اصلی ترین روش های جلوگیری از اتلاف انرژی در ساختمان ها

اسراف در مصرف انرژی مقوله ای است که ظاهرا با چشم دیده نمی شود و متاسفانه تا نتیجه عملکرد اشتباه ما به صورت قبض های گاز و برق متورم و سنگین به رویتمان نرسد، برای آن فکری نخواهیم کرد.

 

 

 

 

 به یاد می آورم ایام دبستان، زمانی که ناظم مدرسه به ما یاد داد وقتی مسواک می زنیم هیچگاه بیهوده شیرآب را باز نگذاریم و یا زمانی که به ما آموختند چگونه فقط با یک لیوان آب، وضو بگیریم. و چندی بعد لزوم «خاموش کردن لامپ اضافه» در منازل، شد شعار روز و شب شرکت برق. همه این مثال ها ریشه در اعتقادات عمیق دینی ما ایرانیان دارد.

ولی نکته اینجاست که ما همیشه از آن اسرافی جلوگیری می کنیم که به چشم می بینیم. اسراف در مصرف انرژی مقوله ای است که ظاهرا با چشم دیده نمی شود و متاسفانه تا نتیجه عملکرد اشتباه ما به صورت قبض های گاز و برق متورم و سنگین به رویتمان نرسد، برای آن فکری نخواهیم کرد.

از نگاه فنی و مهندسی، اگر محل زندگی خود را یک «سیستم» در نظر بگیریم، در شرایطی که دمای محیط در یک دمای ثابت (دمای مطبوع زندگی .C25) باشد، ساده شده‌ معادله بقای انرژی به صورت زیر درخواهد آمد.

اتلاف انرژی= تولید انرژی

این به  آن معناست که اگر در خانه ای اتلاف به حداقل خود برسد، تولید انرژی و به عبارتی مصرف سوخت به حداقل می رسد. به عبارت دیگر، در حالت تئوری، در

خانه ای که فرضا 100 درصد عایق حرارت است و هیچ گونه اتلافی به صورت هدایت حرارتی (Conduction) از طریق کف و سقف و دیوار و پنجره ها وجود ندارد و با فرض صفر بودن تبادل حرارت از طریق جابجایی (Convection) و یا حتی تشعشعی از پنجره ها (Radiation)، باید به این نتیجه رسید که با رسیدن دما به دمای مطلوب در اتاق، سیستم گرمایش و یا سرمایش کاملا از مدار خارج می شود.

از آنجایی که فرض حذف تشعشع (Radiation) از پنجره ها و یا حذف جابجایی (Convection) از دودکش و یا هود منزل منطقی و شدنی نیست، اکثر تمرکز ما باید بر روی جلوگیری از اتلاف به صورت هدایت حرارتی باشد.

نکته بسیار مهم آن است که اتلاف انرژی یک پدیده فیزیکی در نظام خلقت است و دائما، یعنی 24 ساعت

شبانه روز و 365 روز سال وجود دارد و سهل انگاری در ارتباط با آن مساوی است با هدر رفتن دائم سرمایه های ملی. مشکل اینجاست که این مساله مثل باز ماندن شیر آب و یا روشن ماندن لامپ اتاق دیدنی نیست؛ بلکه حس کردنی و فهمیدنی است و تا زور و اجبار قانون پشت آن نباشد برای سازندگان ساختمان ما قابل درک نیست.

البته تلخ تر از آن اینکه در بازار ساخت و ساز ما، آن دسته از سازندگان هم که به اهمیت موضوع واقف هستند، اگر خود بهره بردار نهایی هستند، صد البته رعایت

می کنند، اما اگر فقط قرار است بسازند و بفروشند، به رعایت این نکته های کلیدی تن نمی دهند.

 امید است با الزامی شدن «مدرک فنی ساختمان» قدمی بسیار مهم برای نهادینه شدن این فرهنگ مهم که وظیفه دینی و ملی ماست برداشته شود.

