یک سند آهنی

به گزارش تاسیسات نیوز، كشور ايران با تمدن چند هزار ساله از پيشتازان صنعت ‌ذوب فلزات بوده است؛ اما در سه قرن اخیر به لحاظ افزایش سرعت تحولات در زمینه تکنولوژی تولید فولاد در کشورهای صنعتی و نیاز روزافزون به محصولات فولادی، ایران در زمره وارد‌کنندگان محصولات فلزی قرار گرفت و ایجاد یک کارخانه ذوب‌آهن که مادر صنایع محسوب می‌شود به‌عنوان یک آرمان ملی از دوره قاجار مطرح بود که همواره با موانع متعددی از جمله مشکلات سیاسی خارجی و داخلی و محدودیت‌های مالی مواجه بود.

توسعه و گسترش مناسبات اقتصادی با اتحاد جماهیر شوروی در سال 1344ش. منجر به عقد قرارداد ایجاد کارخانه ذوب‌آهن اصفهان به ظرفیت 600-500 هزار تن، قابل توسعه در مرحله اولیه تا 9/ 1 میلیون تن و در مرحله بعد تا چهار میلیون تن شد. برای انتخاب محل دقیق کارخانه اواسط سال 1344 هیاتی مرکب از کارشناسان ایران و شوروی به اصفهان اعزام شد و حدود 11 ناحيه را از نظر زلزله، تامین آب، انرژی الکتریکی، مواد اولیه، خطوط ارتباطی، عوامل فنی، اقتصادی و اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت.

در پايان دشت طبس واقع در 45 کیلومتری جنوب غربی اصفهان به فاصله 5 کیلومتری زاینده‌رود مناسب‌ترین ناحیه تشخیص داده شد. عمليات ساختماني در نيمه دوم سال 1346ش آغاز شد. ساختمان اوليه اين كارخانه در 23 اسفند 1346 به‌طور رسمي افتتاح شد، در ادامه با ساخت كارگاه‌هاي كك‌سازی، اگلومراسيون و كوره بلند شماره 1 در آن واحد، بهره‌برداري واقعي با ساخت اولين شمش چدن در تاريخ 1 دي‌ 1350ش. آغاز شد.

در سال 1351 نيز با توليد محصولات فولادی بخش فولادسازی و نورد آن با ظرفيت 550 هزارتن شروع به كار كرد. در همان سال كوره بلند شماره 2 به‌منظور بالابردن ظرفيت و توسعه بخش‌های مختلف آگلومراسیون، کک‌سازی، فولاد سازی، نورد و… آغاز و عملیات ساختمانی کمپلکس چدن در سال1357ش. به پايان رسید. كارخانه تا سال 1367ش.

به همين شكل به كار خود ادامه داد تا اينكه در آن سال به‌خاطر مشكلاتي در طراحي ماشين‌آلات روسی، 2 دستگاه ماشين‌ريخته‌گری از كشور ايتاليا خريداری و نصب شد. در سال 1369ش. بهره‌برداري كامل از كمپلكس فولاد به مرز ظرفيت اسمي خود رسيد.

سندی که تصویر آن در بالا درج شده نشانگر اعلام موافقت رئیس سازمان برنامه، با درخواست خريد وسايل نقليه برای عمليات طرح‌های عمرانی شركت ملي ذوب‌آهن ايران از محل اعتبار این شرکت است. این سند در تاریخ21/ 3/ 1348 امضا شده است.

منبع: مرکز اسناد ایران

انتهای خبر