جایگاه مهندسان در هدایت جامعه به توسعه پایدار

به گزارش تاسیسات نیوز،  مهندس حسین عباسی, رییس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان خراسان جنوبی  یادداشتی با عنوان “مهندسی و توسعه پایدار در ایران” نوشته است که آن را با هم می خوانیم:

توسعه پایدار عبارت است از توسعه اجتماعی و اقتصادی که قدرت پایدار ماندن در مدت زمان مدید را دارا باشد و علاوه بر این نیاز نسل فعلی را تامین می کند و لطمه ای به منابع مورد نیاز نسل های بعدی وارد نمی سازد. به همین دلیل است که به تبع انقلاب های صنعتی و کشاورزی،لزوم رخ دادن انقلاب پایدار در جامعه محسوس است.وظیفه اصلی این انقلاب ایجاد بستر مناسب برای آموزش افراد جامعه و یافتن راهکاری مناسب برای استفاده از نتایج دستاوردهای پیشرفت آدمی ست.

در حقیقت با رخ دادن این رویداد، توسعه ای ایجاد خواهد شد که هم برای محیط زیست و هم برای مردم سودمند خواهد بود.

در چنین توسعه ای مهندسان به عنوان عامل تبدیل موادخام موجود در طبیعت به مواد قابل استفاده و با توجه به محدودیت های این مواد در طبیعت،نقش تعیین کننده ای در استفاده و باتوجه به محدودیت های این مواد در طبیعت، نقش تعیین کننده ای در استفاده بهینه از مواد موجود و کنترل آلودگی محیط زیست بر عهده خواهند داشت.

لازمه این امر، درک صحیح-مهندسان درک صحیح و درستی از محیط طبیعی و جامعه خود-با توجه به جایگاه خود در کشور و نقش توسعه علم و تکنولوژی در جهان است.

توسعه پایدار، فرآیند تغییری است که در آن جهت گیری سرمایه گذاری، جهت گیری تکنولوژی، اختصاص منابع و توسعه  و عملکرد موسسات باید به گونه ای باشد که نیازها و خواست های حاضر بدون به مخاطره انداختن ظرفیت سیستم های طبیعی برای جذب آثار بیشتر و بدون گرفتن توان نسل های آینده برای رفع نیازها و خواست های خودشان تامین شود.

با توجه به این امر، در طرح هایی که توسط مهندسان صورت می پذیرد، باید اثرات آن بر روی اجتماع و محیط زیست نیز به دقت در نظر گرفته شود. از میان رفتن محیط زیست و نتایج ناشی  از آن در حقیقت بهائی است که ادمی باید به خاطر پیشرفت و ترقی صنایع بر روی جامعه محیط زیست از جانب کسی مطرح شود متهم به مخالفت با پیشرفت و ترقی می شود که علت اصلی ان ناآگاهی از معضلات زیست محیطی و اثرات مخرب پیشرفت غیراصولی است. از این روست که تمایل جامعه جهانی به بررسی مسایل توسعه پایدار ناشی از عدم توسعه مناسب جهان است.

مهم ترین عامل در رسیدن جامعه به توسعه پایدار، آموزش افراد مشغول به تحصیل در دانشگاه هاست؛ مخصوصا مهندسان که به طور مستقیم با تکنولوژی مرتبط هستند.در حقیقت، علم مهندسی را می توان یکی از کلیدهای اصلی بری انتقال و ارتقای یک جامعه به سمت توسعه پایدار نام برد.

باتوجه به اینکه مهندسان از مهم ترین اقشاری هستند که به طور مستقیم به توسعه علم و تکنولوژی و انتقال آنها به کشور به طور پایدار ارتباط دارند، لذا این قشر باید واجد ویژگی ها و خصوصیاتی باشد که بتواند نقش خود را به عنوان پل ارتباطی میان جامعه و محیط زیست ایفا کند.

باور عمومی و جهانی بر این است که یک مهندس باید دارای آگاهی ها و مهارت های فراوانی باشد که فراتر از مهارت های فنی و تکنولوژیکی اوست. یک مهندس خوب علاوه بر آگاهی به تجزیه و تحلیل تئوری ها و کاربرد عملی آنها باید دارای قدرت آنالیز در مواقع بحرانی ، مهارت های موثر ارتباط برقرار کردن در جامعه، قدرت تطابق با شرایط موجود در مجموعه ای که با آن کار می کند، مهارت های مدیریتی و ظرفیت آموزش و یادگیری دراز مدت و همچنین دارای فضایل اخلاقی و نیکو باشد.

مهندسانی که به چنین صفاتی آراسته باشند، نه تنها قادر به استفاده از این قابلیت ها در حرفه مهندسی خود خواهند بود بلکه از این مهارت ها در پژوهش های مدیریتی ارتباط با جامعه و پاکسازی محیط زیست بهره خواهند برد.

مهندسان جامعه به عنوان قشری که از یک طرف با علم و از طرف دیگر مستقیما با تکنولوژی در ارتباط هستند،نقش عمده و موثری در زمینه توسعه پایدار و ارتباط علم و تکنولوژی و اخلاق ایجاد می کنند،از این رو پرداختن به تعلیم و تربیت مهندسان آشنا به مفاهیم توسعه پایدار و اخلاق مهندسی بسیار مهم است.