به گزارش تاسیسات نیوز، بسیاری از برنامه ریزان شهری به دنبال کم کردن تعداد خودروهای شخصی در شهرها هستند، اما واقعاً چه چیزی را می توان جایگزین آنها کرد؟ محققان دانشگاه پلی تکنیک لوزان در حال بررسی ایده شهرهای بدون خودرو هستند و برای این کار از ژنو به عنوان مدل بهره جستند؛ آنها نتیجه گرفتند که پیاده راه های متحرک نه تنها می تواند جایگزینی برای خودرو باشد، بلکه می تواند بسیار کارامدتر از اتوبوس 7000 نفر را در ساعت جابه جا کند.
با اینکه این تکنولوژی برای آینده در نظر گرفته شده، اما به واقع اولین بار در سال 1893 اجرایی شده ات؛ در آن زمان این تاسیسات در نمایشگاه کلمبیای شیکاگو نصب شد. از آن پس، آنها در داستان های علمی ولز، روبرت هین لین و آیزاک آسیموف آمدند و گاهی در رویاپردازی های شهری به عنوان جایگزینی برای خودروهای مرسوم و حمل و نقل شهری معرفی شده اند.
با این وجود، پیاده راه های متحرک در واقع عملی نشدند. سیستم های محدودی در فرودگاه های بزرگ و مراکز نمایشگاهی وجوددارد، اما هیچ یک به عنوان یک سیستم مقیاس بزرگ برای انتقال افراد استفاده نشده اند.
در مدل ریاضی محققان دانشگاه لوزان بر اساس ژنو مدرن، هیچ خودروی شخصی وجود ندارد و همه حمل و نقل غیر از پیاده راه های متحرک بر اساس اتوبوس، مترو، تاکسی، دوچرخه یا تراموای برقی شهری است.
محققان چندین فناوری رایج را بررسی کردند، اما در نهایت اعلام کردند که سرعت مسافران پس از گام گذاشتن روی این پیاده راه ها افزایش می یابد تا به 15 کیلومتر در ساعت برسد؛ این میزان میانگین سرعتی است که موتورسواران در شهرها دارند. این پیاده راه های متحرک باهم شبکه ای را تشکیل می دهند و در نتیجه مسافران می توانند از یک پیاده رو به پیاده رو دیگر بروند یا بی وقفه روی شاه راه های مرتفع حرکت کنند.
با مطالعه چگونگی سفر روزانه مردم در جاده های اصلی، ثانویه و درجه سه، محققان توانستند با در نظر گرفتن مصرف انرژی و محدودیت های عملیاتی و بودجه ای تعیین کنند چگونه پیاده راه های متحرک می توانند با سایر سیستم های حمل و نقل جمعی رقابت کنند. به علاوه، آنها سرعت پیاده راه، شتاب، طول و عرض و تقاطع ها و نقاط خروجی و ورودی را هم بررسی کردند.
یافته ها حاکی از آن بود که کارامدترین چیدمان پیاده رو متحرک برای شهرهای فردا یک مسیر حلقوی کوچک حول یک مرکز بدون خودرو دارد. بعد شبکه به طول 32 کیلومتر روی مسیرهای اولیه روی 47 مسیر مختلف که مجهز به 10 دروازه است گسترده می شود. در کنار این 37 تقاطع به مسیرهای پیاده راه وصل می شود که برای اجتناب از ترافیک از پل ها و زیرگذرها عبور می کند.
محققان دانشگاه لوزان می گویند استفاده از پیاده راه متحرک نسبت به خودروها فضای کمتری اشغال می کند، چون آنها 1.2 متر عرض دارند در حالی که جاده ها 2.5 تا 3.5 متری هستند. این به این معناست که جا بر کشیدن پیاده راه ها در هر دو جهت و نیز وسایل دیگر خواهد بود. ظرفیت این سیستم 7000 مسافر در ساعت برای هر پیاده راه در مقایسه با 750 تا 1800 خودرو در جاده خواهد بود.
پیاده راه های متحرک همچنین از نظر انرژی کارامدتر از اتوبوس ها و چون برقی هستند مقدار مواد منتشره کمی دارند. متاسفانه تیم نتیجه می گیرد ساخت پیاده راه ها گران تمام می شود و هزینه ای معادل یک تراموا خواهد داشت. با این وجود، انتظار می رود در صورت ساخته شده در مقیاس وسیع هزینه آنها کاهش یابد.
مدیر آزمایشگاه حمل و نقل می گوید: «این مطالعه نشان می دهد مفهوم معتبر است و یک شهر با خودرو کمتر و عابرمحور متقاعدکننده است. این نقطه شروعی برای برنامه ریزان شهری است تا امکان یک پیاده راه متحرک را بررسی کنند.»
انتهای خبر