آقای مدیر – ۱
به گزارش تاسیسات نیوز، مقابل آقای مدیر که می‌نشینی حس می‌کنی یک‌لحظه هم طلاست. یخش دیر آب شد ولی وقتی آب شد حسابی گرم شد. جدی، سریع و البته گرم و بامحبت. نماد واقعی تعهد به برند بود. متعصب و البته منطقی. بسیار زیرک است. مواظب باشید. حتماً شطرنج‌بازی حرفه‌ای است؛ اما اگر بلند شوید که بروید و برگردید آقای مدیر در غیاب شما، مهره‌های شمارا جابجا نخواهد کرد! این آقای مدیر!
با سلام خدمت جناب آقای مهندس علائی مدیرعامل محترم شرکت شوفاژ کار لطفاً مختصری از بیوگرافی خود را بفرمایید.
با سلام خدمت شما عزیزان و تشکر از اینکه این وقت را در اختیار اینجانب قراردادید. من علائی هستم مدیرعامل شرکت صنعتی شوفاژ کار. ۲۹ سال سابقه فعالیت در این عرصه را دارم.از سال ۱۳۶۴ فعالیتم را شروع کردم. ۷ سال در سازمان صنایع دفاع فعالیت کردم ۷ سال در کارخانه فروسیلیس سمنان مدیر کارخانه بودم. ۱۳ سال نیز در شرکت صنعتی شوفاژکار به‌عنوان مدیر کارخانه مشغول بکار بودم و الآن که در خدمت شما عزیزان هستم مدت ۲ سال است که مدیرعامل شرکت صنعتی شوفاژکار هستم.
متولد چه سالی هستید؟
من متولد بیستم شهریور سال ۱۳۳۸ هستم
تحصیلات شما در چه رشته ای است؟
من فارغ‌التحصیل سال ۱۳۶۴ از دانشگاه علم و صنعت در رشته مواد و متالوژی هستم و با توجه به درس‌هایی که از دوستان گرفتم امروزه با مقوله تأسیسات آشنایی دارم.
از شوفاژکار بگویید.
در خصوص شرکت صنعتی شوفاژکار باید مقداری از عقبه شرکت را برای شما بازگو کنم.استحضار دارید که در سال‌های قبل از انقلاب منبع گرمایی خانه‌ها عموماً بخاری‌های نفتی بود.در آن مقاطع مدیران شرکت با توجه به روابطی که با مهندسان خارج از کشور داشتند و عموماً افرادی صنعتگر بودند تصمیم گرفتند که سیستم حرارت مرکزی را در کشور پایه‌گذاری کنند. بر همین اساس با یک شرکت آلمانی به نام AHELMAN که در آن زمان یکی از بزرگترین تولیدکننده‌های سیستم گرمایش مرکزی در آلمان بود، وارد قرارداد شدند و از این کمپانی دانش فنی خریداری می‌کنند و این اتفاق در حدود سال ۱۳۴۹ واقع می‌شود.
آن مقطع که شروع سال‌های رشد و شکوفایی صنعت ایران نام گرفت ، فعالیت شرکت شوفاژکار کار وارد مرحله جدیدی شد. در سال ۱۳۵۰ شرکت صنعتی شوفاژکار به ثبت می‌رسد و در سال ۱۳۵۲ هم به بهره‌برداری می‌رسد. ابتدا کارخانه در کیلومتر ۹ جاده مخصوص کرج ساخته و کار آن، تولید دیگ‌های چدنی سیستم حرارت مرکزی، انواع وان و رادیاتور چدنی می‌شود.
بنیان‌گذاران شرکت چه کسانی بودند؟
آقایان اصغر و علی‌اکبر حاجی‌بابا، محمدزاده، افشار و مصلحی از بنیان‌گذاران شرکت بودند که اکثر این آقایان از تاجران بازار آهن بودند به‌جز آقای اصغر حاجی‌بابا که صاحب کارخانه پارس متال بود. خلاصه اینکه این دوستان با یک جمع تجاری- صنعتی وارد این عرصه شدند. امروز آقای اصغر حاجی‌بابا رئیس هیئت‌مدیره شرکت هستند. آقای مصلحی در هیئت‌مدیره عضو هستند و من باید تأکید کنم که در جمع هفت‌نفره اعضای هیئت‌مدیره، ۴ نفر مدیرعامل شرکت در سال‌های مختلف بوده‌اند.
