تاثیر معماری بر روان انسان ها

عامری، سخنانش را با قدردانی از برگزارکنندگان همایش آغاز کرد و افزود: «انتخاب موضوع نما و منظر شهری، اقدامی هوشمندانه بود؛ چرا که این مقوله تنها جنبه زیبایی‌شناسانه ندارد، بلکه مستقیماً با کیفیت زندگی و سلامت روان جامعه در ارتباط است.» او با اشاره به تجربیات دانشگاهی خود و تألیفاتش در حوزه طراحی شهری، گفت: «شهر فقط مجموعه‌ای از ساختمان‌ها نیست؛ شهری زنده و پویاست که هر عنصر آن از رنگ و فرم نما گرفته تا نورپردازی و فضای سبز، می‌تواند احساس امنیت یا اضطراب را در انسان تقویت یا تضعیف کند.»
وی با بیان اینکه نما تنها یک پوسته نیست بلکه زبان خاموشی‌ست که با انسان سخن می‌گوید، ادامه داد: «اگر این زبان با فرهنگ، اقلیم و نیازهای روانی جامعه هماهنگ باشد، شهر به محلی برای زیستن تبدیل می‌شود، نه فقط گذر.»
عامری از نتایج تحقیقات روانشناسی محیطی نیز گفت و اشاره کرد که منظرهای خشن، بی‌هویت و ناموزون می‌توانند سطح استرس و بی‌حوصلگی را افزایش دهند. در مقابل، نماهای انسانی و هماهنگ باعث افزایش حس تعلق، آرامش و نشاط در شهروندان می‌شوند.
در بخشی دیگر از سخنانش، عامری به اهمیت مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌های شهری پرداخت و تأکید کرد: «احساس تعلق واقعی زمانی شکل می‌گیرد که مردم در طراحی و ساماندهی فضای زیست خود مشارکت داشته باشند.»
او به مدیران شهری توصیه کرد که به تدوین دستورالعمل‌های طراحی نمای بومی توجه کنند و از معماران و طراحان بومی حمایت شود. همچنین بر لزوم توسعه فضاهای سبز، خیابان‌های پیاده‌محور و فضاهای اجتماعی محله‌محور تأکید کرد تا شهر نه فقط چشم‌نواز، بلکه انسان‌محور و آرامش‌بخش شود.
عامری در پایان سخنانش با نگاهی انسانی و مسئولانه از معماران، شهرسازان و مدیران شهری خواست تا با همفکری و همدلی، چهره‌ای تازه و هماهنگ به شهر بدهند و گفت: «چهره شهر، بازتاب روح جمعی ماست. شهری با نمایی انسانی، مردمی آرام‌تر، مسئول‌تر و خلاق‌تر خواهد داشت.»
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

;