تکامل ماشین بخار – 1

 

به گزارش تاسیسات نیوز، خط سیر پیشرفت تحقیقات کمی درباره گرما بهر تقدیر در روال اینگونه تجسسات انجام نگرفت؛ برعکس این تحقیقات در خط سیر علمی استفاده از نیروی انبساط حرارت انجام کارهای مفید، بهمقصود رسید. در سراسر قرن هفدهم تصور بالا کشیدن آب با آتش ذهن مخترعان هوشمند را به خود مشغول داشته بود.

مساله این بود که چگونه دو فکر قدیمی را در یک ماشین عملا با هم ترکیب کنند: نخست از طریق مکش (یا خلا) یک فضای خالی را با آب پر کنند و آنگاه با فشاری که از طریق انبساط هوا، بخار و یا گاز ایجاد می شود، آنرا تخلیه نمایند.

سالومون دوکو (1576-1626) طراح و سازنده آبفشان باغ ها که در قرن شانزدهم بسیار مورد توجه بود حتی قبل از شناخت خلا این مشکل را عملا حل کرد. زیر دیگ بزرگی که تنها کمی آب داشت و با لوله ای به یک چاه مربوط بود آتش روشن کرد و وقتی آب تماما تبخیر شد و ظرف پر از بخار گردید حرارت را قطع کرد و منفذ بخار را بست و آب از چاه به داخل دیگ خالی مکیده شد و آن را پر کرد.

این شیوه با آنکه مشکل علمی می نمود، اصل و اساس ماشین های تخلیه را بدست می داد ولی البته تا قبل از تحقیقات فن گریکه نحوه عمل آن بدرستی شناخته نبود. فکر چنین ماشینی البته به ذهن اغلب دانشمندانی که ذرباره خلا کار می کردند رسیده بود ولی ساختن آن از صلاحیت فنی آنان خارج بود.

مردی که بیش از همه به عملی ساختن این فکر نزدیک شد، دنی پاپن دستیار هوینگنس و بویل بود که مختصات چنین ماشینی را بدست آورد ولی پول ساختن آنرا نداشت و در فقر و تنگدستی در لندن مرد. نامه رقت باری از او در دست داریم که در 1708 به دبیر انجمن سلطنتی نوشته است و در آن برای انجام یک آزمایش بسیار مهم تقاضای پانزده لیره کرده است و انجمن جواب داده که تا قبلا از موفقیت آزمایشی مطمئن نباشد، پول قرض نمی دهد.

 

 

 

 

 

 

انتهای خبر