آقای قاسم حاجی‌بابا، آقای عزیز اله علاءالدین که از خیرین به نام کشور هستند، ایشان تا ۲ سال پیش که فرزندشان زنده بود مدیرعامل خیریه کهریزک بودند، بنیاد قائم که یک مرکز خیریه درراه مبارزه با سرطان است راه‌اندازی کردند و صاحب شرکت پتوی گلبافت نیز هستند. عضو دیگر هیئت‌مدیره آقای مهندس مجید محمدزاده فرزند آقای محمدزاده از بنیان‌گذاران شرکت هستند.
اعضای هیئت‌مدیره شما که درواقع از تجار آهن بودند و یا صاحب کارخانه پارس متال بودند چگونه به فکر تولید دیگ چدنی افتادند؟
عرض کردم که در سال‌های قبل از انقلاب عموماً مردم از بخاری‌های نفتی استفاده می‌کردند در آن سال‌ها آقای حاجی‌بابا که از صنعتگران بنام بودند و داد و ستد زیادی با کشور آلمان داشتند به فکر ایجاد سیستم گرمایش مرکزی در ایران افتادند. ایشان بسیار به صنعت آلمان علاقه داشتند و تمام ماشین‌آلات کارخانه را نیز از آلمان خریداری می‌کردند.
امروز کارخانه فروسیلیس سمنان حجم فروشی بالغ بر صد میلیارد تومان در سال ، کارخانه فروآلیاژ ازنا که حدود ۱۶۰۰ نفر پرسنل دارد، کارخانه تاوان سیدیس در گرمسار، کارخانه ایران مدل در تهران و کارخانه رزیتان در تاکستان و کارخانه شوفاژکار همگی عضو یک گروه هستند.
آقای حاجی‌بابا که به خارج از کشور مسافرت داشتند به سیستم گرمایش مرکزی علاقه‌مند می‌شود و تصمیم می‌گیرند که دیگ و رادیاتور تولید کنند به همین منظور خط تولید به همراه دانش فنی یک شرکت آلمانی را خریداری می‌کنند و تولید خیلی زود به سرانجام می‌رسد. البته در سال‌های مختلف این خط تولید بهبود کیفیت داشته بازسازی داشته ولی خط تولید همان خط تولید است. البته این تجربه خیلی به ما ضربه هم زد.
ما مجبور شدیم به خاطر دور زدن تحریم‌ها ، ماشینی را که به‌راحتی می‌توانستیم از آلمان خریداری کنیم، از دانمارک خریداری کنیم پانصد هزار یورو نیز پول پیش‌دادیم ولی به خاطر پیش آمدن تحریم‌ها آن‌ها نه‌تنها دستگاه به ما ندادند بلکه پول ما را هم پس ندادند. ما مجبور شدیم این بار از چین خرید را انجام دهیم . به این صورت که دانمارک دستگاه را به چین فرستاد. در آنجا هم دستگاه را نصب و راه‌اندازی کردند. مهندسین ما از ایران به چین رفتند تا دستگاه را جمع آوری کنند. حالا ما می‌خواهیم تازه از فروردین‌ماه مونتاژ دستگاه را در ایران آغاز کنیم. ما امروز یک پروژه عظیم را در تاکستان در دست احداث داریم. زمینی به مساحت سیصد هزار متر مربع و تابه‌حال حدود ۵۰ هزار متر سوله نیز آماده‌شده است.
اولین دیگ در چه سالی تولید شد؟
در سال ۱۳۵۲
اولین محصول این گروه دیگ بوده یا رادیاتور؟
هم دیگ بوده و هم رادیاتور و هم وان چدنی . این‌ها هرکدام دارای خط تولید جدا بودند. امروز وقتی به کارخانه شوفاژکار می‌روید، می‌بینید که رادیاتورهای چدنی سال ۱۳۵۲ هنوز مشغول بکار هستند.
