چوب سوخت: مسیر اشتباه سوخت‌های تجدیدپذیر
به گزارش تاسیسات نیوز، متخصصین تغییر اقلیم به این نتیجه رسیدند که سوزاندن چوب به جای سوخت های فسیلی برای تولید انرژی هیچ دردی از تغییر اقلیم درمان نمی کند.
سیاست هایی که با هدف محدود کردن تغییرات آب و هوایی بوسیله سوزاندن زیست توده (یا بیوماس که شامل چوب و ضایعات گیاهان می شود) انجام می شود نقاط ضعف قابل توجهی دارد که در حقیقت می تواند به تلاش های ما در مبارزه با تغییر اقلیم آسیب برساند. این دیدگاه عجیب و غریب یکی از کارشناسان ارشد اقلیم شناسی بریتانیا، پروفسور جان بدینگتون است، که هشدار داده است قطع درختان و استفاده از چوب به عنوان جایگزینی برای سوخت های فسیلی می تواند خطرناک باشد.
بدینگتون، مشاور ارشد علمی پیشین دولت بریتانیا، گفت که در حال حاضر یک خطر واقعی وجود دارد که افزایش سوخت چوب به منظور کمک به کشورهای اروپایی، از جمله بریتانیا، جهت نیل به به اهداف انرژی تجدیدپذیر می تواند غلط باشد. وی در وبلاگ “کربن بریف”، وب سایت بریتانیایی که مسائل مربوط به آب و هوا و انرژی را پوشش می دهد، می گوید: “این سیاست ها حتی ممکن است منجر به وضعیتی شود که انتشار گاز دی اکسید کربن در جهان افزایش یابد”. وی افزود که پروژه های انرژی بادی و خورشیدی باید برنامه اصلی برای افزایش تولید انرژی های تجدید پذیر در اروپا باشند.
بیوماس، دی اکسید کربن را از اتمسفر جذب می کند و سپس آن را در یک دوره نسبتا کوتاه آزاد می کند که از لحاظ نظری، تأثیر طولانی مدت محدودی در جو دارد. در نتیجه، نیروگاه های غول پیکر، از جمله ژنراتورهای Drax بریتانیا، از مصرف گاز و ذغال سنگ به عنوان منابع انرژی فاصله گرفته و به سوخت چوب روی می آورند، که معمولا به شکل قطعات خرد شده از کشورهای دیگر مانند ایالات متحده و کانادا وارد می شوند. اما سوزاندن چوب برای تولید برق یک روند نسبتا ناکارآمد است. در تولید دقیقا همان مقدار برق، چوب می تواند چهار برابر گاز و یک و نیم برابر ذغالسنگ، کربن به اتمسفر منتشر کند. علاوه بر این، در برداشت و حمل و نقل انرژی قابل توجهی مورد استفاده قرار می گیرد، و در همین حال زمین های وسیع برای ایجاد جنگل ها برای تامین چوب سوخت مورد نیاز خواهد بود. این امر همچنین تاثیرات عمیق زیست محیطی برای جهان دارد که به زودی به بیش از 10 میلیارد انسان روی آن زندگی خواهند کرد و هر کدام برای زندگی نیاز به قطعه ای زمین حاصلخیز و مناسب دارند.
در طول دهه گذشته، اروپا از منابع انرژی تجدیدپذیر برای تأمین انرژی استفاده کرده است و حدود نیمی از این رشد از سوختن زیست توده حاصل شده است. متاسفانه بدینگتون می گوید، اگر این افزایش ادامه یابد، اروپا به زودی باید مقدار بیشتری چوب نسبت به کل برداشت خود بسوزاند و در نتیجه، باید منابع را از قاره های دیگر نیز تأمین کند، و یا زمین های کشاورزی را تبدیل جنگل جهت تولید زیست توده کند، و یا زیستگاه طبیعی و گرانبهای بسیاری از جانداران مورد بهره برداری قرار گیرد، که گزینه آخر بیشترین احتمال را دارد. وی گفت: “اگر اروپا این مسیر را انتخاب کند، به نظر می رسد احتمال دارد که جنگل زدایی در بخش وسیع کره زمین رخ دهد.”
در اواسط قرن نوزدهم، سوزاندن چوب به سطحی رسید که اروپای غربی تقریبا به طور از جنگل عاری شد. برعکس ، افزایش استفاده از زغال سنگ، جنگل ها را از این وضعیت بحرانی نجات داد. محققان می گویند که اکنون که زغال سنگ از رده خارج شده است، نباید بهانه ای برای روی آوردن به سوزاندن گسترده چوب باشد. در عوض ما باید تلاش هایمان را برای تقویت پروژه های خورشیدی و باد و سایر منابع کم آسیب انرژی تجدید پذیر متمرکز کنیم.
انتهای خبر