حدود ۲۰ سال پیش فروش متری مسکن در بورس‌کالا اتفاق افتاد و تجربه موفقی برجای نگذاشت، اما حالا با گذشت یک پروسه طولانی اجرای این طرح دوباره مطرح شده است. دولت با این طرح قصد ثبات قیمت در بازار مسکن را دارد در حالی که خود متولیان می‌‌‌دانند که با این طرح امکان بازگشت قیمت مسکن به روند کاهش یا تثبیت وجود ندارد. قدرت خرید مسکن برای مردم ساکن تهران و حتی در شهرستان‌‌‌ها وجود ندارد و مردم توان خرید یک واحد آپارتمان را ندارند. در شرایطی که هر متر آپارتمان در تهران به طور متوسط به بالای ۴۰ میلیون تومان رسیده، چطور یک شهروند تهرانی برای خرید یک آپارتمان ۷۰متری حدود ۳ میلیارد و ۵۰۰هزار تومان هزینه کند؟!
حالا با این طرح به مردم می‌‌‌گویند، زمانی که عرضه مسکن به اندازه کافی وجود ندارد، بیایند و با خرید یکی دو متر از یک واحد آپارتمان خود را در آینده صاحب خانه کنند! نکته قابل تأمل اینجاست؛ دولت به جای اینکه تولید و عرضه مسکن را بیشتر کند به دنبال فروش متری خانه به مردم آن هم از طریق بورس است.
مردم الان نیاز به خانه دارند نه اینکه پولشان را به عنوان سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت در بورس بگذارند به امید اینکه روزی بتوانند صاحبخانه شوند که با توجه به کاهش ارزش پول ملی و افزایش تورم لحظه‌‌‌ای در اقتصاد کشور خانه دار شدن خریداران واقعی خانه در تهران در حد آرزو باقی می‌‌‌ماند. حالا با اجرای این طرح عده‌‌‌ای سرمایه‌‌‌های ریز خود را برای خرید متری مسکن وارد بورس‌کالا می‌کنند و در واقع اوراق سهم خرید و فروش می‌شود و این نقشی در قیمت بازار مسکن نخواهد داشت و به نوعی بر افزایش قیمت در بازار مسکن دمیده خواهد شد.