خسارت اقتصادی آلودگی پایتخت

وقتی هوا آلوده می‌شود خسارات وارده از طریق آلودگی هوا به‌صورت‌های مستقیم و غیر مستقیم بر اقتصاد فردی، محلی و ملی تأثیر می‌گذارد. حال این خسارت اقتصادی آلودگی پایتخت، برای تهرانیان مشکلاتی را بوجود آورده است.

به گزارش تاسیسات نیوز، اندازه‌گیری دقیق تأثیرات اقتصادی آلودگی هوا کار دشواری است ولی در بخش خسارت‌های اقتصادی مستقیم می‌توان به مرگ تدریجی فضاهای سبز و جنگل‌ها بر اثر مواجهه با آلاینده‌های NOx و ازن و آسیب به آثار تاریخی، اشیا و نمای ساختمان‌ها بر اثر ساییدگی توسط ذرات معلق (PM) و ترکیبات شیمیایی آلاینده روی آن‌ها اشاره کرد.

تعطیل شدن مناطق شهری آلوده و درنتیجه تعطیلی چرخه اقتصادی کل سیستم‌های مالی و شهری از دیگر نمونه‌های خسارات اقتصادی از نوع مستقیم آن است.

از دیگر خسارت‌های اقتصادی آلودگی هوا می‌توان به ابتلا به بیماری‌های تنفسی، قلبی و ریوی یا تشدید این امراض اشاره کرد. از این رو ورود به چرخه بهداشت و درمان هزینه‌های مستقیم و غیر مستقیمی را در بر می‌گیرد.

در گذشته سازمان‌های داخلی و خارجی در طول سال برآوردهای دلاری، ریالی متفاوتی ناشی از آلودگی هوا در شهر تهران ارائه دادند. عمده این بر آوردها صحبت از ضرر و زیان‌های ناشی از هزینه بیماران و مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا داشته است.

استنشاق هوای آلوده حاوی مونوکسید کربن منجر به افزایش کربوکسی هموگلوبین خون میشود و عوارض آن در شخص از سردرد و بی حوصلگی آغاز می‌شود و در سطوح بالای آن تا مرگ پیش می‌رود.

بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران از دست دادن قوای تشخیص و دیگر عوارض مثل از دست دادن شادابی نیز در این میان وجود دارد.

در این میان ارزش‌گذاری اقتصادی رسمی بر حیات (هنگام مرگ) و یا عوارض دیگر که معمولاً دیده نمی‌شوند، کار بسیار دشواری است و معمولاً با مسائل فلسفی، احساسی و مفهومی گره می‌خورد.

بیش از ۹۰ درصد کودکان جهان هوای آلوده تنفس می‌کنند

به گزارش ایسنا، در سال ۲۰۱۶ میلادی برآورد شد که ۶۰۰ هزار کودک به دلیل ابتلا به عفونت های حاد تنفسی ناشی از آلودگی هوا جان باختند.

گزارش اخیر سازمان جهانی بهداشت نشان می دهد آلودگی هوا یکی از تهدیدات پیشرو برای سلامت کودکان زیر پنج سال است و حدود یک مورد از هر ۱۰ مرگ و میر در این رده سنی به همین دلیل رخ می دهد.

دبیرکل سازمان جهانی بهداشت در بیانیه ای اعلام کرد: این واقعیت عذرناپذیر است. همه کودکان باید بتوانند هوای پاک تنفس کنند تا به خوبی رشد کرده و استعدادهای نهایی خود را بروز دهند.

در این گزارش آمده که آلودگی هوا هم‌چنین بر رشد عصبی، توانایی شناختی و سلامت مغز کودکان اثر گذاشته و می‌تواند به بیماری‌هایی چون آسم و سرطان های دوران کودکی منجر شود.

کودکان در معرض آلودگی‌های شدید هوا ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های مزمنی مانند بیماری‌های قلبی-عروقی در بزرگسالی باشند.

کودکان نسبت به آلودگی هوا حساس‌تر هستند چرا که سریعتر از بزرگسالان نفس می‌کشند و هم‌چنین بسیاری از آلاینده‌ها در نزدیکی زمین غلظت بالاتری دارند و کودکان به دلیل اینکه قدشان کوتاهتر است به سطح زمین نزدیکترند و در نتیجه بیشتر در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند.

طبق این گزارش آلودگی هوا یکی از عوامل خطرساز پیشروی بیماری ها در هند است. به طوری که محققان با بررسی ۱۰۰۰ زن هندی در دوران بارداری ارتباط مستقیم بین افزایش قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و تولد نوزادان زودرس و کم وزن را یافتند.

بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت سطوح زیر ۲۵ برای ذرات معلق PM۲.۵ برای انسان قابل تنفس تلقی می شود اما میانگین سطح این ذرات روز گذشته (دوشنبه) در شهر دهلی هند ۳۵۴ اعلام شد.

در میان کشورهایی با درآمدهای کم و متوسط، ۹۸ درصد از کودکان زیر پنج سال در معرض سطوح PM۲.۵ بالاتر از استانداردهای کیفیت هوای سازمان جهانی بهداشت قرار دارند.

در مقایسه در کشورهایی با درآمد بالا ۵۲ درصد از کودکان زیر پنج سال در معرض چنین سطوح خطرناکی از آلودگی قرار دارند.

طبق آخرین اطلاعات سازمان جهانی بهداشت در مورد آلودگی هوا در ماه مارس، ۱۰ شهر از آلوده ترین شهرهای جهان در هند قرار دارند.

هر ساله در زمستان به دلیل کاهش دما، افزایش آتش‌بازی‌ها، سوزاندن سوخت ها و آتش زدن زمین های کشاورزی به منظور پاکسازی آن‌ها برای سال آینده، شاخص کیفیت هوا در این کشور به شدت افت پیدا می‌کند.

این وضعیت به حدی فاجعه بار است که نهادهای دهلی به ساکنان این شهر هشدار داده‌اند تا پنجره ها را بسته نگه دارند، از ماسک‌ها استفاده کنند، از فعالیت در فضای باز خودداری کنند و استفاده از وسایل نقلیه شخصی را محدود کنند.

به گزارش سی ان ان، سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده به منظور مقابله با این معضل و حفاظت از سلامت کودکان در سراسر جهان اقدامات متفاوت و اعمال سیاست‌های جدیدی از جمله کاهش بیشتر وابستگی به سوخت های فسیلی، کمک به استفاده از انرژی های تجدید پذیر، ارائه منابع بیشتر برای متخصصان سلامت، بهبود مدیریت پسماندها و قرار دادن مدارس و زمین‌های بازی به دور از جاده‌ها و کارخانه ها مورد نیاز است.