عوامل تغییر دهنده در بازار انرژی

به گزارش تاسیسات نیوز، افزایش تقاضا در بازار های نوظهور، منابع جدید انرژی و رشد وسایل نقلیه الکتریکی، برخی از عناصر تغییر دهنده سیستم­های انرژی هستند و این تغییرات، شوک غیر قابل باوری به سهامداران بزرگ انرژی وارد خواهد آورد. در این گزارش به سه عامل مهم در ایجاد این نوسانات اشاره خواهد شد.

گسترش منابع جدید انرژی

مجموعه تکنولوژی های جدید در انرژی نوید بخش دوران شکوفایی در این بخش است. در طی دو دهه اخیر حدود ۲۰ منبع جدید برای تولید انرژی به بازار انرژی وارد خواهد شد که می‌توان به فناوری پیل سوختی و راکتور های هسته ای کوچک مدولار (smr) اشاره کرد.

سوخت های فسیلی همچنان جزئی جدا نشدنی در تامین انرژی هستند اما با توجه به مسائل زیست محیطی، افزایش تقاضا برای برق و روند رو به رشد انرژی های تجدید پذیر و کاهش هزینه های تولید آن ها، می‌توان به کاهش سهم سوخت های فسیلی امیدوار بود. بر اساس پیش بینی ها تا سال ۲۰۵۰ تقاضای جهانی برای انرژی چیزی حدود دو برابر حال حاضر خواهد بود که متأثر از تقاضای بالای دو کشور هند و چین خواهد بود و انرژی های پاک مانند باد و خورشید در حدود یک چهارم کل انرژی دنیا را تأمین خواهند کرد.

اقتصاد بر پایه تکنولوژی­های مختلف، غیر قابل پیش بینی است. در انقلاب صنعتی موتور های بخار که فقط با آب و چوب و نهایتا ذغال سنگ کار میکردند به وجود آمدند و بعد از آن در قرن ۲۰ نفت و گاز و سپس شکافت هسته ای به این سبد اضافه شد.

وجود گزینه­های متعدد در تامین انرژی هم معضلات جدیدی را ایجاد می‌کند چنانکه توزیع سرمایه­گذاری برای تحقیق و توسعه فناوری­های متعدد موجب کاهش سرعت پیشرفت هر یک از فناوری ها خواهد شد. چنانچه فناوری های جدید قابل اطمینان نباشند، دولت ها ناچار به مناقشه بر سر منابع متداول قابل اطمینان انرژی نظیر نفت و گاز و ذغال سنگ خواهند بود. اما در آینده دستیابی به تکنولوژی های جدید، استفاده از منابع انرژی پاک نظیر باد و خورشید و… را آسان تر و کم هزینه تر میسازد.

انقلاب در حمل و نقل

یکی از راه های موثر برای کاهش آلودگی، ترافیک و انتشار کربن، بهره گیری از فناوری در بخش حمل و نقل می‌باشد. استفاده بیشتر از وسایل نقلیه الکتریکی که البته همچنان قیمت تولیدی آن ها نسبت به ماشین های معمولی بالاتر است اما با توجه به پیشرفت چشمگیر باتری های الکتریکی انتظار می‌رود تا اواسط دهه ۲۰ میلادی خودرو های الکتریکی توانایی رقابت با خودروهای متداول را داشته باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد تا سال ۲۰۳۰ بسته به روند پیشرفت فناوری، تغییر سیاست­ کشورها و قیمت خودروهای برقی، حدود ۲۷ تا ۳۷ درصد سهم وسایل نقلیه به این خودروها اختصاص یابد. عوامل نامبرده خود باعث ایجاد اتفاقات جدیدی خواهند شد به عنوان مثال تقاضای جهانی برای سوخت مایع مورد استفاده در خودرو های سبک می‌تواند در حدود ۲ تا ۶ میلیون بشکه در روز (بین ۸ تا ۲۵ درصد) کاهش پیدا کند که می­تواند به تولید بیشتر دیگر محصولات پتروشیمی و یا افزایش ظرفیت پالایش گاز طبیعی کمک کند. در نتیجه شرکت های نفتی باید بر روی استراتژی های جدیدی برای تولیدات خود بیاندیشند.

چنانچه الگوی حمل و نقل به سرعت تغییر کند، مسئولان شهری با مشکل خالی شدن پارکینگ­های گران قیمت روبرو خواهند شد. و اگر هزینه جابه جایی با خودروهای خودران و اشتراکی تا حدی کاهش یابد که با هزینه­های حمل و نقل عمومی قابل رقابت شود، تعداد مسافران و در نتیجه درآمد حاصل از این وسایل کاهش خواهد یافت.

 

تمرکز زدایی از بازار انرژی

در نیم قرن گذشته بازار های انرژی تحت سلطه کنشگران محدودی بوده اند. اما امروزه تکنولوژی باعث ایجاد شرکت های کوچک تری برای تامین انرژی با منابع جدید شده است. دولت ها تنها سرمایه گذاران در بخش انرژی بودند اما بسیاری از دولت ها با ایجاد تسهیلات به شرکت های خصوصی برای ورود به بازار انرژی کمک کرده اند به طوریکه در پنج سال گذشته شرکت های خصوصی بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار در حوزه انرژی سرمایه گذاری کرده اند.

 

 

 

 

 

انتهای خبر