آیا در آن سال‌ها رقیبی داشتید؟
خیر در سال‌های قبل از انقلاب ما رقیبی نداشتیم. ولی در حدود سال‌های ۱۳۶۰ که سیستم گرمایش مرکزی در ایران پا گرفت، بعضی از کارخانه‌ها به سمت تولید دیگ‌های فولادی رفتند. فکر می‌کنم در سال‌های حدود ۱۳۶۵ بود که شرکت ماشین‌سازی اراک و یا شرکت پاکمن دیگ‌های فولادی را تولید می‌کردند.
در سال ۱۳۷۵ شرکت لوله و ماشین‌سازی ایران وارد عرصه تولید دیگ‌های چدنی شد. این شرکت‌ها ازجمله رقبای ما هستند ولی نه به گستردگی شرکت شوفاژکار. ما تنها شرکت در خاورمیانه هستیم که فقط و فقط دیگ‌های چدنی را تولید می‌کنیم. امروز ما بالغ‌بر ۲۶ نوع محصول تولید می‌کنیم که چیزی در حدود ۱۴ نوع آن صادر می‌شود و ۱۲ نوع از محصول ما وارد بازار داخل کشور می‌شود.
ما در سال در حدود ۱۲۰۰۰ تن تولید دیگ‌های چدنی داریم . درحالی‌که آخرین آماری که من از شرکت لوله و ماشین‌سازی ایران داشتم آن‌ها در حدود ۲۳۰۰ تن در سال دیگ چدنی تولید می‌کنند.
خط تولید رادیاتور در چه سالی و به چه علت متوقف‌شده است؟
با ورود رادیاتورهای آلومینیومی به کشور ، دیگر تولید رادیاتورهای چدنی مقرون‌به‌صرفه نبود. از طرفی چون تولید رادیاتورهای چدنی کار بسیار سختی بود، شرکت تصمیم گرفت تمام توان خود را صرف تولید دیگ‌های چدنی کند. لذا از سال ۱۳۷۲ یا ۱۳۷۴ تولید رادیاتورهای چدنی در ایران متوقف‌شده است. در ضمن این نکته را اضافه کنم که ما تصمیم گرفته‌ایم تولید رادیاتورهای چدنی را مجدداً آغاز کنیم .
چون ما مشتری صادراتی زیادی داریم، می‌خواهیم این کار را مجدداً شروع کنیم. رادیاتورهایی که از سال ۱۳۵۲ در کارخانه شوفاژ کار نصب هستند هنوز هم به‌خوبی کار می‌کنند .شاید بعضی‌ها شکل ظاهری آن را نپسندند ولی به‌هرحال این رادیاتور یک رادیاتور کلاسیک است.
چدن گرما را بعد از خاموش شدن حتی تا ۵ ساعت در خود نگه می‌دارد. لذا این‌یکی از دلایل برتری رادیاتور چدنی نسبت به رادیاتور آلومینیومی بود. آلومینیوم در حال حاضر ارزان شده است ولی در گذشته فلز بسیار گران‌قیمتی بود . درنتیجه اقبال به سمت رادیاتورهای چدنی بود و از آلومینیوم می‌توانستند در صنایع دیگر استفاده کنند . با ورود رادیاتورهای آلومینیومی به کشور همان‌طور که خدمتتان عرض کردم تولید رادیاتور چدنی دیگر به صلاح نبود. البته من امروز به‌عنوان مدیرعامل آن طرز فکر گذشته را نمی‌پسندم.
من از کشورهای ترکیه و ازبکستان و آلمان سفارش تولید رادیاتور چدنی دارم چون هنوز هستند کسانی که به سبک سنتی و زندگی سنتی علاقه‌مندند. خیلی‌ها هنوز هستند که علاقه دارند در ویلاهای خود از رادیاتورهای چدنی استفاده کنند . البته ما در تولید این نوع رادیاتور دچار محدودیت هستیم ولی قطعاً تولید این رادیاتورها را آغاز خواهیم کرد.
