انقلاب سوخت
به گزارش تاسیسات نیوز، صد سال پیش پر کردن ماشین با بنزین بسیار متفاوت از چیزی بود که امروز هست. راننده باید صندلی ماشین را بالا می‌زد، چون باک بنزین زیر آن قرار داشت.
از آنجایی که پمپ سوخت 15 سال بعد تازه اختراع شد، برای رسیدن به کاربراتور به نیروی گرانش هم نیاز بود. به علاوه برای اندازه‌گیری سطح بنزین از یک میله مدرج استفاده می‌شد و لازم بود یک نفر هندل بزند؛ چراکه بنزین خودش پمپاژ نمی‌شد. اولین جایگاه پمپ بنزین که از آن نفت سفید بیرون می‌کشیدند، اواخر دهه 1880 در یک خواربارفروشی در ایندیانا قرار داشت.
کمتر از دو دهه بعد، اولین جایگاه پمپ‌بنزین، با هدف قبلی برای سوخت‌رسانی به اتومبیل در پیتسبورگ پنسیلوانیا، در تقاطع بلوار باوم و سنت‌کلیر راه‌اندازی شد و ابتدا به‌عنوان دستاوردی جزئی به آن نگاه می‌شد. اختراع سیلوانس بوزر که می‌توانست نفت‌سفید را اندازه بگیرد و تحویل بدهد –وسیله‌ای که به‌مدت نیم قرن خیلی خواهان داشت- خیلی زود تکامل پیدا کرد و به پمپ بنزین تبدیل شد.
پمپ‌های اولیه بوزر که در ابتدا طوری طراحی شده بودند که نفت سفید، مایع سوخت و محصولات قابل احتراق نفت را توزیع کنند، تا 42 گالن را در خود جای می‌دادند. این پمپ‌ها دریچه مرمرین، پیستون چوبی و شیر صاف و عمودی داشتند. با موفقیت پمپ‌ها در خواربارفروشی جیک‌گامپر، بوزر شرکت اس. اف. بوزر و شرکا را تاسیس و اختراعش را اواخر اکتبر 1887 ثبت کرد و ظرف یک دهه، با افزایش محبوبیت خودرو، شرکت بوزر به‌شدت موفق شد.
اولین پمپ بنزین، اولین جایگاه سوخت
در سال 1905 مخزن پمپ بوزر بین رانندگان به اسم «پمپ بنزین» معروف شد. پمپ اولیه بوزر شامل یک مخزن فلزی با یک کابینت چوبی مجهز به پمپ مکش بود که با یک اهرم و ضربه دست کار می‌کرد.
از ابتدای 1905، بوزر یک شلنگ برای انتقال مستقیم بنزین به مخزن سوخت خودرو اضافه کرد و بعد از آن تغییرات دیگری در طراحی آن اعمال شد. مدل مشهور 102 با پوشش کشویی‌اش باعث تامین امنیت در زمان‌هایی می‌شد که پمپ بی‌توجه رها می‌شد. با اضافه شدن رقابت میان شرکت‌های تجاری نظیر شرکت پمپ بنزین وین و شرکت مخزن نفت و پمپ بنزین توکهایم، ایندیانا تبدیل به مرکز تولید پمپ بنزین شد.
اولین جایگاه خدمات خودرو
اگرچه شرکت نفتی استاندارد اویل ادعا می‌کند که اولین جایگاه متعلق به ایستگاه سال 1907 سیاتل واشنگتن است و بقیه درباره یکی دیگر در سنت لوئیس که مربوط به دو سال پیش از آن است بحث دارند و اکثرا معتقدند وقتی که شرکت گلف‌اویل به فروش رفت، شرکت پالایش نفت گلف اولین جایگاه خدمات خودروی واقعی را در آمریکا راه‌اندازی کرد.
شرکت نفت گلف از دهه 1900 تا 1980 یکی از بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین شرکت‌های نفتی دنیا محسوب می‌شد. پیش از ادغام آن با استاندارد اویل کالیفرنیا، گلف یکی از منابع عمده ثروت خانواده ملون بود که دفتر مرکزی‌اش در پیتسبورگ قرار داشت. در اول دسامبر 1913 مسافت‌نمای رانندگی در پنسیلوانیا و در مرکز شهر پیتسبورگ جای گرفت.
برخلاف جایگاههای پمپ‌بنزین ساده پیشین، در معماری آن از خدمات رایگان باد لاستیک، میل‌لنگ و نصب تایر و تیوب نیز استفاده شد. یکی از مورخان شرکت گلف می‌نویسد: «جایگاههای دیگر در لس‌آنجلس، دالاس، سنت‌لوییس و جاهای دیگر ادعا می‌کنند که این امتیازات را داشته‌اند اما شواهد نشان می‌دهد که آنها فقط پمپ‌های ساده کنار خیابانی بودند و افتخار نخستین جایگاه خدمات پمپ بنزین متعلق به گلف و پیتسبورگ است».
