با اینکه در داخل این امکان وجود دارد که روی هر فناوری سرمایه‌گذاری کرد و برای ساخت آن از نیروها و دانش بومی استفاده کرد، اما لازم است متذکر شوم در شرایطی که لایسنس‌های خارجی پیش‌تر وجود دارند بهتر است در فاز اول بهترین‌ها را وارد کرد و سپس در فاز بعد از امکانات خود برای بازسازی آنها استفاده کنیم. در واقع اگر قرار باشد همه محصولات را خود بسازیم بسیار هزینه‌بر خواهد بود، چراکه کشورهای صاحب دانش فنی برای رسیدن به این فناوری‌ها زمان زیادی را صرف کرده‌اند و لازم نیست ما مجددا این مسیر طولانی را طی کنیم. به‌طور کل اگر بخواهم در رابطه به اینکه تحریم‌ها به نفع یا به ضرر صنف خدمات فنی و مهندسی بوده باید بگویم فرقی نکرده در هر صورت خود را با آن سازگار کردیم. ولی در کل کسی از تحریم هم خیری نمی‌بیند مثلا در حاشیه نمایشگاه چاینا پلاس به ما اجازه بازدید از برخی شرکت‌ها و پلتفرم‌ها به دلیل اینکه ریشه آمریکایی و اروپایی دارند، داده نمی‌شود. نرخ ارز بالا یا افت ارزش پول ملی می‌تواند برای صادرات محصولات داخلی کمک‌کننده باشد. اما این مولفه در داخل برای فعالیت‌های خدماتی تاثیر منفی خواهد داشت. چراکه بالاخره ما مجبور می‌شویم به دستمزد که عمده‌ترین هزینه یک شرکت خدمات مهندسی است، اضافه کنیم و این امر هزینه تمام شده را بالا می‌برد. بنابراین در چنین مواقعی فعالیت برون‌مرزی سودآور خواهد بود، اما در غیر این صورت جالب نیست خصوصا اگر مجبور باشیم واردات دانش فنی داشته باشیم. بنابراین معکوس صادرات خدمات مهندسی برای واردات مترتب است.