سازه های پارچه ای

 

 

 


 

سازه های پارچه ای ، سازه هایی هستند که بیشتر متریال آنها را نوعی خاص از پارچه به خود اختصاص داده که بیشتر در فضای غیر اصلی قرار می گیرند.


 

ب  سازه های پارچه ای ، سازه‏ هایی هستند که از ابتدا برای یک فضای خاص و بطور منحصر به فرد براساس نیاز کارفرما، طراحی و اجرا می‏ شوند.این نوع سازه‏ ها کاربردهای مختلفی چون محیط های ورزشی، تفریحی، فرهنگی، تجاری و مسکونی دارند و به دسته‏ های مختلفی تقسیم می‏ گردند از قبیل: آمفی‏ تئاترهای فضای باز، سازه‏ های نمادین، ورودی‏ ها، پارکینگ‏ ها، سازه‏ های مورد استفاده در فضاهای داخلی، آلاچیق‏ ها، پوشش‏ ها و حایل‏ ها، سازه‏ های پارچه‏ ای موقت، سازه‏ هایی با کاربری ویژه و …                                  

 

قدمت سازه های پارچه ای که به آن «سازه های چادری» یا «سازه های غشایی» هم گفته میشود، به دوران اولیه حیات بشر­ و­ زندگی در چادرها باز می­گردد؛ زمانی که انسان برای محافظت در برابر باد، باران و آفتاب به دنبال یافتن راه­ حلی می­گشت و پناهگاه­ هایی از پارچه برای خود ساخت. از آن پس تاکنون با وجود پیشرفت فن‏آوری و دانش معماری، استفاده از سازه های پارچه­ ای نه تنها اهمیت خود را از دست نداده، بلکه همراه شدن دو ویژگی زیبایی و لطافت در کنار کاربری این نوع سازه ها موجب رونق روزافزون استفاده از آن ها شده است.

 

اولین سازه غشایی در واپسین سال­ های قرن نوزدهم ساخته شد و دستیابی به روش­ های مختلف محاسباتی در قرن بیستم، باعث شد اصول ساخت و طراحی این سازه­ ها به عنوان شاخه­ ای از رشته معماری شناخته شود. با پیشرفت علم، تکنولوژی ساخت پارچه و اتصالات آن ارتقا پیدا کرد و مطرح شدن سازه­ های سبک به عنوان یک ضرورت درمعماری روز، استفاده از این نوع سازه­ ها را بیش از گذشته در دنیا رواج داد.

 

                        

 

ایران نیز پیشینه­ ای بسیار غنی در زمینه سازه­ های پارچه ­ای دارد و آثار آن هنوز در میان عشایر و کوچ­ نشینان دیده می­شود. اما با وجود قدمت تاریخی و گسترش استفاده از این شیوه در دنیا، اهمیت و جایگاه سازه­ های پارچه­ ای در ایران آنچنان که باید شناخته شده نیست.

 

پلی‌استر به دلیل داشتن استحکام، مقاومت کششی، مقاومت در مقابل تغییرات شیمیایی و فیزیکی و قیمت پایین، بیشترین پارچه‏ مورد استفاده در سازه‌های پوسته ‏ای است. پوشش پارچه‌های پلی‌استر، عموماً PVC (پلی‏وینیل‏کلراید) است. وینیل شامل مواد شمیایی افزودنی مانند چسب (برای ایجاد اتصال پایدار به سطح پارچه)، رنگ، ماده‏ ضد آب، تأخیرانداز شعله و ضد کپک است که خواص مورد نیاز را به محصول نهایی می‏بخشد. پوشش PVC خود نیز دارای لایه محافظ (پوشش سطحی دیگری) اکریلیک (Acrylic) و یا PVDF (پلی وینیلیدین فلوراید) است. برای استفاده طولانی از سازه در محیط‏ های باز بهتراست از پارچه‏ های با تراکم بالاتر و پوشش سطحی PVDF استفاده کرد، چرا که این پوشش سطحی مقاومت بالایی در برابر آلاینده‏ های موجود در هوا، اشعه‏ی فرابنفش و شرایط جوی دارد. گاهی سطح پارچه‏ی PVC با یک لایهTiO۲ (دی‏اکسیدتیتانیوم) پوشانده می‏ شود که به آن ویژگی خود تمیزشوندگی می‏ بخشد. این پارچه‌ها بیشترین مصرف را در سازه‏ های انعطاف‏ پذیر مانند سایبان، چتر، پیاده رو، چادر و سازه ‏های با اسکلت سبک دارند. یکی دیگر از ویژگی‏های منحصر به فرد پارچه‏ های PVC این است که می‏توانند به طور کامل بازیافت گردند. امکان چاپ بر روی این پارچه ‏ها نیز وجود دارد.

 

 

پایان پیام /.

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

;