در کشور عزیزمان ایران علاوه بر بهبود تقریبی در مقاومت ساختمان و بناها، هنوز هم عوامل فاقد تخصص در ساخت‌وساز دست دارند. به همین دلیل سازندگان ساختمان، خریداران و حتی مستأجران نیز پیش از خرید یا اجاره آپارتمان موردنظرشان، نکاتی پیش پا افتاده و درعین حال مهم را باید مورد توجه قرار دهند.
به گزارش تاسیسات نیوز، مهم‌ترین مطلبی که برای مطمئن بودن از مقاومت یک ساختمان در مقابل زلزله مدنظر می‌باشد، بتن و نحوه بتن‌ریزی و همچنین موادی است که برای بالا بردن مقاومت بتن از آن‌ها استفاده می‌شود.
افزودنی بتن به موادی گفته می‌شود که به‌جز آب، مصالح و سیمان هیدرولیکی می‌باشند و به‌صورت افزودنی‌هایی همچون مقاوم کننده فیبری و یا تفاله‌ای به‌عنوان بخشی از بتن و یا ملات و یا پوزولانا مورداستفاده قرار می‌گیرد و در جهت قرار دادن و بالا بردن خاصیت‌های بتن به‌منظور دستورالعمل‌های کاربردی در امر بتن و نیز با شرایط خاص مورد کاربرد قرار می‌گیرد. از افزودنی ها در مواردی چون نسبت کم آب و همچنین افزایش زمان‌گیر برای انتقال بتن در فواصل طولانی استفاده می‌شود. به همین جهت شناخت خصوصیات افزودنی‌های بتن و همچنین اطلاع از قیمت و هزینه افزودنی‌های بتن برای انتخاب بهترین و مناسب‌ترین و کاربردی‌ترین افزودنی بتن در امر کار با برای یک مهندس سازه امری مهم و ضروری است.
موارد استفاده افزودنی‌های بتن
به‌منظور ایجاد تاثیر مورد نظر در بتن به‌صورت اقتصادی‌تر
هر زمان که بهتر شدن ضعیف با مشکل مواجه می‌شود
هر زمان که خصوصیات مورد استفاده در با تغییر دادن ترکیب مواد پایه ایجاد نشود.
زمانی که میزان موردنیاز باید با دقت تهیه و تعیین شود.
انواع فوق روان کننده
۱. فوق روان کننده کربوکسیلاتی
۲. فوق روان کننده نفتالینی
۳. فوق روان کننده لیگنو سولفات
روان کننده‌های یا کاهش‌دهنده آب (Plasticizers Water Reducers)
در استانداردها و آیین‌نامه‌های ، از دو نوع روان کننده نام‌برده شده است: نوع ۱: روان کننده و نوع آن ۲: روان‌کننده و ایجاد کننده‌ی تاخیر در گیرش. روان کننده‌های معمولاً تاثیر بیشتری در تولید نسبت به کاهش‌دهنده‌های آب در بتن معمولی یا با رنج معمولی دارند. تاثیر روان‌کننده‌ها در افزایش کارایی و اسلامپ حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه دوام دارد و پس‌ازآن کارایی و اسلامپ بتن به سرعت کاهش می‌یابد. بالا بودن دما نیز می‌تواند به سرعت کاهش اسلامپ قوت ببخشد. این افزودنی‌ها معمولاً در محل اجرای پروژه به بتن اضافه می‌شوند و به شکل‌های مختلفی موجود هستند. انواع افزودنی‌های بتن مایع و پودر فوق روان کننده های موجود هستند. زمان‌گیرش ممکن است بر پایه ویژگی‌های مختلف این افزودنی از جمله ترکیب شیمیایی، مقدار مورداستفاده و واکنش آن با دیگر مواد مورداستفاده، به تاخیر بیفتد یا به آن سرعت بخشیده شود. برخی روان‌کننده‌ها قادرند تا گیرش نهایی را بین یک تا چهار ساعت به تاخیر بیندازند.
اهداف استفاده از روان کننده‌های
۱- رسیدن به مقاومت بالا از طریق کاهش نسبت آب به سیمان با حفظ کارپذیری در حد مخلوط بدون افزودنی‌های.
۲- حفظ کارپذیری با کاهش مقدار سیمان پرتلند برای کم کردن گرمای ناشی از هیدراسیون در بتن حجیم.
۳- افزایش کارپذیری جهت تسهیل بتن‌ریزی در محل‌های غیرقابل دسترسی.
مکانیزم عمل روان کننده‌های
ترکیبات اصلی و فعال روان کننده‌های، موادی با سطح‌فعال (Surface Active) هستند که در فصل مشترک دو فاز غیرقابل اختلاط (Im miscible) جمع می‌شوند و نیروهای فیزیکی – شیمیایی را در این سطح تماس داخلی تغییر می‌دهند. این مواد (Surface Active Agent) روی دانه‌های سیمان جذب‌شده و به آن‌ها بار منفی می‌دهد که سبب دفع شدن (دور شدن) این ذرات از هم و تثبیت حالت پخش‌شدگی آن‌ها می‌شود، حباب‌های هوا نیز دفع شده و نمی‌توانند به ذرات سیمان بچسبند.
انواع روان کننده‌های بتن
دسته اصلی مواد و ترکیبات روان کننده‌های به شرح زیر است:
۱-اسیدهای لیگنو سولفونیک (Lignosulphonic Acids) و نمک‌های آن‌ها
۲- فرمول‌های اصلاح‌شده و مشتقات اسیدهای لیگنوسولفونیک و نمک‌های آن‌ها
۳- اسیدهای کربوکسیلیک و هیدروکسیلات (Hydroxylated)، (Carboxylic Acids) و نمک‌های آن‌ها
۴- فرمول‌های اصلاح‌شده و مشتقات اسید کربوکسیلیک، هیدروکسیلات و نمک‌های آن‌ها
۵- مواد دیگر شامل: نمک‌های روی، فسفات‌ها، کلریدها، کربوهیدرات‌ها، پلی ساکاریدها، اسیدهای قند، بعضی از مواد پلیمری مانند مشتقات ملامین، مشتقات نفتالین و غیره.
