نگاهي به شبكه فاضلاب لندن

 

اولين خط انتقال آب انگلستان در 1247 ميلادي درشهر لندن ساخته شد.

 

 

 

به گزارش تاسیسات نیوز، توسط يک لوله بزرگ، آب از چشمه تي بورن به بخش هاي محدودي از مرکز شهر لندن انتقال مي يافت. ثروتمندان شهر درکنار اين خط لوله، خانه هاي خود را بنا مي کردند و براي استفاده از اين آب پول پرداخت مي کردند. البته اکثر شهروندان لندني تا قرن شانزدهم از آب رودخانه تيمز براي آشاميدن استفاده مي کردند.

    همراه با افزايش جمعيت در اوايل قرن هفدهم، مصرف آب افزايش يافت و براي تامين آب مورد نياز، کانالي به طول 64 کيلومتر احداث شد. اين کانال آب را از چشمه هاي منطقه هرفورد شاير به لندن انتقال مي داد. اين طرح در سال 1613 ميلادي به بهره برداري رسيد و امروز بخشي از آن هنوز مورد استفاده قرار مي گيرد.در قرن 18 ميلادي جمعيت لندن به يک ميليون نفر افزايش يافت و تامين آب و دفع فاضلاب به يکي از مهم ترين مشکلات لندن مبدل شد.

   

    تعفن بزرگ

    در 1858 ميلادي بوي فاضلابي که از رودخانه تيمز درفضاي شهر متصاعد مي شد، به قدري متعفن بودکه زندگي در لندن را مختل کرده بود، اين مساله باعث شد پارلمان به ساخت شبکه فاضلاب در لندن تن در دهد. (اين دوره در تاريخ انگلستان معروف به دوره تعفن بزرگ است) در اين سال ها جمعيت لندن به مرز دو ميليون نفر رسيده بود و همچنان بسياري از فاضلاب هاي شهري به رودخانه تيمز هدايت مي شد.حتي راه اندازي اولين سيستم توالت داخل ساختمان در 1590 توسط هارينگتون و اختراع فلاش تانک توسط برامه درسال 1700 ميلادي بازهم نتوانست مشکلات بو و تعفن لندن را حل کند و تنها با ايجاد شبکه ها و تصفيه خانه هاي فاضلاب در سال هاي بعد وضعيت سروسامان يافت.

   

    سيستم هاي اوليه فاضلاب

    در 1805 براي شهر يک ميليوني لندن تنها 150 هزار چاه فاضلاب حفر شده بود و بسياري از خانواده هاي لندني همچنان به طور غيرقانوني فاضلاب چاه هاي خود را روي رودخانه تيمز که مهم ترين منبع آب آشاميدني لندن بود سرازير مي کردند. با ادامه آلودگي رودخانه و شيوع بيماري ها، وضع به گونه اي شد که بالاخره در سال 1848 قانون بهداشت عمومي درخصوص رودخانه تيمز وضع شد و در اين کميسيون تاسيس فاضلاب لندن نيز مورد تصويب قرارگرفت.

 

   

    کميسيون فاضلاب لندن

    به خاطر شيوع بيماري وبا در سال 1832 اصلاح فاضلاب لندن مورد توجه قرار گرفت و با فراگيرشدن بيماري و با و افزايش مرگ ومير در 1849 بالاخره پارلمان طرح شبکه فاضلاب لندن را تصويب کرد. فعاليت هاي جان اسنو وهمکارانش دراين زمينه نقش مهمي را ايفا کرد آنها با تحقيقات گسترده خودبه اين نکته پي بردندکه علت وبا وجود ذرات بخار و آلودگي در هوا نيست، بلکه عامل اصلي بيماري، آلودگي آب آشاميدني شهر لندن است.

