توانمندسازی؛ کلید اثرگذاری تشکل‌های اقتصادی

یکی از راهبردهای افزایش کارآیی و اثربخشی تشکل‌ها، «توانمندسازی» است. توانمندسازی مفهومی ‌چندوجهی و یکی از مفاهیم مهم حوزه‌های مدیریتی است که بر فرآیندی دلالت دارد که طی آن افراد (یا سازمان‌ها) در خصوص انجام کارهای خود، مهارت‌های فنی – تخصصی و پس از آن، «کنترل» لازم را به دست می‌آورند و نهایتا فرصت مشارکت آزادانه در حوزه فعالیتی خود را به دست می‌آورند. برنامه‌های توانمندسازی به‌رغم تمرکز بر بهبود وضعیت دانش یا مهارت‌ها، بیش از هر وجه دیگر، وضعیت روانشناختی و باور شخص در خصوص نقش خود در سازمان را هدف قرار می‌دهند و تلاش می‌کنند از طریق معنادهی و تطبیق مجموعه ارزش‌ها، باورها و رفتارهای فرد با الزامات و ویژگی‌های یک نقش شغلی، بهبود شایستگی‌ها و رسیدن  فرد به درجه «خودکارآمدی» از طریق انجام ماهرانه کارها و تسلط بر رفتار خود، دو حس «خود باوری» و «موثر بودن» را در فرد ایجاد کنند. فرد توانمند آمادگی مشارکت در امور را دارد و با تمهید فرصت‌های لازم برای مشارکت در «تعیین سرنوشت خود»، اثر توانمندسازی بیشتر نمایان می‌شود و بدیهی است که تلاش‌های فرد توانمند، موجب اثرگذاری بر پیامدهای کارکردی و اجرایی کار یا سازمان خواهد بود.