دستاندازهای تغییر مسیر تولید انرژی
به گزارش تاسیسات نیوز، سالها از شروع رقابت «انرژیهای تجدیدپذیر» با «سوختهای فسیلی» میگذرد. این رقابت اما طبق آخرین گزارش آژانس بینالمللی انرژی، در سال ۲۰۱۶ بیش از هر زمان دیگری تشدید شده است.
تازهترین گزارش IEA حکایت از آن دارد که در سال گذشته میلادی، انرژی خورشیدی در میان تمام منابع تجدیدپذیر دیگر بیشترین رشد را داشته است. به همین دلیل است که فاتح بیرول، رئیس آژانس بینالمللی انرژی اعلام کرده «آنچه ما شاهد آن هستیم، تولد دورهای جدید از تولید انرژیهای تجدیدپذیر با تکیه بر انرژی خورشید است و انتظار میرود رشد ظرفیت تولید انرژی خورشیدی تا سال ۲۰۲۲ بیش از هر زمان دیگری باشد.»
اما ایران بهعنوان کشوری که به واسطه شرایط جغرافیاییاش از گرمای خورشید و پس از آن وزش باد بهره بسیاری میبرد؛ کجای رقابت تجدیدپذیرها با سوختهای فسیلی قرار گرفته است؟ سوال دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که با توجه به منابع نفتی و گازی فراوان در ایران که مزیت کشور در تولید انرژی به شمار میرود، آیا حرکتی جدی به سمت توسعه انرژیهای تجدیدپذیر در ایران شکل خواهد گرفت و اصولا توسعه تجدیدپذیرها در ایران چه توجیهی دارد؟سوالات یاد شده در شرایطی مطرح است که آژانس بینالمللی انرژی در گزارش اخیر خود ایران را فعالترین کشور خاورمیانه در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر ارزیابی کرده و این انتظار را مطرح کرده است که ظرفیت تولید انرژیهای تجدیدپذیر در کشورمان طی ۵ سال آینده به ۳/ ۳ گیگاوات ساعت برسد.
فاصله تجدیدپذیرها در ایران از برنامهها
انتظار یاد شده درحالی از سوی آژانس بینالمللی انرژی در رابطه با تولید برق از منابع تجدیدپذیر در ایران مطرح شده که کل ظرفیت نصب شده برای تولید برق از طریق انرژیهای خورشید و باد در ایران در مجموع چیزی حدود یک گیگاوات است. این میزان با توجه به کل ظرفیت نصب شده برای تولید برق در ایران (۶/ ۷ گیگاوات)، نشان میدهد منابع تجدیدپذیر سهمی حدودا یک درصدی در سبد انرژی کشور به خود اختصاص دادهاند.
توحید نودل، کارشناس مدیریت کربن درباره چشماندازی که آژانس بینالمللی برای ایران در زمینه تولید برق از انرژیهای تجدیدپذیر تا ۵ سال آینده مطرح کرده است، به «دنیای اقتصاد» میگوید: با توجه به کل ظرفیت نصب شده برای تولید برق ایران (که معمولا تولید نهایی کمتر از ظرفیت نصب شده است) پیشبینی تولید ۳/ ۳ گیگاوات از طریق منابع تجدیدپذیر تا پنج سال آینده به این معنا است که حدود ۵ درصد از کل ظرفیت تولید برق کشور از طریق انرژیهای نو تامین شود، اما با توجه به اینکه نتیجه تمام فعالیتهای سالهای گذشته تولید کمتر از یک گیگاوات (جدا از تولید برقابی) برق در کشور بوده است، به نظر نمیرسد طی پنج سال آینده بتوان به این چشمانداز دست یافت. از نگاه این کارشناس مدیریت کربن، چنانچه افزایش تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر از اولویتهای کشور باشد، باید قوانین و سیاستهای موجود در کشور نیز مطابق برنامهها تغییر کند.
به این ترتیب اگرچه نودل عقیده دارد تا کنون از نظر ساختاری اقدامات خوبی در زمینه توسعه انرژیهای تجدیدپذیر انجام شده است، اما پیشرفت این اقدامات در آینده به سیاستهایی که اعمال میشود و میزان تسهیلکنندگی آنها بستگی دارد.
این کارشناس در این زمینه میگوید: چنانچه سیاستگذاریها در توسعه بهرهبرداری از منابع تجدیدپذیر در کشور اصلاح و توجه بیشتری به آنها شود، میتوان امیدوار بود ما نیز همگام کشورهایی که در زمینه توسعه انرژیهای تجدیدپذیر پیشرو هستند؛ به پیش برویم زیرا پتانسیلهای زیادی در این زمینه داریم.
اما سوال اصلی اینجاست؛ اینکه چه لزومی دارد ایران بهعنوان بزرگترین دارنده ذخایر گاز در دنیا که همزمان از منابع نفتی نیز بهرهمند است، تلاش کند تا همراه با کشورهای پیشرو در توسعه انرژیهای تجدیدپذیر گام بردارد؟
انتهای خبر