روح اله واصف
یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 74 میباشد.
همکاران عزیز سلام و خداقوت
در یک پاتوق دوستانه بعد از سلام و علیک و ردوبدل شدن خبر، رفقا یادی از دوستانی می‌کنند که باید در این محفل باشند و اکنون نیستند. مثلاً درمسافرتند یا درگیر مشکل یا کار خاصی هستند وبه هرحال جایشان خالیست.و اگر فوت کرده‌اند ذکر خیری از آنها می‌کنند.
این رسم خوش‌آیند ایرانی را ما نیز رعایت می‌کنیم.
اگر با بزرگی مصاحبه می‌کنیم برای این پاتوق است؛ اگر در کلاس ها با دوستان گپی می‌زنیم نتیجه همین رسم است و …
بنابرهمین رسم می‌خواهم این بار از رفتگانی یاد کنم که جایشان خالی است. رفقایی که سالها قبل احساس خطری بزرگ آنها را به میدانی سخت کشاند.
جنگ با دشمنی که قصد این خاک را داشت. اهریمنی که مغول‌وار بر سرزمین ما تاخت و تیموروار از سرها مناره ساخت.
اما این بار شجاعت و غیرت این رفقای ما و البته دانش و درایت آنان چنان بود که از رشادت های پدران تهاجم زده خود در تاریخ درس عبرت گرفته بودند و امروز را با تاریخ چنان آمیختند که خود تاریخی خواندنی شدند.
اگر در کتاب تاریخ فصل عباس میرزای دلاور به تلخی به پایان می‌رسد، اگر چالدران غرورآمیز درنهایت به درد می‌رسد، این بار اما جنگ به سرانجامی کارستان رسید.
و این از دلاورمردی دوستانی است که اگر بودند اکنون باید در سال های پایانی کار خود و شاید در بازنشستگی بودند. مهندسانی که به جای آسایش ساختمان ها، آسایش ایران را ساختند.
ای همه دلاوران، در این پاتوق خود یادتان را گرامی می‌داریم و بر پاهایتان بوسه می‌زنیم.
نه یادتان که نامتان که کارتان با ماست و جایتان همیشه در این پاتوق خالی.
انتهای خبر