آیا توسعه حمل و نقل عمومی به این معنی است که اتوبوس ها فرسوده باشند و تهویه هم نداشته باشند؟ متاسفانه اتوبوس‌های موجود پاسخگوی نیاز شهروندان نیست.
به گزارش تاسیسات نیوز، در گوشه و کنار شهر تهران، اتوبوس های بی آرتی به چشم شهروندان می خورد اتوبوس هایی که دیگر نفسی برایشان نمانده و در ظاهر خسته و فرسوده هستند. البته این مشکل، مشکل امروز و دیروز نیست و تقریبا چندین سال پی در پی است که شهر تهران با نفس های آلوده اتوبوس های قدیمی و کهنه در بر گرفته شده است! در این میان در هر دوره از مدیریت شهری شهردار یا اعضای شورای آن دوره با توسعه حمل و نقل عمومی به عرصه می آیند اما در عمل نتیجه آنچنان مثبتی دیده نمی شود. انگار اتوبوس های تهران را تنها در لفظ مهم می دانند و پای عمل که می رسد فراموش می شود.
بگذارید از اتفاقی که بار‌ها برای شهروندان و حتی خبرنگاران افتاده شروع کنیم؛ هنوز فصل تابستان شروع نشده، اما گرما آنقدر زیاد است که تحملش برای همه از کودک و جوان تا مسن و پیر سخت شده است. حالا شما فکر کنید سوار اتوبوسی شوید که علاوه بر نداشتن تهویه و کولر وسط راه خراب هم شود…این اتفاق یک بار یا ۲ بار نبوده و مشاهدات میدانی نشان می‌دهد که هفته‌ای ۳ بار حداقل این اتفاق رخ می‌دهد. البته این موضوع را با اتوبوسرانی هم در میان گذاشتیم، اما پاسخ قانع کننده‌ای دریافت نکردیم و صحبت‌ها همان صحبت‌های همیشگی و تکراری است.
این اتفاقات در حالی است که شهرداری تهران چندین ماه گذشته با افتخار از بودجه ای که برای حمل و نقل عمومی اختصاص داده بود، صحبت می کرد و مدعی بود که درصدی از بودجه برای توسعه حمل و نقل عمومی است، آیا توسعه حمل و نقل عمومی به این معنی است که اتوبوس ها فرسوده باشند و تهویه هم نداشته باشند؟ متاسفانه اتوبوس‌های موجود پاسخگوی نیاز شهروندان نیست و تولید اتوبوس داخلی هم با هزار مشکل و اما و اگر روبروست. واردات اتوبوس هم در این شرایط کمی سخت و ناممکن به نظر می‌رسد. همه این مشکلات تلنبار شده روی هم باعث شده که گرایش و استقبال مردم از سفر با اتوبوس کاهش یابد و آنها ترجیح می‌دهند به جای منتظر ماندن در صف طولانی ایستگاه‌ها و جمعیت متراکم بیش از حد داخل اتوبوس‌ها، روش‌های دیگری را برای تردد در شهر انتخاب کنند.
سیدجعفر تشکری هاشمی رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران در این رابطه معتقد است که باید اول اتوبوس های خراب را تعمیر کرد و بعد به فکر وارد کردن اتوبوس های نو و یا دست دوم باشیم. به گفته جعفر تشکری هاشمی رئیس کمیسیون حمل و نقل و عمران شورای اسلامی شهر تهران تنها برای اینکه در سیستم حمل و نقل عمومی تهران بتوان ۲۵ درصد از مسافران را با اتوبوس جابه‌جا کرد باید ۹ هزار اتوبوس داشته باشیم که قطعا بودجه عظیمی می‌خواهد.
براساس آنچه که مدیران جدید شهرداری و مدیریت شهری می‌گویند، در اواخر دوره چهارم مدیریت شهری، حدود ۶هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس در پایتخت فعال بود اما این میزان به جای آنکه هر ساله افزایش پیدا کند در اواخر دوره پنجم مدیریت شهری و ابتدای دوره ششم به حدود ۲ هزار و ۲۰۰ دستگاه کاهش یافت. دقت به همین موضوع می‌تواند عمق فاجعه در سیستم اتوبوسرانی را نشان دهد که در شهر چه اتفاقی در طول سال‌های گذشته افتاده است.
حالا کاری جز صبر نمی توان کرد؛ باید دید که شعار و وعده شهرداری تهران در همین اتوبوس های خراب و بدون تهویه خلاصه می شود یا ایده های جدیدتر هم همراه دارد؟ اما نکته مهم و قابل ذکر این است که این روزها باید به دلیل ترافیک پایتخت، مردم را به استفاده از حمل و نقل عمومی تشویق کرد اما با این رویه شهرداری تهران، به نظر می رسد که مردم دیگر رغبتی برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی خصوصا اتوبوس های بی آرتی نداشته باشند.
