تاریخچه استفاده از کلر به‌عنوان ماده ضدعفونی‌کننده آب استخر
به گزارش تاسیسات نیوز، اعتقاد بر این است که ابداع‌کنندگان استخرهای شنا رومیان باستان بوده‌اند.تاریخ غرب نشان می‌دهد که حمام کردن به‌ندرت انجام می‌شد و عده کمی از افراد بودند که می‌دانستند چطور شنا کنند.
در قرن نوزدهم انگلیسی‌ها از حمام‌های عمومی در هندوستان و ژاپن لذت برده و استخرهای شنای مدرن را به خانه خود در انگلیس بردند.
اولین استخر شنای ایالات‌متحده آمریکا در سال 1887،در شهر بروکلین، ماساچوست بود.
قبل از معرفی فنّاوری استرلیزاسیون، بیشتر استخرهای شنا برای عملیات پاک‌سازی فیلتر شده و آب مرتباً عوض می‌شد.
تولیدکنندگان مواد شیمیایی، زمانی که الکتریسیته ارزان از ایستگاه تولید مرکزی در دسترس قرار گرفت، شروع به ساخت پودر سفیدکننده‌ای در 1890 کردند.
پودر سفیدکننده کلسیم الکسی کلراید(CaOC12) است که معمولاً به‌طور اشتباه هیپوکلریت کلسیم [Ca(OCl)2 * 4H2O] نامیده می‌شود.پودر سفیدکننده از واکنش گاز کلر با آهک ساخته می‌شود.
کلر به‌عنوان یک محصول جانبی از تولید الکترولیت هیدروکسید سدیم تهیه شد. عبور جریان الکتریکی از محلول غلیظ شده کلرید سدیم، گازهای کلر و هیدروژن را آزاد کرده و هیدروکسید سدیم غلیظ شده از خود به‌جای می‌گذارد.
هیدروکسید سدیم معمولاً به‌عنوان سود سوزآور شناخته می‌شد و در طیف وسیعی از فرایندهای صنعتی ازجمله تولید صابون و شیشه کاربرد داشت.
اولین استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن آب آشامیدنی به دانشمند بریتانیایی “” Sims Woodhead برمی‌گردد که از محلول سفیدکننده به‌عنوان عامل استریل کننده در شیوع بیماری حصبه در میدستون،کنت استفاده کرد.
تا اوایل1900، مهندسان آب در استفاده از کلر و فیلترسازی استاد شده بودند. مربیان و متخصصان بهداشت حرفه‌ای از ارزش شنا برای تناسب اندام آگاه بودند. همه اجزای استخر شنای مدرن حاضر بود.
اولین تلاش برای استریلیزه کردن استخر در ایالات‌متحده با استفاده از کلر در دانشگاه Brown در سال 1910 انجام شد.
70000 گالن از استخر Colgate Hoyt توسط John Wymond Miller Bunker دانشجوی کارشناسی ارشد کلری شد.
Bunker از هیدروکلریت آهک برای 2 لیتر از آب استخر به غلظت 1ppm استفاده کرد.
به گزارش نیویورک‌تایمز این استخر به مدت 4 روز استریل باقی ماند.
مدت کوتاهی پس از آزمایش Brown، Lancent مقالاتی را در رابطه با آلودگی باکتریایی در حمام‌های شنا و ابزارهای استریل کردن آن‌ها ازجمله کلر زدن منتشر کرد.
تا اواسط قرن بیستم ترکیباتی شامل کلر و اسید سیانوریک برای استفاده در استخرهای شنا در دسترس قرار گرفت. مانند نمونه‌های قبلی استریل کننده‌های کلر، این مواد به‌عنوان منبع اسید هیپوکلریک که عامل ضدعفونی‌کننده فعال است، عمل می‌کنند.
با استفاده درست و به‌جا، ترکیبی از پایدارکننده های اسید سیانوریک و دی کلروایزوسیانورات ها باعث فراهم شدن کلری با عمر طولانی،حلالیت خوب و کاربرد آسان می‌شود که بر PH آب اثر نمی‌گذارد.
امروزه صاحبان استخرهای مسکونی معمول از ترکیب ایزوسیانورات حاوی کلر که به‌صورت قرص‌های فشرده‌شده که به آرامی حل می‌شوند، کلرزنی بلندمدت و هیپوکلرید کلسیم برای «تیمارهای ناگهانی» متناوب استفاده می‌کنند.
خدمات بهداشت عمومی ایالات‌متحده اولین بار مدلی برای ساخت، استریل کردن و استفاده از استخرهای عمومی در 1961 منتشر کرد.
اولین مشکل در استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن استخرهای شنا در 1974 زمانی بروز کرد که شیمی‌دان‌ها اولین بار کشف کردند که هالوژن‌ها می‌توانند با ماده ارگانیک موجود در آب آشامیدنی واکنش داده و کروفرم و سایر تری هالومتان ها را تولید کنند.
آیا شناگران باید نگران قرار گرفتن در معرض کلروفرم باشند؟
EPA در این مورد مطالعاتی انجام داده و اسنادی را منتشر کرده است.
انتهای خبر