بیان ۶۳ بار لفظ آب در قرآن کریم
به گزارش تاسیسات نیوز، لفظ آب که معادل عربی آن «ماء» است، ۵۹ بار به صیغه مفرد و چهار بار با متصل شدن به ضمائر آمده است؛ این آیات از ماء به عنوان باران(آیه‌های ۲۳ و ۶۴ سوره بقره، آیه ۹۹ سوره انعام و …)، به معنای بستر و عرش خداوندی(آیه ۷ سوره هود)، آب وضو(آیه ۴۳ سوره نساء و …)، طوفان و سیل سهمگین(آیات ۴۳ و ۴۴ سوره هود)، منشأ خلقت و ماده اصلی موجودات زنده (آیه ۳۰ سوره انبیاء)، نطفه در خلقت انسان(آیه ۶ سوره طارق)، جوی و نهر آب، چشمه‌سارها، آب آشامیدنی در جهنم و بهشت، چاه آب و … یاد کرده‌اند.
نقش حیات‌بخش آب
آیه ۳۰ سوره انبیاء «أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ، آیا کسانى که کفر ورزیدند ندانستند که آسمان‌ها و زمین هر دو به هم پیوسته بودند و ما آن دو را از هم جدا ساختیم و هر چیز زنده اى را از آب پدید آوردیم آیا [باز هم] ایمان نمىآورند.» به خوبی نقش حیات‌بخش آب را نشان می‌دهد.
آب، این ماده حیاتی بر اساس آیات و روایات نشانه خوبی برای خداشناسی است و خداوند در قرآن با فراخواندن انسان به تدبر در این امر، شکرگزاری را وظیفه بشر می‌داند، آن طوری که در آیات ۶۸ تا ۷۰ سوره واقعه آمده است: «أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ، أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ، لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ؛ آیا آبى را که مىنوشید دیدهاید، آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آوردهاید یا ما فرودآورندهایم، اگر بخواهیم آن را تلخ مى‌گردانیم پس چرا سپاس نمى‌دارید».
مدیریت آب از دیدگاه قرآن
آیات مختلفی از جمله آیه ۹۶ سوره اعراف «لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ، و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند قطعا برکاتى از آسمان و زمین برایشان مىگشودیم ولى تکذیب کردند پس به [کیفر] دستاوردشان [گریبان] آنان را گرفتیم»، نشان می‌دهد که خداوند متعال از آب باران به عنوان یک آب پربرکت یاد کرده که نیازهای بشر و دیگر موجودات را تأمین می‌کند.
چگونگی مصرف یا همان مصرف بهینه هم از جمله مسائل مهمی است که در آموزه‌های قرآن کریم مطرح شده است، به عنوان مثال در آیه ۶۰ سوره بقره «وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَهَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ، و هنگامى که موسى براى قوم خود در پى آب برآمد گفتیم با عصایت بر آن تخته سنگ بزن پس دوازده چشمه از آن جوشیدن گرفت [به گونه اى که] هر قبیله‌اى آبشخور خود را مى دانست [و گفتیم] از روزى خدا بخورید و بیاشامید و[لى] در زمین سر به فساد برمدارید»، از مصرف نابجا و نادرست آب گوارا به معنای عمل فاسد یاد شده است.
و همین طور در آیه ۳۱ سوره اعراف «یَا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ، اى فرزندان آدم جامه خود را در هر نمازى برگیرید و بخورید و بیاشامید و[لى] زیادهروى مکنید که او اسرافکاران را دوست نمى‌دارد، کسانی که از مصرف بهینه تجاوز می‌کنند، به عنوان مفسدان در زمین و انسان‌هایی که خداوند آنان را دوست نمی‌دارد، معرفی شده‌اند.
نویسنده: هادی شمسی‌ثانی
انتهای خبر