اسکن پاها با کفش های ایمنی

به گزارش تاسیسات نیوز، طراحی کفش همواره به اشتیاقی برای ایجاد یک طرح و هماهنگی کامل نیاز دارد که بااستعدادی خلاقانه و مدگرایانِ، پشتیبانی شود. ازآنجایی‌که طراح تنها با محدودیت مربوط به ماندگاری کفش و برخی از محدودیت‌های فنی آن مواجه است، می‌تواند تخیلات خود برای طراحی مدل کفش را کاملاً آزاد بگذارد.

در این میان طراحان کفش ایمنی خوب تعدادشان بسیار اندک است.

مانند تمام کفش‌های کاربردی، کفش ایمنی نیاز به مجموعه مهارت‌های متفاوتی نسبت به طراحی کفش‌های عادی دارد.

شناخت محیطی که کفش در آن مورداستفاده قرار می‌گیرد، برای طراحی کفش ایمنی بسیار ضروری است و عدم شناخت آن می‌تواند به طراحی کفشی که ازلحاظ ایمنی نامناسب است منجر شود. اگر می‌خواهید مطمئن شوید که کفش شما خوب است می‌توانید آن را از طریق روش‌های سنتی بررسی کنید.

ممکن است به شما گفته‌شده باشد که صرفاً می‌توانید مواد، قطعات و کیفیت ساخت کفش را آزمایش کنید.

اما آزمایش واقعی کفش ایمنی تعیین این مطلب است که چه کسی آن را تولید کرده و چه کسی حرف آخر را در مورد آن میزند.

اگر این شخص، مدیرعامل، حسابدار و یا فروشنده کفش باشد اولین آزمون شکست‌خورده است.

 

اگر در دست یک طراح باتجربه درزمینهٔ کفش‌های ایمنی باشد ارزش پوشیدن آزمایشی آن را دارد.

من هرگز یک کفش ایمنی را، بدون گذراندن چند روز در محیطی که قرار است در آن مورداستفاده قرار گیرد، طراحی نکرده‌ام.

خوشبختانه زندگی من مرا ملزوم کرده است که چندین سال را به تعمیر تجهیزات حفاری و معدنکاری مشغول باشم، که باعث شده است تا ساعت‌ها در میان این محیط‌های خشن از مواد شیمیایی، گل‌ولای، زغال‌سنگ، آب، آتش، جرقه، گرمای شدید و دمای زیر صفر درجه قرار داشته باشم. این امر به من کمک کرد تا درک و تجربه کاملی نسبت به طراحی بد کفش ایمنی به دست آورم، البته به شیوه‌ای سخت.

اولین تجربه من، خرید بهترین نام تجاری بود که به قیمت یکدست و یک‌پایم منجر شد.

نتیجه آن، تاول زدن قسمت‌هایی از بدنم بود که هرگز تصور آن را هم نمی‌توانید بکنید.

پاهایم در اثر ساعت‌ها قرار داشتن بر روی نردبان زانوی خم، درد می‌کرد و می‌سوخت سپس برای اولین بار در زندگی‌ام دچار بوی بد پاشدم.

در آن زمان بود که به کارخانه یکی از دوستانم رفتم و یک جفت از چکمه‌های ایمنی خودم را ساختم که به‌راحتی در ادامه کارم در صنعت از آن استفاده کردم.

با توجه به سابقه‌ای که در طراحی کفش برای بهترین برندهای کفش ایمنی در آفریقا دارم که بسیاری از آن‌ها به آمریکا و اروپا صادر می‌شوند، دیدن آنچه برخی از افراد وارد بازار می‌کنند نگرانی‌های بسیاری را در من ایجاد کرده است.

 

فرآیند طراحی:

در این گزارش که به نقل از مجله پیام ایمنی می باشد ، فرآیند طراحی یک کفش کاربردی، نیاز به ماه‌ها تحقیق دارد تا هدف از کاربرد آن تعیین‌شده، نمونه‌برداری‌های فراوان، تست اولیه، و استفاده آزمایشی از آن، انجام شود. ملاحظات کفش ایمنی بیشتر شامل انتخاب کف، مواد فوقانی کفش، شکل فوقانی کفش، و گاهی اوقات شکل سرپنجه کفش می‌باشد.

 

کاربران کفش:

درک بسیاری از مردم این است که کفش ایمنی تنها محدود به کفش‌های سرپنجه فولادی است، امام امروزه مهندسان و مدیران بسیاری وجود دارند که نیازمند استفاده از کفش ایمنی هستند، همچنین کارکنانی که برای انجام کار، نیاز به کفش نرم خاصی دارند.

من در حال حاضر درحال‌توسعه طیف کاملی از کفش‌های ایمنی برای استفاده در یک شرکت فرودگاهی، تحقیق بر روی عملکرد کارکنان آن و تولید کفش ایمنی خاص محیط کارگران مختلف و بر اساس نیازهای آنان می‌باشم. از فردی که چرخ‌دستی هل می‌دهد تا افسر ایمنی، هر وظیفه عادی روزمره با تمام خطرات احتمالی آن، برای توسعه کفش ایمنی مناسب برای هر محیط و هر کارگر، در نظر گرفته‌شده است. حتی پاهای کارگران اسکن شده و اشکال و نیازهای متفاوت آن‌ها در نظر گرفته‌شده‌اند.

 

با این کار، بازار کفش ایمنی وارد میدان بسیار گسترده‌تری از تخصص شده و برای شرکت‌ها و محیط‌های آن‌ها، اختصاصی‌تر می‌گردد.

 

نگاه به آینده:

با توجه به تکنولوژی مدرن امروز که در کارگاه تحقیق و توسعه ما نیز وجود دارد، من معتقدم که صنعت ایمنی، در آینده به‌طور قابل‌توجهی تغییر خواهد کرد. ما در حال حاضر مناقصه برای مشتریانمان را تنها بر اساس تولید قراردادی اجرا می‌کنیم، و قالب‌های کف، طرح‌ها، و ویژگی‌های دیگر را در غالب کفش‌های سفارشی و بر اساس نیازهای مشتریانمان تولید می‌کنیم.

 

با انجام این کار مشتری کفش مناسب با محیط خاص خود را با هزینه‌ای بسیار پایین‌تر از معمول، به دست می‌آورد.

این کار، در تلاش برای جلوگیری از واردات به کشور نیز مفید واقع می‌شود، زیرا نیازهای مشتریان برانگیخته‌شده، با طرح‌های داخلی انس گرفته، و البته از معافیت‌های مالیاتی معمول، استفاده می‌شود.

 

 

 

 

 

 

انتهای خبر