روح اله واصف
یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 71 میباشد.
همکاران گرامی سلام و خداقوت!
مدتی است که توافق مهم هسته‌ای میان کشور ما و شش قدرت بزرگ جهانی به نیابت از سایر کشورها انجام شده است و اکنون اصطلاحی میان دست اندرکاران رایج شده است به نام پساتحریم! یعنی آنکه اگر تحریم‌ها برداشته شد چه رخ خواهد داد.
کسانی که می‌خواستند تیبا بخرند صبر کرده اند تا بنز آلمانی به قیمت تیبا بخرند. پس هر اتومبیل تیبا یکصدهزارتومان ارزان شده است!
کسانی که می‌خواستند برای مسافرت تنی به آنتالیا بزنند اکنون منتظرند تا لیست پرواز نیویورک خالی بدهد و آنها عکسی با مجسمه آزادی در اینستاگرامشان اضافه کنند.
حتی عده ای مشغول حل مشکل حضور مک دونالددر وزارت بهداشتند تا شب جمعه فسک پوکی! به تن بزنند.
در این میان اما تاسیساتی‌های ما به چه کار مشغولند؟ حدس آن سخت نیست. آنها که تا دیروز برندهای چینی را صاحب برترین تکنولوژی‌های دنیا می‌دانستند و از هر کارخانه ای – حالا معظم یا زیر پله ای – کانتینرکانتینر محصول وارد می‌کردند اکنون در تور اروپا و آمریکاگردی هستند. به هرحال واردات واردات است. خاوردور یا خاویار نزدیک!
آنهایی که تا بحال وارداتی نداشته‌اند شاید اکنون به دنبال بلیت چین هستند. تجارت دنیای خود را دارد.
اما آنهایی که تا امروز تولید می‌کردند و با هزار مشکل می‌فروختند چه می‌کنند؟ آیا دوباره خطوط تولید در ایران با لایسنس‌های خارجی به راه خواهد افتاد؟ آیا دوباره شرکای تجاری ما باز می‌گردند؟ امروزه که ایران خودرو بین انتخاب بنز یا رنو مردد است ما نیز در تردید بین انتخاب شرکای صاحب تکنولوژی هستیم؟ آیا به فکر تولید مشارکتی به شرط صادرات افتاده‌ایم؟
فراموش نکنیم که بزرگترین اقلام صادراتی ما در تاسیسات کولر آبی است و واردات عمده مارا اسپلیت تشکیل می‌دهد.
چشم امید ما به تولیدکنندگانی است که تجربه شراکت با خارجی‌ها را دارند و فن دستگاه‌هایشان در دیگر کشورها نیز چرخیده است. آنها هستند که پول و اشتغال و دانش تولید می‌کنند.
امیدواریم که مدیران‌عامل آنها در تور چین نباشند. و یا به دنبال دریافت نمایندگی فروش! امیدواریم. باورکنید که امیدواریم.
انتهای خبر