   

    سيستم فاضلاب لندن

    فاضلاب(sever )در زبان انگليسي قديم به معناي به سوي دريا(seaward) بوده است شايد دليل آن هم به خاطر قرن ها سرازير کردن فاضلاب به سوي دريا و رودخانه ها در انگلستان بوده است. سيستم فاضلاب لندن در اواخر قرن نوزدهم توسعه يافت. جوزف بازلاگتي مهندس عمران شهري به علت آنکه، بوي تعفن حاصل از سرازير شدن فاضلاب خانه ها به رودخانه تيمز فضاي شهر را در بر گرفته بود؛ طرحي را براي انتقال فاضلاب ارائه داد. با توجه به هزينه زيادطرح در ابتدا با مقاومت پارلمان و دولت روبه رو شد؛ اما با شيوع بيماري وبا و افزايش مرگ ومير ناشي از آلودگي آب پارلمان مجبور شد با اين طرح موافقت نمايد و عمليات اجرايي شبکه فاضلاب لندن آغازشد.اين شبکه زيرزميني گرانقيمت فاضلاب را به پايين رودخانه تيمز دور از مرکز شهر و محل تراکم جمعيت، منحرف مي کرد. بازلاگتي شش خط فاضلاب مجموعا در حدود 160 کيلومتر در امتداد رودخانه ساخت که کار انتقال فاضلاب را در قسمت هاي مختلف شهر انجام مي داد.بين سال هاي 1859تا 1865 در حدود 720 کيلومتر خطوط اصلي فاضلاب و 21000 کيلومتر خطوط فرعي فاضلاب طراحي و ساخته شد. براي ساخت اين شبکه عظيم فاضلاب بيش از 318 ميليون عدد آجر، 7/2 ميليون متر مکعب خاکبرداري و 670 هزار متر مکعب بتن ريزي انجام شد.درحال حاضر از همان سيستم فاضلاب قديمي دوران ويکتوريايي کمتر از يک درصد شهر لندن استفاده مي کنند. اين سيستم با قطر 5/6 ميليمتر ( 1/4 اينچي) براي زماني که جمعيت لندن محدود بوده طراحي شده بود.درآن شرايط اگر بارندگي و آب باران سرازيري به فاضلاب افزايش مي يافت و به موقع پمپاژ نمي شد، معابر و خيابان هاي شهر را آب فرا مي گرفت.

   

    طرح هاي آينده

    براي توسعه شبکه فاضلاب در شهر لندن يک تونل انتقال فاضلاب در حال ساخت است که مي تواند تا حد زيادي مشکل فاضلاب اين شهر را حل کند. اين تونل به قطر 9 متر و به طول 35 کيلومتر از زير بستر رودخانه تيمز عبور مي کند.هزينه ساخت اين تونل رقمي بالغ بر 2 ميليارد پوند برآورد مي شود که براي تامين اين مقدار پول سالانه به طور متوسط 12 پوند به هزينه قبوض آب شهروندان لندني اضافه مي شود. انتظار مي رود تا سال 2020 ميلادي اين تونل به بهره برداري کامل برسد.

   

    شرکت تيمز آب

    شرکت تيمز آب بزرگ ترين شرکت خدمات دهنده آب و فاضلاب در انگلستان است. اين شرکت با بيش از 5000 نفر پرسنل هشت و نيم ميليون نفر مشترک آب و 13 ميليون و 600 هزارمشترک فاضلاب را تحت پوشش خدمات خود دارد. شرکت تيمز آب داراي 31100 کيلومترخطوط لوله اصلي آب، 68000 کيلومتر خطوط فاضلاب، 100 تصفيه خانه آب و 349 تصفيه خانه فاضلاب مي باشد. با توجه به اينکه 20 درصد از خطوط اصلي توزيع آب شهري لندن بيش از 150 سال قدمت دارد وهمچنين بيش از 40 درصد کل خطوط نيز عمر بالاي 100 سال دارد، تعويض لوله هاي فرسوده با لوله هاي جديد يکي از اولويت هاي اصلي اين شرکت است.دريک طرح جاه طلبانه اين شرکت از سال 2003بيش از 1340 کيلومتر خطوط لوله قديمي و فرسوده آب لندن را با خطوط جديد تعويض کرده است که تا پايان سال 2010 اين مقدار به بيش از 1815 کيلومتر خطوط جايگزين مي رسد.

 

پایان پیام/.