سگ های فاز ۵ و ۱۱ پردیس برنده شکایات مردمی به شهرداری!

شهر جدید پردیس و فازهای تازه تأسیس شده آن، سرنوشت محتوم بسیاری از تهرانی‌هایی بود که بی‌تدبیری دولت و نداشتن برنامه مشخص در زمینه مسکن گریبانشان را گرفت. آنها به امید مسکنی ارزان و برخی ویژگی‌های دیگر از جمله تبلیغ کوهستانی بودن پردیس و طبعاً هوای پاکی که خواهد داشت، حاشیه‌نشینی و همه مشکلاتش را پذیرفتند. اما دریغ از تمامی این به اصطلاح آپشن‌ها…

دریغ و افسوس که اصول شهرسازی در پردیس نیز مانند ساختار کلی حاکم بر معماری و شهرسازی کشور در این دهه‌ها، از توجه به انسان ایرانی مسلمان و تمامی نیازهایش غافل است. مؤلفه ارزانی هم که با فعالیت گسترده دلال‌ها در این شهر جدیدالتاسیس دارد تبدیل به شوخی می‌شود و البته پاکی هوا را هم باید به شوخی‌های دیگرش افزود.

همه این مشکلات را هم که با اغماض بپذیریم (چرا که به هر حال پردیس به نسبت تهران بسیار ارزان است و روزهای پاک بیشتری دارد) حتی به نیازهای جزئی‌تر نیز توجهی نشده است. عمده این مشکلات به دلیل آن است که هنوز مراحل ساخت این فازها نهایی نشده، واحدها به شهروندان واگذار شده است و درخواست خدمات شهری، در مسیر بین شرکت عمران شهر جدید پردیس و شهرداری این شهر گم می‌شود.

یکی از معضلات مهم پردیس حجم زیاد سگ‌های ولگردش (بویژه در فازهای تازه مسکن مهر یعنی فازهای ۵ و ۱۱) است. فارغ از مشکلات بهداشتی و آلودگی صوتی که این سگ‌ها موجبش می‌شوند، وجود آنها خطرات دیگری را هم در بردارد.

همانطور که اشاره شد در مراحل ساخت این شهرک‌ها توجهی به نیازهای انسان نشده است، فی‌المثل فازهای جدیدالتاسیس هیچ‌گونه فضای سبز یا پارک‌هایی برای تفریح کودکان و خانواده‌ها طراحی نشده است و کودکان ناچارند در محوطه‌های فازها که در معرض حجم عمده سگ‌های ولگرد قرار دارد، به بازی بپردازند. به دفعات نیز مشاهده شده که این سگ‌ها به عابران حمله‌ور شده‌اند، البته گویا خطر چندانی ندارند، به شرط آنکه عابر بداند چگونه با این سگ‌ها مواجه شود.

درخواست‌های بسیار مردم بویژه در فازهای ۵ و ۱۱ از شهرداری پردیس برای جمع آوری سگ‌های ولگرد ماه‌هاست بدون نتیجه مانده است. مأموران و مسئولان شهرداری در پاسخ به این درخواست‌ها مدام منت می‌گذارند که «شرکت عمران شهر جدید پردیس هنوز فازهای ۵ و ۱۱ را به شهرداری تحویل نداده و ما مسئولیتی نداریم اما شهرداری برای آسایش مردم نسبت به جمع آوری آنها اقدام می‌کند.» اما دریغ از کوچک‌ترین اقدامی برای جمع آوری این سگ‌ها، گویی آنها تنها وظیفه‌شان منت گذاشتن است. مسئولان شهری پردیس کلاً اعتماد به نفس بالایی دارند. آنها با وجود تمامی این مشکلات زمین مانده، خود را مشغول به برگزاری مسابقات عکاسی و… می‌کنند و دریغ از شنیدن صدای شهروندان.

پاسخ و واکنش دیگر آنها نیز حیرت آور بود: «انجمن دفاع از حیوانات نمی‌گذارد ما سگ‌های ولگرد را جمع آوری کنیم.» این پاسخ صرفاً برای سلب مسئولیت از خود مطرح شده و نادرستی آن واضح و مبرهن است. مگر انجمن‌های دفاع از حقوق حیوانات چه قدرتی دارند که بخواهند از کار یک شهرداری در بهبود وضعیت محل زیست مردم جلوگیری کنند؟

آخرین پاسخ و واکنش آنها نسبت به این درخواست این بود که شهرداری جمع آوری سگ‌ها را از فاز یک آغاز کرده و انشاالله به زودی نیز فازهای پنج و یازده پاکسازی خواهند شد. اما این نیز وعده سرخرمن بود و حتی دریغ از جمع آوری یک قلاده سگ ولگرد از فاز یک.

سوال اینجاست که اگر پروژه آماده سازی و اتمام فازهای جدیدالتاسیس پردیس (همان مسکن مهرها) به پایان نرسیده به چه دلیل این واحدها به مردم واگذار شده است؟ اگر به پایان رسیده پس چرا شهرداری پردیس از خود در برابر وظیفه‌اش سلب مسئولیت می‌کند و ناچار به دروغگویی می‌شود؟

حاشیه‌نشین‌ها فراموش شدگانی هستند که کمترین اهمیتی حتی برای مسئولان محلی هم ندارند. چرا باید شهرداری پردیس به این جماعت فراموش شده (ساکنان فازهای پنج و یازده حتی به نسبت فاز یک پردیس هم حاشیه نشین محسوب می‌شوند) کمترین توجهی بکند و زمان خود را برای آنها هدر دهد؟ این جماعت اگر اهمیتی داشتند که حاشیه‌نشین نمی‌شدند. حاشیه نشین صدایش شنیده نمی‌شود، به همین دلیل اهمیتی ندارد که به آنها وعده سرخرمن داده شود.