آیا رادیاتورهای چدنی در مقابل ضربه شکننده نیستند؟
خیر شکل ظاهری آن‌ها به‌گونه‌ای است که این مطلب را کاملاً رد می‌کند . رادیاتورهای چدنی در مقابل ضربه ایمن هستند و به‌راحتی شکسته نمی‌شوند . در کارخانه ما در اتاق چندین تن از مدیران هنوز بعد از ۴۰ سال این رادیاتورها نصب هستند و به‌خوبی کار می‌کنند
تا چه زمانی تحت لایسنس آلمانی ها بودید؟
تا سال ۱۳۶۰ تحت لایسنس بودیم. البته به آن شکل هم تحت لایسنس نبودیم. چون خود آلمانی ها در شرکت مشغول بکار بودند. آقای فیتس مدیر آلمانی شوفاژکار بوده تا سال ۱۳۵۹ که بعدازآن به کشور خود مراجعه می‌کنند و ارتباط آلمان‌ها با شرکت قطع می‌شود و شوفاژکار تحت نظر مهندسین ایرانی به کار خود ادامه می‌دهد.
شما در حال حاضر به چه کشورهایی صادرات دارید؟
ما در حال حاضر حدود ۴۰ درصد از تولیدات خود را صادر می‌کنیم . عمده صادرات ما از این ۴۰ درصد به کشور اسپانیاست که ۵۲ درصد از صادرات ما را شامل می‌شود . حدود ۲۳ درصد به کشور ترکیه صادرات داریم. و بقیه آن به یونان و سایر کشورهای منطقه است. البته رومانی و اخیراً ازبکستان نیز به آن نیز اضافه‌شده است . از کشورهای منطقه می‌توان به عراق ، اردن ، لبنان و سوریه اشاره کرد که بخش کمی از صادرات محصولات ما را شامل می‌شوند.
محصولات خود را با چه نامی صادر می‌کنید؟
ما محصولات خود را بانام شوفاژکار OEM صادر می‌کنیم.نام شوفاژکار در سیستم مادرید ثبت جهانی شده است. ما دیگ‌های گرمایشی گازسوز را بانام شوفاژکار به اسپانیا صادر می‌کنیم. شرکت دوموسا نماینده ما است.یک بخش دیگر را بانامOEMصادر می‌کنیم که محصول ما در آنجا کاورینگ و پکیجینگ می‌شود.یعنی محصول ما را به اسپانیا می‌برد و کاور ویژه خود را می‌زند ولی اصل موتورخانه آن مربوط به ماست.
ما ۲کمپانی به نام‌های لاسیان و دوموسا در شهرهای زاراگوزا و بیلبائو داریم که شرکای تجاری ما هستند وهردونیز باسابقه هستند. به ترکیه هم عمدتاً بانامOEMصادر می‌کنیم.ترک‌ها مایل نیستند که محصول یا برند ایران باشد و دوست دارند که با برند خودشان باشد. در یونان هم برند شوفاژ کار است و هم برند خودشان در رومانی نیز مادیگ سوپر ۳۰۰ را می‌فرستیم وهم دیگSF شوفاژ کار را می‌فرستیم. البته آن‌ها یک دیگ کوچک داشتند که با محصول ما جایگزین کرده‌اند. ما الآن حدود ۲سال است که دیگ با برندOEMبرای رومانی نفرستاده‌ایم.
الآن ما دیگ‌های با سوخت جامد خود را می‌فرستیم. ما اولین تولیدکننده دیگ سوخت جامد در خاورمیانه هستیم،هم‌اکنون در اکثر کشورهای اروپایی سوخت جامد(چوب،خرده چوب،بایومس،پلت) به‌طور فراوان استفاده می‌شود. بالای ۷۰درصد صادرات ما را همین سوخت جامد تشکیل می‌دهد. در کشورهای اروپایی به دلیل وجود جنگل‌های فراوان و بازسازی جنگل‌ها به‌وسیله جایگزین کردن درختان جدید به‌جای درختان قدیمی، این چوب‌ها جمع‌آوری‌شده و مورداستفاده قرار می‌گیرد. قیمت گاز در کشورهای اروپایی فوق‌العاده گران است. ما امروز در کارخانه شوفاژکار ۵۰درصد سوختمان را از همین سوخت‌های جامد تأمین می‌کنیم.
