متاسفانه یکی از مشکلات مهمی که در روند طراحی تاسیسات در کشور ما وجود دارد، نبود استانداردها و یا روند های طراحی مشخص برای برخی از زیر سیستم های تاسیساتی است.
در پروژه ای برای همکاری که وظیفه کنترل را برعهده داشت ساعت ها توضیحات مبسوطی دادم و بازهم مرغ ایشان یک پا داشت، زیرا فکر می کرد چون کنترلر است پس باید حرفش درست باشد. مشکل بدتر آن است که برخی بی اطلاعی ها باعث انتخاب اشتباه می شود و به هیچ وجه قابل دفاع نیست.
در این خصوص در کشورهای توسعه یافته جهان استانداردهایی تدوین شده است که البته با توجه به فرهنگ مصرف مردمان آنها، کدهای جهانی و تحقیقات مداوم به دست آمده است. استفاده از نتایج تلاش های انجام شده در این کشورها و تصحیح آنها برای کشور ما راه نه چندان سختی است که باید متولی خود را بیابد و انجام شود.
سازمان نظام مهندسی کشور از جمله مراکزی است که می تواند به راحتی پرچم دار این امر مهم شود و به سادگی با استفاده از پتانسیل عظیم نهفته در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، دفتر تدوین مقررات ملی، سازمان ملی استاندارد ایران و دفتر فنی سازمان مدیریت وبرنامه ریزی کشور این پروژه را راهبری کند و به هدف برساند. در خود سازمان، این هیأت مدیره گروه تخصصی مکانیک است که باید چنین مشکل و نقیصه ای را درک کند، رای زنی های مورد نیاز را انجام دهد؛ روند را تدوین و مشخص کند و به شورای مرکزی سازمان منتقل کند. در نهایت با پیگیری موثر کار را به انجام رساند.
سوال اساسی این است که چرا تاکنون به این ایده مهم نرسیده ایم؟ بدون شک ایجاد وحدت رویه تا به حال در دستور کار نبوده است. زیرا برنامه های اولیه و گزارش های نهایی ارائه شده است و در هیچ یک چنین مسأله ای را نخوانده ایم. این به معنای آن است که هیأت مدیره گروه تخصصی مکانیک با واحد کنترل نقشه سازمان ارتباط تنگاتنگی ندارد که اگر داشت این مشکلات فنی و علمی باید به آنها گزارش می شد. شاید هم هیأت مدیره گروه تخصصی با اعضای حرفه ای و طراح عضو سازمان نتوانسته است ارتباط برقرار کند و شنونده دغدغه های آنها باشد. تمام این موارد نشان می دهد که در هیأت مدیره گروه تخصصی مکانیک باید کسانی باشند که به صورت حرفه ای مشغول به طراحی هستند و این مشکلات را حس کرده باشند.
آیا لازم است که مربیان ورزشی یک تیم، عکسی با لباس ورزشی داشته باشند؟