به عنوان مثال، ساختمان State Empire در نیویورک سیتی، تنها یک سال قبل از این ساختمان به اتمام رسید و مراحل ساخت ساختمان RCA، بخش میانی مرکز Rockefeller نیز تازه آغاز شده بود. اما هیچ یک از این دو ساختمان، دارای سیستم تهویه مطبوع نبودند.
مدیر ساختمان PSFS در نوشته های خود در سال 1937، ادعا می کند که دلیل این امر، پیش بینی برای اجاره بهای بیشتر این ساختمان بوده است.
اما شاید علت واقعی این بود که این ساختمان برای یک انجمن مالی موفق ساخته شده بود که اعتبار لازم برای هزینه های تهویه مطبوع این ساختمان را در اختیار داشت.
آن دوران، زمان بحران اقتصادی ایالات متحده به شمار آمده و سرمایه گذاران هنوز هیچ منفعت مالی در به کارگیری تهویه مطبوع در ساختمان نمی دیدند. طراحی سیستم های مهندسی در ساختمان PSFS، شامل نوآوری های متعددی می شد که در زمینه ی خدمات مربوط به ساختمان های بلند، بسیار پیشگامانه بود.
یکی از مهمترین این نوآوری ها، احداث یک طبقه تاسیسات مکانیکی میانی در طبقه ی بیست و یکم، علاوه بر تاسیسات بام ساختمان و تاسیسات زیرزمین بود. این روش، فضای مورد نیاز برای کانال های عمودی را با گستردن آن ها در راستای بالا و پایین از بام، زیرزمین و طبقه ی تاسیساتی میانی ساختمان، کاهش می داد.
این بخش از تاسیسات تامین هوا، فضای کف مورد نیاز برای کانال های عمودی را کمتر کرد. هوای تازه و احتمالا هوای سیرکوله ی مجدد، به محفظه های دمنده ی کف در هر طبقه هدایت می گردید. هر یک از محفظه های دمنده، دارای دو دمنده بود و هر یک از آن ها برای بخش شرقی یا غربی ساختمان در نظر گرفته شده بود.
هوای تازه با هوای برگشتی از راهروها مخلوط شده و به صورت سیرکوله مجدد در اختیار دفاتر کاری قرار می گرفت. طبقه ی تاسیسات میانی در طبقه ی بیست و یکم نیز مخازن آب را در خود جای داده و حداکثر فشار در لوله های توزیع در طبقات پایین تر را کاهش می داد.
این روش ها، بعد از آن به شکل گسترده ای در ساختمان های بلند مورد استفاده قرار گرفتند. به راحتی می شد مشاهده نمود که آرشیتکت های این ساختمان، Howe و Lescaze، تهویه مطبوع را برای خنثی کردن بهره ی گرمایی حاصل از پنجره های نسبتا بزرگ ساختمان به کار گرفته بودند، حتی با این وجود که پنجره های کرکره ای، عنصری لاینفک از روش طراحی به شمار می آمدند.
همین امر باعث شده بود که ساختمان PSFS اولین ساختمانی باشد که تاسیسات تهویه مطبوع برای تامین آزادی عمل بیشتر در امر معماری ساختمان در آن نصب شده بود. اما آنچه که مسلم است، این است که آرشیتکت های این ساختمان، از یک روش منحصر بفرد برای پنهان کردن برخی ضمایم سیستم تهویه مطبوع استفاده کرده بودند.
انتهای خبر