یک مدیر و چهار متصدی در جایگاه گلف حضور داشتند، برای روزهای بارانی و هوای بد، سرپناهی برای رانندگان فراهم کرده بودند و 24 ساعته کار می‌کردند. کمیسیون تاریخی و موزه پنسیلوانیا می‌گوید: «در روز اول، این جایگاه 30 گالن بنزین به ارزش گالنی 27 سنت فروش داشت و در اولین شعبه جایگاه جدید گلف، 350 گالن بنزین فروخته شد.»
پیش از ساخت اولین جایگاه گلف در پیتسبورگ و جایگاههای پمپ بنزین بی‌شماری که پس از آن در ایالات‌متحده راه‌اندازی شد، رانندگان برای پر کردن مخزن سوخت خودروهایشان به هر فروشگاه قدیمی عمومی یا ابزار و یراق یا حتی آهنگری مراجعه می‌کردند.
تصمیم برای گشایش اولین جایگاه در بلوار باوم پیتسبورگ به هیچ عنوان تصادفی نبود. در سال 1913 زمانی که این جایگاه باز شد، بلوار باوم به‌خاطر تعداد زیاد نمایندگی‌هایی که در امتداد خیابان وجود داشت، به «صف ماشین‌ها» معروف بود. صنعت نفت سابقه‌ای طولانی در این منطقه داشت و از تیتوسویل، مکان یکی از اولین چاه‌های نفتی کشور، چندان دور نبود.
مدیران شرکت گلف فهمیده بودند که برای کشاندن مردم به سمت پمپ بنزین‌ها راهی بهتر از کنار زدن و پر کردن مخزن بنزین ماشین‌های جدید آنها وجود ندارد. جایگاه گلف علاوه بر بنزین، آب و باد، اولین نقشه جاده‌ای تبلیغاتی ایالات‌متحده را هم می‌فروخت و تا سال 1925 گلف تنها شرکت نفتی بود که سالانه نقشه توزیع می‌کرد.
اما کمی طول کشید تا این ایده پا گرفت. در سال 1913 تنها 500هزار خودرو در سراسر کشور وجود داشت و بیشتر یک اسباب‌بازی برای پولدارها به‌حساب می‌آمد. به علاوه آن زمان تمام خودروها با بنزین کار نمی‌کردند و سوخت تعداد زیادی هنوز اتانول، برق و حتی بخار بود. شرکت پالایش نفت گلف در سال 1901 برای توسعه شرکت نفت گافی که همان سال شکل گرفته بود، به دست اعضای خانواده ملون به همراه سرمایه‌گذاران دیگر تاسیس شد تا نفت اسپیندلتاپ را در تگزاس استخراج کند.
با اینکه جایگاه پمپ بنزین گلف در پیتسبورگ اولین ایستگاه خدماتی مدرن محسوب می‌شود، می‌توان گفت در واقع پمپ‌های نفت سفید راه را برای آن هموار کردند. کورت ارنست در مقاله‌ای در سال 2013 می‌نویسد: «در اواسط قرن، بنزین در ظروف در باز در داروخانه‌ها، آهنگری‌ها، ابزار و یراق فروشی‌ها و سایر جاها برای چند دلار سود بیشتر فروخته می‌شد.
در 1905 شرکت وابسته شل، یک ایستگاه پمپ بنزین در سنت‌لوییس میسوری راه‌انداخت که برای پر کردن پنج گالن، کشیدن آن تا اتومبیل مشتری و پر کردن مخزن خودرو به کارگرانی نیاز داشت.» ارنست در جشن صدمین سال تاسیس ایستگاه سوخت‌رسانی مدرنش می‌گوید: «در سال 1907 شرکت سوکال یک جایگاه پمپ بنزین مشابه در سیاتل واشنگتن ساخت.» تا سال 1917 در مجموع هفت جایگاه بنزین در پنسیلوانیا ساخته شد.
موفقیت این جایگاه‌ها و پیشرفت خودروسازی که منجر به ساخت خودروهای ارزان‌تر شد، رونق بسیاری به این بازار بخشید. تا سال 1920، 15هزار جایگاه پمپ بنزین در سرتاسر آمریکا راه‌اندازی شد و تا پایان دهه 1920 این تعداد به 200هزار رسید. امروز 152هزارو 995 جایگاه پمپ بنزین با 123هزارو 289 فروشگاه مایحتاج تنها در پنسیلوانیا وجود دارد.
انتهای خبر