سیستم‌های گرمایشی که ما استفاده می‌کنیم معمولا یکی از انواع زیر است:
–   بخاری (نفتی، گازی و برقی)
–   شوفاژ (رادیاتور، فن کویل)
–   تهویه مرکزی (وزش هوای گرم از بالا، وزش هوای گرم از کف)
–   سیستم‌های نوین گرمایشی (قرار دادن لوله آب گرم در کف اتاق)
همه این سیستم‌ها باعث می‌شود که هوای گرم تولید شده در اثر جایجایی در قسمت بالاتر (محل زندگی یا کار) و هوای سرد در قسمت پایین‌تر قرار گیرد.
در طب سنتی ایرانی، توصیه می‌شود برای سلامتی باید به ترتیب دمای پا بالاتر، دمای بدن متعادل و دمای سر خنک باشد. بوعلی سینا در کتاب قانون توصیه می‌کند «برای سلامتی، هوای خنک (نه سرد) را تنفس کنید و زمانی که این هوا گرم شد (در اثر دادن اکسیژن و گرفتن گاز کربنیک) آن را بازدم کنید». ولی سیستم‌های گرمایشی که ما استفاده می‌کنیم دقیقا برعکس سبک زندگی سنتی ایرانی که طی صدها سال (بلکه هزاران سال) تجربه شده است طراحی و استفاده می‌شود. چرا که با سیستم‌های گرمایشی موجود مجبوریم گرم‌ترین هوای محیط زندگی یا کار را تنفس کنیم و قسمت پا در سردترین حالت قرار گیرد. می‌توان گفت اگر بخواهیم با سیستم‌های گرمایشی موجود سالم زندگی کنیم باید بالانس بزنیم !!! تا دمای مورد نیاز قسمت‌های مختلف بدن در حالت مطلوب باشد. از طرفی اگر کف محل سکونت از مصالحی مانند سرامیک باشد خود مزید بر علت است، چون سرامیک باعث سردتر شدن کف و عوارضی مانند تشدید درد مفاصل و آرتروز می‌شود.
پس چه کنیم ؟؟؟؟
اجداد و نیاکان ما طی سال‌ها تجربه کرسی را برای گرم کردن خود در زمستان طراحی کرده بودند که دقیقا با آنچه در طب ایرانی آمده است مطابقت دارد. شخصی که زیر کرسی می‌نشیند به ترتیب پاها گرم‌ترین جای کرسی، بدن در محل متعادل کرسی (زیر لحاف) و سر در فضای خنک اتاق قرار دارد. بنابراین همیشه هوای خنک تنفس می‌شود که یک فاکتور مهم در سلامتی است. البته امروزه می‌توان از گرم‌کننده‌های برقی بجای منقل و چاله کرسی و خاک زغال و … به عنوان منبع گرمایشی کرسی استفاده کرد. همچنین می‌توان برای کف اتاق‌ها یا محل زندگی از مصالحی مانند پارکت چوبی یا کف پوش‌های غیر پلاستیکی دیگر استفاده نمود.