روح اله واصف/ مدیرمسئول و سردبیر پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا، همکاران گرامی سلام و خدا قوت؛ روز تولد اسطوره بیبدیل تاریخ را در کشور ما به نام پدر نامگذاری کرده اند. در وصف مولا علی (ع) بسیار گفتهاند و شنیدهایم؛ اما به نظر میرسد وجه مدیریتی ایشان کمتر دیده شده باشد.
حضرت علی (ع) نقش بسیار جالبی در تاریخ مدیریت دارد. در شرایط مشابه شاید بسیاری از ما اگر در موضع حکمرانی شخصی دیگر قرار گیریم، دست به کارهای خاصی بزنیم مانند ایجاد ارتباط و لابی با کانونهای قدرت، سعی در یارگیری از جریانها، کارشکنی در امور جاری و یا مرد در سایه بودن و ایفای نقش پدرخواندگی! اما در هنگام خلافت خلفای راشدین، ایشان نهتنها به هیچیک از این بازیهای مرسوم در تاریخ، دست نزد بلکه هرجا طرف مشورت قرار گرفت بهترین نظرات را به خلفا داد چنانکه در جایجای تاریخ می توان نمونههای مشخصی را مثال زد. این ماجرا حتی در زمان امام حسن (ع) نیز جالبتر است چرا که ایشان از خلافت طبق معاهده با معاویه کنار رفت و پسازآن نیز نقش پدرخواندگی را بازی نکرد.
این رفتار البته فرازمینی این بزرگان، گمشدهای بزرگ در روابط امروزین ماست. اگر کسی بنا بر رأی عموم از هیات مدیره سازمان نظاممهندسی کنار رود ولی همچنان لابیگر بزرگ سازمان بماند و سرنخ بسیاری از مسیرهای فساد به وی رسد چه نامی جز پدرخوانده دارد؟ اگر کسی عضو هیات مدیرهای در سازمان باشد و درحالیکه هیچ گاه در جلسات آن شرکت نمیکند ناگهان عضو میز خدمت محلی دیگر شود، آیا به دنبال خدمت است؟
چه زیبا گفته است مولا علی که حق در دایره حرف بسیار وسیع و در دایره عمل بسیار تنگ است.
پدرخواندهها ایجاد میشوند برای فساد مالی، برای قدرت و برای گلآلود کردن رودها تا ماهی را از دیگران به ناحق بربایند و البته که مدیران دلسوز، توانمند، سالم و پاک نیازی به پدرخواندگی ندارند. آنهاتا پای جان برای اصلاح میجنگند ولی یک شرط بزرگ برای جانفشانی دارند که از سوی مردم باید خواسته شوند. این مدیران خود را تحمیل نمیکنند، به هر قیمتی پشت میز مدیریت نمینشینند و همیشه برای ترک آن آمادهاند. چون هدف آنهاپاک و مقدس است.
کافی است نیم نگاهی به دوران مدیریت و حکمرانی علی (ع) بیندازیم تا ببینیم در این آینه بعضی از ما چقدر زشت و بی مقداریم. اگر نهایت یک مدیر علی گونه بودن باشد چه نیکو مدیری خواهد بود آن مدیر و چه ارجی خواهد نهاد بر آن میزی که پشت آن مینشیند!