تشکیل کارگروه ویژه رسیدگی به خاموشی ها و تعیین سه وزیر نیرو ، وزیر صمت و وزیر کشور برای این امر و پیش از این تعیین کارگروه ها و قرارگاه های مختلف برای رسیدگی به مشکلات مختلف چون قرارگاه توزیع مرغ! و قرارگاه اقلام ضروری و … این گمان را ایجاد می کند که به راستی هر «وزارتخانه» برای حل مشکلات حیطه خود کافی نیست؟ یا شاید یک «دولت» برای گرداندن چرخِ اقتصاد کشور کفایت نمی کند؟!
درخواست خرید برق به قیمتِ واقعی از تولیدکنندگان، توسعه تجدیدپذیرها، کاهش نیروگاه های آبی و حرارتی، از جمله راهکارهایی به شمار می آید که به نظر می رسد می تواند ایران را تا عملیاتی شدن ساختِ سدهای وعده شده تا حدودی نجات دهد.
در هر حال امید است؛ یکدست شدن قوای سه گانه با آغاز به کار دولتِ آینده حرکت رشدِ اقتصادی کشور را هماهنگ تر کند تا «ایران» به جایگاه واقعی خود در منطقه و جهان دست یابد و بتواند «اهدافی ملموستر» را در آغوش کشد.