روح اله واصف
یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 86 میباشد.
سلامی بر رسولان مهرو صلح و عشق
سلام بر شما ای کوه‌های سر به آسمان ساییده. سلام بر شما که مهبط وحی خدایید. سلام بر شما نویددهندگان صلح و دوستی.
چه دیرزمانی است که آمده‌اید و اما برای ما گویی هنوز نیامده‌اید؛ که آموزه‌هایتان را بشر به فراموش‌خانه برده است.
ای پیامبر بزرگ، گیاه سبزی را که فرمان دادی عزیز بشماریم نابود کرده‌ایم. حیوانی را که از آزار آن نهیمان کردی بی‌رحمانه کشتیم و فنا کردیم. آبروی مؤمن را آبروی خانه خدا دانستی، اما برای ما از هر چیزی بی‌ارزش‌تر بود.
ای رسولان صلح، کجا به شما ایمان آورده‌ایم که نفس انسانی را نه مقدس دانسته‌ایم و نه حتی قابل‌احترام. چه هزاران انسانی را که به ظلم کشتیم و آواره کردیم چون ما داعشیم، چون طالبانیم چون شوالیه‌ایم و چون خدا را بهتر از دیگران می‌شناسیم و چون کشتن آدم‌ها لطف است به آن‌ها!
باید لشگر بکشیم به هرجایی از دنیا که ترجیح ماست. درآموزه‌های احمقانه ما، صلح با بخشش حاصل نمی‌شود، باید خون ریخت و کشت تا صلح جنایت‌کارانه ما مستقر شود. گویی جان آدم‌ها حرام است که بر تن آن‌ها باشد. ما از حرمت جام آدم‌ها چنین می‌فهمیم!
می‌توانیم با کثیف‌ترین موجودات عالم دوست شویم و بمب و موشک بر سر بی‌دفاع‌ترین انسان‌های دنیا بریزیم چون تفکر وهابی ما با تفکر دیگران همسو نیست!
ای مسیح پاک، در کدام آموزه‌ات انسانی در فرانسه بر انسانی از سوریه مقدم بوده است؟
تو خاضعانه پای یارانت را شستی؛ اما ما درسی از تو نیاموختیم. ما در دیرها و کلیساها تو را خواندیم و خدا را پرستیدیم؛ اما بیرون از معبد ما چه اهمیتی داشت که هزاران کودک و زن و مرد، هزاران انسان، هزاران نفس پاک الهی به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن کشته شوند و از آن تلخ‌تر، به حقارت کشیده شوند؟
کجایید ای معلمان بزرگ؟ آن برده‌داری کثیف و منفور شما ای بزرگان پاک الهی، امروز از رنگی دیگر برآمده است و آن دست از آستینی دیگر.
درس‌هایتان را بار دیگر تکرار کنید که ما کلید فراموش‌خانه را گم‌کرده‌ایم!
انتهای خبر