تاسیسات نیوز – علیرضا شمس طالقانی: با توجه به چالش های اخیر این سئوال پیش می آید که آیا چاره افزایش تقاضا برای مصرف بنزین گران کردن آن است؟ تجربه نشان داده گران کردن سوخت باعث کاهش مصرف آن نمی شود اما آنچه که به مصرف بیشتر بنزین در سال های اخیر دامن زده است، افزایش تولید خودرویی است که به دلیل کیفیت نامطلوب آن باعث افزایش آلودگی هوا، مرگ و میر ها و … می شود که به تبع آن منجر به افزایش هزینه درمان آلودگی هوا و تلفات جاده ای می انجامد، و این گمان را ایجاد می کند که آیا واقعاً این نتایج، ارزش استمرار در تولید و حفظ بازار خودروی داخلی با تبعات نافرجام آن را دارد؟ این همه تاوان برای حمایت از خودروسازهای داخلی باعث شگفتی همگان شده است.
بر اساس شواهد موجود، مصرف ترکیبی خودروی پراید۴۴ /۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، خودروی تیبا صندوق دار و ساینا ۹۵/۶لیتر و ۷ لیتر به ازای ۱۰۰کیلومتر، پژو ۲۰۶ و رانا به ترتیب ۴/۶لیتر و ۶/۶لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، پژو ۴۰۵ با رقم فاجعه بار مصرف ۹ لیتر بنزین در ۱۰۰کیلومتر، سمند و پژو پارس به ترتیب ۵/۷و ۱۵/۸ لیتر بنزین در ۱۰۰کیلومتر بنزین مصرف می کنند. با وجود این مقدار مصرف خودروهایی که به گمان اکثر کارشناسان می توان از آن ها به عنوان «ارابه مرگ» یاد کرد آیا بهتر نیست به استناد گفته کارشناس مسئول در پلیس راهور؛ ” خودروسازی داخلی را تعطیل کنیم مبلغ حاصل از صرفه جویی بنزین را نیز صرفِ اشتغالزایی کارگران از کار بیکار شده در این صنعت کنیم” که البته باز هم بسیار به صرفه تر از نتایج منفی تولید خودروهای داخلی با وضعیت کنونی است.
بنا بر گزارش های موجود و مستند در عرصه بین المللی، کشورهای توسعه یافته هدف تولید خودر با مصرف ۵ لیتر در ۱۰۰کیلومتر را تا سال ۲۰۲۵ را دنبال می کنند که البته در حال حاضر برای ما شاید آرزویی بیش نباشد. هر چند میزان مصرف خودروهایی مانند؛ شورولت اسپارک ۶٫۲با لیتر، فولکس واگن جتا ۵٫۷ لیتر، کیا فورته ۵٫۷ لیتر، نیسان ورسا ۵٫۹ لیتر، تویوتا کرولا هاچ بکبا مصرف ۵٫۷ لیتر، کیا ریو مصرف سوخت ۵٫۷ لیتر، هیوندای اکسنت ۵٫۷ لیتر، وهوندا سیویک با مصرف سوخت ۵٫۶ لیتر، هیوندای الانترا با ۵٫۵ لیتر و میتسوبیشی میراژ با ۵٫۵ لیتر در بزرگراه با استاندارد مصرف سوخت خودروهای داخلی فاصله بسیاری دارد.
قطعاً واردات خودرهای کارکرده و یا نو به تولید خودروی پرمصرف داخلی مصرف بنزین در ایران را کاهش می دهد و مانع از اجرایی شدن تهدید واردات بنزین به کشور و همچنین هدررفت مصرف بنزین در خودروهای داخلی می شود و می تواند ما را به صادر کننده بنزین تبدیل کند و در عین حال منابع ارزی مطلوبی نیز برای کشور ایجاد کند و از سوی دیگر خودروسازان داخلی نیز در فضای رقابتی ترغیب به تولید خودروهای با کیفیت تر به جای خودروهای کنونی می کند وهمچنین با کاهش تدریجی آلودگی هوا با صرفه جویی هزینه های کلانی که در حال حاضر کشور ناتوان از تامین آن است، نرخ سلامت جامعه را افزایش داده و مانع از مرگ و میرهای ناشی از آن می شود.
ادامه تولید و بازار انحصاری خودروی داخلی به نوعی خودزنی برای کشور محسوب می شود در حقیقت هزینه کردن فعلی در صنعت خودرو برابر است با کاربرد هزینه صدر در صد برای محصولی است که بیش از ۵۰ درصد در نوع خود ارزش ندارد. در حقیقت خروج بازار خودرو از انحصار به نوعی واکسینه کردن جامعه از گرانی ها، هدررفت بنزین، ممانعت از مرگ و میرها و تلفات جاده ای در برای معضل صنعت بیمار خودروسازی کشور است که در حال حاضر با ارائه راهکارهایی مانند فروش قرعه کشی، ورود به بورس و … به درمان با مُسکن برای بهبود می پردازیم اما غافل از درمان ریشه ای آن هستیم. گویی دستی در کار هست که بجای حل عامل اصلی مشکل، همیشه تاکید اشتباه رو عامل فرعی مشکل می شود در حالی که اولویت برطرف کردن چالش اصلی به عمد یا سهو به فراموشی سپرده می شود.