 

ضرورت حفظ منابع انرژی با ر عایت مبحث 19 مقررات ملی ساختمان

امروزه مصالح ساختمانی مختلفی به عنوان عایق حرارتی به کار گرفته می شود. آنچه بدیهی است هر چه ضریب انتقال حرارت عایق کوچکتر باشد. عملکرد عایق بهتر است و اتلاف انرژی کمتری خواهیم داشت و همچنین با اعمال ضخامت کمتری از عایق مورد نیاز، فضای کمتری از سازه اشغال می شود.

 به نقل از مجله ساختمان، با مقایسه ساده ضرایب هدایت حرارت (k factor) و مقاومت حرارتی عایق های مختلف اجرا شده در ساختمان در می یابیم که استفاده از فوم پلی یورتان با ضریب هدایت حرارتی 0.019-0.035 به مراتب مزیت حرارتی بالاتری نسبت به عایق های دیگر دارد و با اجرای تنها 2 سانتی متر از پلی یورتان مبحث نوزدهم رعایت شده است.

به تصریح مبحث 19 مقررات ملی ساختمان در صرفه جویی مصرف انرژی «عایق حرارت قابل استفاده در ساختمان به عایقی اطلاق می شود که دارای ضریب هدایت حرارت کمتر یا مساوی K=O.O65W/m.oK و مقاومت حرارتی مساوی یا بیشتر از R=O.5m2oK/W باشد».

و این بیانگر این است که اگر مثلا 1 سانتی متر پلی یورتان استفاده شود. معادل چند سانتی متر از عایق های دیگر باید استفاده شود که همان مقاومت حرارتی ایجاد گردد. با یک بررسی ساده در می یابیم که استفاده از یک عایق حرارتی مناسب چه تاثیر به سزایی در حفظ منابع انرژی و اقتصادی خواهد داشت.

در حال حاضر با توجه به افزایش قیمت حامل های انرژی، استفاده از پلی یورتان در مقایسه با عایق های دیگر، سرعت بازگشت سرمایه را تقریبا تا چند برابر

می کند. در این محاسبات عمر بالای عایق پلی یورتان (که بیش از عمر مفید ساختمان ها در ایران است) بسیار حائز اهمیت است.

خاصیت دیگری که از پلی یورتان ها در صنایع مختلف از جمله ساختمان و تاسیسات به کار می آید، جذب صدا می باشد که با توجه به آلودگی صوتی زیاد در

 ساختمان ها علی الخصوص در آپارتمانها مورد استقبال گسترده قرار گرفته است.

 

روش اسپری پلی یورتان

یکی از روش های منحصر به فرد در اجرای

پلی یورتان ها روش اسپری است:

• در این روش اسپری محدودیتی در هندسه سطوح وجود ندارد به نحوی که سطح ناصاف و یا کروی از هر جهتی (از بالا، روی سطح دیوارها و حتی از زیر سقف) قابل عایق کاری است.

• عملیات شیمیایی ترکیب در چند ثانیه (زیر 6 ثانیه) پایان می یابد و زمان انتظار (خشک شدن) برای عملیات بعدی ساختمانی بی معنا است.

• در هنگام اجرا از زیر سقف چکه و ریزش ندارد.

• تمامی درزها و شکاف ها پوشیده شده و از ورود هر گونه جریان هوا و گرد و غبار و نیز انتقال حرارت و صدای مزاحم از منافذ جلوگیری می کند.

• چسبندگی مناسبی بر روی مصالح ساختمانی از جمله فلز، گچ، سیمان، چوب، سفال،آجر، بلوک سیمانی و کلیه مصالح ساختمانی دارد.

• سرعت اجرا بسیار بالاست.

• فوم های سخت پلی یورتان، سلول بسته بوده و جذب آب بسیار کمی دارند. امکان رشد قارچ ها و میکروب ها در فوم های پلی یورتان بسیار پایین می باشد. نیز امکان رشد و لانه گزینی حشرات و حیوانات موذی مثل موش در فضاهای خالی دیوارها حذف می شود.

• خواص مکانیکی و فیزیکی فوم های پلی یورتان در طولانی تقریبا ثابت بوده و قابل مقایسه با اکثر عایق های دیگر نیست.

 

پایان پیام/.