تاسیسات نیوز– صدیقه جنابی :در حادثهای تلخ و ناگوار، حکیمه پناهی، مهندس ناظر جوان و با وجدان کاری، به هنگام بازدید از پروژهای در اصفهان به چاله آسانسور سقوط کرد و جان خود را از دست داد. این حادثه نه تنها خانواده و دوستان او را داغدار کرد، بلکه زنگ خطری برای جامعه مهندسی و مسئولان مربوطه به صدا درآورد.
حکیمه پناهی به عنوان یک مهندس ناظر، وظیفهای سنگین بر دوش داشت. او نه تنها باید بر روند ساخت و ساز نظارت میکرد، بلکه باید اطمینان حاصل میکرد که تمامی مراحل با رعایت اصول ایمنی و استانداردهای لازم انجام میشود. اما این حادثه تلخ نشان داد که هنوز چالشهای جدی در زمینه ایمنی و نظارت بر پروژههای ساختمانی وجود دارد.
پیش از این نیز حوادث مشابهی در کشور رخ داده است که نشاندهنده ضعفهای موجود در سیستمهای نظارتی و ایمنی است. با این وجود، آنچه که این حادثه را بیشتر مورد توجه قرار داد، تاکید برخی افراد و همکاران بر ضرورت حضور مهندسان ناظر خانم با یک همراه مرد در پروژهها بود، این نگرش نه تنها به نوعی زیر سوال بردن قوانین و فرهنگ مدنی کشور است، بلکه به نوعی به تضعیف جایگاه و توانمندیهای بانوان مهندسان نیز دامن میزند. من به عنوان یک مهندس ناظر که سالها در پروژههای مختلف حضور داشتهام، با مشکلات و چالشهای بسیاری روبرو شدهام. این مشکلات نه تنها ناشی از ضعفهای فردی یا فیزیکی، بلکه به دلیل ساختارهای ناکارآمد و قوانین ناپایدار موجود است. در حقیقت، ضرورت حضور یک همراه برای همه مهندسان ناظر، نه نشانهای از ضعف فیزیکی آنها، بلکه نشانهای از ضعف قوانین و ساختارهای موجود است که نیازمند آسیبشناسی جدی است.
چرا عدم تایید مسائل ایمنی در ساختمانها از سوی مهندسان ناظر به زعم برخی از مالکان، نشانهای برای دریافت رشوه و فساد تلقی میشود؟ چرا چنین ذهنیتی در جامعه شکل گرفته است؟ این سوالات نیازمند پاسخهای دقیق و علمی هستند.
بیشتر بخوانید
