پیشقدمی بنام دنی پاپن – قسمت 3
به گزارش تاسیسات نیوز، هر کس خوب متوجه موضوع می شود: این بار دنی پاپن توانسته بود انگشت خود را روی راه حل اصلی و اساسی بگذارد که راهنمای آدمی به سوی اختراع ماشین بخار گردید.
مسلما بسیاری دیگر قبلا به فکر افتاده بودند که از نیروی انبساط بخار آب استفاده کنند ولی هیچکس نتوانسته بود برای روش منطقی بهره برداری از آن راه حلی به دست دهد. ائولیپیل هرون حتی در نظر مخترع مزبور بازیچه ای بیش نبود.
تنها ارزشی که می توان به راستی برای آن قائل شد آنست که چون از سال 1575 به بعد ترجمه آثار مهندس بزرگ اسکندریه در اروپا انتشار یافت توجه عمومی را به سوی خواص بخار آب جلب کرد.
پورتا _1615-1538) از اهل ایتالیا در سال 1601 و سالومون دوکو _1626-1576) از اهل فرانسه در سال 1615 پیشنهاد کرده بودند که برای خارج کردن آب ظرفی می توان از نیروی فوران بخار آب استفاده نمود.
معمار ایتالیایی جیووانی برانکا _1640-1571) در سال 1629 نقشه دستگاهی را ترسیم کرده بود که در آن فوران بخار آب چرخ پره داری را به دوران در می آورد. حتی یک نفر انگلیسی به نام مارکی ادوارد ورستر (1667-1601) مدعی بود که در سال 1663 توانسته است با نیروی فشار آبی که به غلیان درآمده بود گلوله توپی را پرتاب کند.
اما بدیهی است که همه این نتایج تجارب ساده ای بیش نبودند و هیچکس نتوانسته بود اسبابی تهیه کند که قادر به ایجاد کار مرتب و معینی باشد و حتی بسیاری از آنها حکایات و روایاتی بیش نبود که صاحبان آنها سبک سرانه می خواستند به صورت واقعیتی جلوه گر سازند.
اما اصول ماشینی که دنی پاپن در سال 1690 پیشنهاد می کرد و به تفصیل در احکام لایپزیک شرح داد با همه اینها متفاوت بود. قسمت اصلی این ماشین استوانه ای بود که سمبه ای در داخل آن تغییر مکان می داد.
در انتهای این استوانه طبقه ای از آب قرار می گرفت. ابتدا سمبه را پایین می آوردند تا به محاذات این طبقه آب قرار گیرد و آنگاه استوانه را به شدت گرم کی کردند بطوری که آب بخار می شد و فشار بخار سمبه را به بالا منتقی می ساخت و در این هنگام از گرم کردن خودداری می کردند و بخار آب سرد می شد و منقبض می گردید و در داخل استوانه خلاء ایجاد می کرد و سمبه در نتیجه فشار جو با شدت به وضع اول باز می گشت بطوریکه ممکن بود با نیروی این بازگشت وزنه ای را بالا برند یا تلمبه ای را به حرکت درآورند.
مسلما این ماشین دارای نقیصه هایی بود: آب داخل استوانه را نمی توانستند تجدید کنند، میزان آب موجود در استوانه کافی نبود برای آنکه بخار آب حاصل بتواند نیروی قابل ملاحظه ای بر روی سمبه اعمال کند؛ ار آنجا که انقباض بخار آب در صورتی انجام می گرفت که استوانه کاملا سرد شود بازگشت سمبه به وضع اولیه زمان درازی طول می کشید.
بطوریکه عمل دستگاه به طور ناامید کننده ای کند بود. خلاصه موضوع آنکه ماشین دنی پاپن به صورتی که از زیردست مخترع خارج شده بود احتیاج به اصلاحات فراوان داشت تا در مقام عمل قابل استفاده باشد.
اگر این ماشین در آن هنگام جلب توجه می نمود و امکان بهره برداری می یافت مسلما مخترع مزبور در اصلاح آن صرف وقت می کرد و به این کار توفیق می یافت ولی متاسفانه در همه جا گوشه چشمی به آن انداختند و گذشتند به طوری که مقاله احکام لایپزیک مدت بسیار کمی بعد از انتشار به کلی فراموش گردید.
انتهای خبر