سازه های پارچه ای
سازه های پارچه ای ، سازه هایی هستند که بیشتر متریال آنها را نوعی خاص از پارچه به خود اختصاص داده که بیشتر در فضای غیر اصلی قرار می گیرند.
ب سازه های پارچه ای ، سازه هایی هستند که از ابتدا برای یک فضای خاص و بطور منحصر به فرد براساس نیاز کارفرما، طراحی و اجرا می شوند.این نوع سازه ها کاربردهای مختلفی چون محیط های ورزشی، تفریحی، فرهنگی، تجاری و مسکونی دارند و به دسته های مختلفی تقسیم می گردند از قبیل: آمفی تئاترهای فضای باز، سازه های نمادین، ورودی ها، پارکینگ ها، سازه های مورد استفاده در فضاهای داخلی، آلاچیق ها، پوشش ها و حایل ها، سازه های پارچه ای موقت، سازه هایی با کاربری ویژه و …
قدمت سازه های پارچه ای که به آن «سازه های چادری» یا «سازه های غشایی» هم گفته میشود، به دوران اولیه حیات بشر و زندگی در چادرها باز میگردد؛ زمانی که انسان برای محافظت در برابر باد، باران و آفتاب به دنبال یافتن راه حلی میگشت و پناهگاه هایی از پارچه برای خود ساخت. از آن پس تاکنون با وجود پیشرفت فنآوری و دانش معماری، استفاده از سازه های پارچه ای نه تنها اهمیت خود را از دست نداده، بلکه همراه شدن دو ویژگی زیبایی و لطافت در کنار کاربری این نوع سازه ها موجب رونق روزافزون استفاده از آن ها شده است.
اولین سازه غشایی در واپسین سال های قرن نوزدهم ساخته شد و دستیابی به روش های مختلف محاسباتی در قرن بیستم، باعث شد اصول ساخت و طراحی این سازه ها به عنوان شاخه ای از رشته معماری شناخته شود. با پیشرفت علم، تکنولوژی ساخت پارچه و اتصالات آن ارتقا پیدا کرد و مطرح شدن سازه های سبک به عنوان یک ضرورت درمعماری روز، استفاده از این نوع سازه ها را بیش از گذشته در دنیا رواج داد.
ایران نیز پیشینه ای بسیار غنی در زمینه سازه های پارچه ای دارد و آثار آن هنوز در میان عشایر و کوچ نشینان دیده میشود. اما با وجود قدمت تاریخی و گسترش استفاده از این شیوه در دنیا، اهمیت و جایگاه سازه های پارچه ای در ایران آنچنان که باید شناخته شده نیست.
پلی‌استر به دلیل داشتن استحکام، مقاومت کششی، مقاومت در مقابل تغییرات شیمیایی و فیزیکی و قیمت پایین، بیشترین پارچه مورد استفاده در سازه‌های پوسته ای است. پوشش پارچه‌های پلی‌استر، عموماً PVC (پلیوینیلکلراید) است. وینیل شامل مواد شمیایی افزودنی مانند چسب (برای ایجاد اتصال پایدار به سطح پارچه)، رنگ، ماده ضد آب، تأخیرانداز شعله و ضد کپک است که خواص مورد نیاز را به محصول نهایی میبخشد. پوشش PVC خود نیز دارای لایه محافظ (پوشش سطحی دیگری) اکریلیک (Acrylic) و یا PVDF (پلی وینیلیدین فلوراید) است. برای استفاده طولانی از سازه در محیط های باز بهتراست از پارچه های با تراکم بالاتر و پوشش سطحی PVDF استفاده کرد، چرا که این پوشش سطحی مقاومت بالایی در برابر آلاینده های موجود در هوا، اشعهی فرابنفش و شرایط جوی دارد. گاهی سطح پارچهی PVC با یک لایهTiO۲ (دیاکسیدتیتانیوم) پوشانده می شود که به آن ویژگی خود تمیزشوندگی می بخشد. این پارچه‌ها بیشترین مصرف را در سازه های انعطاف پذیر مانند سایبان، چتر، پیاده رو، چادر و سازه های با اسکلت سبک دارند. یکی دیگر از ویژگیهای منحصر به فرد پارچه های PVC این است که میتوانند به طور کامل بازیافت گردند. امکان چاپ بر روی این پارچه ها نیز وجود دارد.
پایان پیام /.