باوجوداینکه این سوخت‌های جامد آلودگی زیست‌محیطی دارند،آیا شما بازهم راغب به استفاده از این نوع سوخت هستید؟
باید این نکته را ذکر کنم که این سوخت‌ها آلودگی زیست‌محیطی ندارند. این سوخت‌ها طوری تنظیم می‌شوند که حداقل دود را داشته باشند. این سوخت طوری تنظیم می‌شود که شما کمترین حد منواکسید کربن رادارید. شما وقتی سوخت گاز مشعل را اندازه‌گیری می‌کنید برای مثال این مقدار برای اکسیژن آزاد۱۰% است.PPMمنواکسید کربن هم‌اندازه گیری می‌شود و ما در این زمینه حد استاندارد داریم و این مقدار در آنجا خیلی پایین است و به‌وفور هم مورداستفاده قرار می‌گیرد.
لطفاً کمی در مورد کارخانه فرو سیلیس سمنان صحبت کنید. آیا این کارخانه باعث آلودگی زیست‌محیطی سمنان نمی‌شود؟
من حدود ۷سال بین سال‌های ۱۳۷۲ تا۱۳۷۹ مدیر کارخانه فرو سیلیس بوده‌ام.همان‌طور که می‌دانید این شرکت به‌طور کامل از یک شرکت آلمانی خریداری شد.دانش فنی این شرکت کاملاً آلمانی است. در خروجی دودکش،آلودگی کاملاً صفر است.شما وقتی به بالای دودکش نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که فقط حرارت خارج می‌شود. از سال۱۳۷۳ که کارخانه به بهره‌برداری رسیده اکنون ۲۱سال می‌گذرد.
شما وقتی وارد کارخانه می‌شوید اصلاً حس نمی‌کنید که ۲۱سال از عمر کارخانه گذشته است،هیچ‌گونه آلودگی زیست‌محیطی را شما در اینجا نمی‌بینید. البته ذکر این نکته ضروری است که اگر سیستم غبار روبی کارخانه کار نکند قطعاً آلودگی زیست‌محیطی پدید می‌آید. ولی خوشبختانه سیستم غبار روبی به‌خوبی کار می‌کند و شما به‌ندرت آلودگی زیست‌محیطی را مشاهده می‌کنید. من با قاطعیت می‌گویم که چنین مسئله‌ای در کارخانه وجود ندارد. من هیچ مشکلی در ساختار کارخانه فرو سیلیس سمنان نمی‌بینم.
همچنین هم‌وطنان عزیزم در سمنان می‌توانند با خیال راحت در کنار کارخانه زندگی کنند و امروز این کارخانه که با فنّاوری بسیار بالایی کار می‌کند، شناسنامه شهر سمنان است. من شخصاً چون از ابتدای شروع به کار کارخانه تا سال ۱۳۷۹ در آن حضور داشتم به کارخانه بسیار علاقه‌مندم.
هنوز هم ارتباط خود را با دوستانی که در کارخانه حضور دارند، حفظ کرده‌ام. یک مصداق دیگر که در رابطه با عدم آلودگی زیست‌محیطی کارخانه می‌توانم ذکر کنم همین دوستانی هستند که نسل اول کارکنان کارخانه را تشکیل داده‌اند و ما امروز حتی یک نفر از این عزیزان را نمی‌بینیم که مثلاً مشکل تنفسی پیداکرده یا به عوارض پوستی دچار شده باشد. البته این را باید ذکر کنم که ماهیت کار در کارخانه به‌نوبه‌ی خود سخت است ولی با توجه به تکنولوژی به کار گرفته‌شده در کارخانه شما هیچ‌گونه نگرانی در مورد آلودگی زیست‌محیطی نخواهید داشت.
شما متولد چه شهری هستید؟
من در چابکسرکه از توابع شهرستان رودسراست به دنیا آمدم.چابکسر مرز بین دو استان گیلان و مازندران است و از طبیعتی بکر برخوردار است.
ادامه دارد…
انتهای خبر