مهندس محمد مهدی خوشگفتار، گفت: متاسفانه در چند سال اخیر با تصمیمات مدیریتی اشتباه در سطح کلان، شاهد این بودهایم که سازمان نظام مهندسی ساختمان که یکی از مهمترین و بزرگترین سازمانهای کشور به شمار میآید، در حال ضعیف شدن است.
به گزارش تاسیسات نیوز، عضو منتخب هیات مدیره دوره نهم سازمان نظام مهندسی ساختمان استان مرکزی و عضو هیئت علمی دانشگاه در گفتوگو با پایگاه خبری سازمان نظام مهندسی، با اشاره به جایگاه فعلی مهندسان در جامعه امروز، بیان کرد: متاسفانه در چند سال اخیر با تصمیمات مدیریتی اشتباه در سطح کلان شاهد این بودهایم که سازمان نظام مهندسی ساختمان که یکی از مهمترین و بزرگترین سازمانهای کشور به شمار میآید، در حال ضعیف شدن است و اگر وضع به همین منوال ادامه یابد، باید نگران ساخت و سازهای آتی و همچنین وضعیت معیشتی مهندسانی بود که در این سازمان مشغول به فعالیت هستند.
وی خاطرنشان کرد: خوشبختانه سازمان نظام مهندسی ساختمان به عنوان یکی از پایههای اصلی ساخت و ساز و در کشور با جذب نیروهای کارامد و باسواد، توانسته مهندسان با تجربهای را در این بخش آموزش دهد. خروجی این موضوع را میتوان در کاهش میزان تلفات و خسارات به ترتیب در زلزلههای بم، کرمانشاه و بندرعباس به وضوح مشاهده کرد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه، افزود: متاسفانه در یک دهه گذشته؛ آموزش عالی دچار بیبرنامگی جهت تعلیم و تربیت نیروهای متخصص بخصوص در رشتههای فنی و مهندسی شده است. تأسیس دانشگاهها با کمترین امکانات و پذیرش بیش از اندازه دانشجویان در رشتههای مهندسی، سبب شده تا شاهد خروجی مطلوبی از دانشگاهها نباشیم.
مهندس خوشگفتار در ادامه با اشاره به اینکه تنها داشتن مدرک تحصیلی نمیتواند مؤلفه لازم و کافی برای شناخته شده به عنوان یک مهندس خوب باشد، تأکید کرد: داشتن تجربه، از خودگذشتگی و در نظر گرفتن منافع ملی و مردمی در ساختوسازها میتواند در کنار موارد ذکر شده، سبب شود که یک مهندس، به عنوان مهندس خوب شناخته شود.
عضو منتخب هیات مدیره دوره نهم سازمان نظام مهندسی ساختمان استان مرکزی، با تأکید بر اینکه مهندسان تازهکار اگر به دنبال پیشرفت هستند، نباید تنها به میزان تحصیلات، نوع مدرک و دانشگاهی که در آن تحصیل کردهاند، اکتفا کنند، خاطرنشان کرد: مهندسان باید برای پیشرفت بیشتر، مطالعات فراوانی در خصوص کلیه قوانین و آئیننامههای کشوری داشته باشند و در استفاده از تجربیات افراد پیشکسوت کوتاهی نکرده و خود را در هیچ مرحله و زمانی از نظر علم و تجربه بالاتر از دیگران ندانند.