پارادوکس معماری نوین و سنتی
تاسیسات نیوز – صدیقه بهزادپور: سوم اردیبهشت ماه هر سال به مناسبت زادروز حکیم و معمار ارزنده کشور «شیخ بهایی» روز معمار نامگذاری شده است.به این بهانه یادداشت ذیل نیز در خصوص توجه به تقابل فی مابین معماری نوین و سنتی و رسیدن به تعاملی مطلوب در این زمینه نگارش شده است.
نگاهی به تاریخچه غنی معماری ایرانی حکایت از ظرفیت بسیار ارزشمند ایرانیان در سال های دور دارد که از تنوع و کیفیت و بسیار مطلوبی برخوردار بوده است. آرامشخبشی، احساس امنیت و آسایش، تنوع رنگ و مفاهیم غنی تاریخ و فرهنگ و هنر آمیخته در سازه های معماری قدیم از نکات برجسته آثار برجای مانده از معماران دوره های مختلف تاریخی در قدیم الایام است که از ارزشی ویژه برخوردار است. اما این فرهنگ غنی پنهان در سازه های معماری به تدریج در آثار جدید معماری نوین بدون توجه به مفاهیم غنی آن در حال از بین رفتن هستند. اما آیا به راستی استفاده از روش ها و تکنولوژی ها نوین به معنای پشت کردن به فرهنگ و مفاهیم غنی سنتی است؟
جامعه مهندسی کشور به یکی از متولیان جامعه معماری نقش مهمی در حفظ مفاهیم معماری ایرانی غنی قدیم الایام به ویژه معماری اسلامی که با توجه به فرهنگ، سنت و موقعیت جغرافیایی ایرانی شکل گرفته است دارد. در حقیقت ضروری است مفاهیم معماری گذشته با روشهای معماری امروزی از سوی جامعه مهندسی با همگرایی و بازخوانی افکار واندیشه مهندسی و نیازهای روز جامعه آمیخته گردد تا به خلق آثار نوین معماری در هم تنیده با مفاهیم غنی معنوی گذشتگان برای آیندگان بیانجامد.
روز معمار فرصتی برای عمیق تر اندیشیدن در جایگاه معماری گذشته کشور و شناسایی نقاط قوت آن و کاربرد آن در آموزه های جدید معماری است تا بتوان به تمام نیازهای جامعه پاسخ داد. مسلماً حفظ میراث گذشته وظیفه و تعهدی از سوی تک تک افراد حاضر در این حوزه محسوب می شود که نیاز به مسئولیت پذیری و برنامه ریزی مطلوب مسئولان و دلسوزان در این عرصه دارد تا معماری ایرانی را بستری مناسب برای خلق فرصت های جدید در حوزه ساخت و ساز معرفی کرد تا آفرینش هنر همچنان در ایران زمین متوقف نشود.
بدیهی است حفظ اعتبار جهانی معماران ایرانی به مسئولیت پذیری و میهن دوستی تمام افراد به ویژه درجامعه مهندسی جهت صیانت از داشته های موجود در کشور و خلق آثار جدید با نگاهی به روشهای نوین معماری نیاز دارد که با توجه به مباحث و مقررات ملی ساختمان و قوانین موجود در این مسیر گام بردارند تا بتوان بازتعریف شایسته ای از جایگاه ارزشی معماری در جامعه ایجاد کرد.