حاکمیت و مصرف انرژی

روح اله واصف

به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 160 میباشد.

همکاران عزیز سلام و خداقوت

 

بحران مصرف برق و البته آب چنان خطرناک و ترسناک شده است که همه را به تکاپو انداخته است تا با راه‌حل‌هایی مقطعی و موقت به کاستن از آن کمک کنند. روش‌هایی مانند تغییر ساعات ادارات در شهرهای بسیار گرم و یا تبلیغات تلویزیونی برای بهینه‌سازی مصرف برق توسط مردم راه‌حل‌هایی است که البته بسیار مفید است و درواقع همیشه باید به آن اندیشید. اما راه‌حل‌هایی ورای این تفکرات لازم است.

 

 

 

آمار ساخت نیروگاه در کشور نشان از یک‌روند افزایشی و مداوم دارد. به این معنا که در تمام دولت‌های گذشته نیروگاه‌هایی ساخته‌شده و به بهره‌برداری رسیده است. رویکردهای جدید تولید انرژی از انرژی‌های پاک و یا انرژی هسته‌ای نیز ارزنده و مفید است. اما در این میان چندین نکته مغفول مانده است. اول این‌که انرژی‌های پاک باید بسیار فراگیرتر شود و در راستای توسعه پایدار قرار گیرد.

یعنی هر روستا و هر شهرستان کوچک انرژی مورد نیاز خود را تولید کند و شبکه سراسری پشتیبانی برای آن باشد. این الگو در چین پیاده شده است و بسیار موفق بوده است. البته این مورد یکی از بیست شرط توسعه پایدار است.

 

 

 

دوم این‌که هزینه اولیه در انرژی‌های پاک باید به حداقل ممکن برسد. یارانه‌های دولتی باید چنان حساب‌شده و مفید خرج شود تا افراد از انواع مختلف تجهیزات تولید برق استفاده کنند و بار شبکه کاهش یابد.

 

 

 

سومین نکته که به نظر من بسیار مهم و تأثیرگذار است تغییر ناگهانی رویکرد مهندسان تاسیسات از استفاده از گاز برای سرمایش به استفاده از برق به دلیل مصرف کمتر آب است. تصور این‌که چند هزار مترمربع ساختمان در سراسر کشور ساخته می‌شود و برای آنها از برق برای تولید برودت استفاده می‌شود هراس‌انگیز است. با یک حساب سرانگشتی بسیار دم‌دستی برای هر سی مترمربع به یک کیلووات برق نیاز است و این یعنی نیاز به چند نیروگاه برای همین سازه‌های در حال ساخت!

البته در اینجا نمی‌خواهم و نمی‌توان به مقایسه انواع چیلرها و مزایا و معایب هریک بپردازم ولی لااقل برای شهرک‌هایی که در منطقه بیست و دو تهران و یا در سایر کشور ساخته می‌شود نمی‌توان موتورخانه‌های یکپارچه تعبیه نمود؟ تجارب موفق شهرهایی مانند سن پطرزبورگ، نیویورک و … را نمی‌توانیم الگو کنیم و تنها با یک جمله جدا کردن هزینه‌های انرژی واحدها، چند هزار واحد را به اسپلیت مجهز نکنیم؟ آیا در دنیا برای این مشکلات راه‌حل‌هایی وجود ندارد؟ چرا یک‌بار از مزیت جهان‌سومی خود استفاده نکنیم و تمام راه‌های رفته دنیا را مطالعه نکنیم؟ ما فرصت داریم تمام فکرهای انجام‌شده را بررسی کنیم.

 

 

 

 

دولت محترم باید به‌جای آن‌که فقط امروز را ببیند، برای فردا برنامه‌ریزی کند. نقش حاکمیتی دولت و شهرداری‌ها به‌جای پرداختن به مسئله‌ای مانند نمای ساختمان، باید سیستم‌های انتخابی پروژه‌ها، اجرای درست آنها و استفاده صحیح از عایق‌ها و … را کنترل کند و زیر ذره‌بین خود بگیرد.

 

 

 

ای‌کاش یک‌بار به دانشمندان خود قدرت امر و نهی بدهیم!

انتهای خبر