شهر تهران به عنوان یکی از بزگترین کلان‌شهرهای کشور دارای معضلات متعددی است که به نظر نمی‌رسد مشکلات این شهر به دست هنرمندان و ورزشکاران حل شود.
به گزارش تاسیسات نیوز سایت آی‌پرس نوشت: تهران اندکی بیش از 200 سال است که پایتخت ایران است اما در دورانی پایتخت ایران شده است که بزرگ‌ترین تحولات در سطح جهانی رخ داده و وضعیت زندگانی انسان‌ها در سراسر جهان از این رو به آن رو شده است. به‌نوعی می‌توان تهران را پایتخت ایران نوین نامید.
این شهر که اکنون به‌واقع به یک کلانشهر بزرگ تبدیل شده است، تا چندی بعد و هم‌زمان با انتخابات مهم ریاست‌جمهوری، شاهد برگزیده شدن نمایندگان شورای شهر خود خواهد بود و تعداد کثیری کاندیدا نیز در این انتخابات ثبت نام کرده‌اند.
تهران به عنوان پرجمعیت‌ترین شهر ایران، شاید یکی از پرمعضل‌ترین شهرهای کشور هم باشد. نگاهی کوتاه به فهرست معضلاتی که هر شهروند تهرانی می‌تواند برای شهر محل زندگی خود بشمارد، تا حدودی بیانگر آن است که تهرانی‌ها در کجا زندگی می‌کنند:
– آلودگی هوا؛
– ترافیک سنگینی که ساعت‌ها وقت شهروندان را تلف می‌کند؛
– ناوگان حمل و نقل عمومی ناکارآمد و فرسوده و ناتوان از تامین نیازهای شهروندان؛
– ساخت و سازهای نامناسب و نامقاوم در برابر بلایای طبیعی احتمالی؛
– گودبرداری‌های غیراصولی که ماهانه چند خانه را در تهران فرو می‌ریزند؛
– مشکلات جمع‌آوری زباله؛
– عدم وجود سیستم مناسب فاضلاب شهری در بسیاری از مناطق؛
– گربه‌ها و موش‌های ولگرد و در برخی مناطق، سگ‌های ولگرد؛
– آسفالت پر عیب و چاله‌های فراوان؛
– فضای سبز ناکافی؛
– گرانی حمل و نقل عمومی و بی‌حساب و کتاب بودن آن؛
– و ….
شاید هر شهروند تهرانی بتواند به این فهرست بلندبالا، گزینه‌های جدیدی هم اضافه کند و این تنها بخشی از مشکلاتی است که مردم تهران با آن دست به گریبان هستند.
بدیهی است که شورای شهری با چنین معضلاتی، نیازمند نمایندگانی است که اولا سوابق قابل قبول در عرصه اجرایی و سیاسی کشور داشته باشند و ثانیا تخصص لازم را در زمینه مدیریت شهری یا رشته‌های مرتبط با مدیریت کلانشهری چون تهران، برخوردار باشند.
اما در کمال تعجب، در میان خیل کاندیداهای شورای شهر تهران، کسانی به چشم می‌خورند که از هر چه چیزی بدانند، از مدیریت کلانشهری چون تهران چیزی نمی‌دانند. از کشتی‌گیر و وزنه‌بردار و فوتبالیست گرفته تا خواننده و بازیگر، همه به میدان آمده‌اند تا مثلا تهران را مدیریت کنند.
در اینجا جای چند سوال خالی به‌نظر می‌ر سد: کسی که هنرش بلند کردن وزنه‌های سنگین بوده می‌خواهد با مشکل زباله‌های تهران چه‌کار کند؟ خواننده آیا می‌خواهد برای گربه‌های ولگرد آواز بخواند و برای موش‌ها سه‌تار بزند؟ کشتی‌گیران محترم می‌خواهند با آسفالت خیابان‌ها کشتی بگیرند؟ هنرپیشه‌های محترم می‌خواهند در ترافیک، تئاتر بازی کرده و مردم را سرگرم کنند؟ این جماعت با چه انگیزه‌ای به میدان آمده‌اند؟ چه کار برای تهران و این همه معضلاتش می‌توانند بکنند که به میدان آمده‌اند؟
اساسا چرا قانون انتخابات شوراها به‌گونه‌ای است که این نهاد بسیار مهم را به محل سنجش محبوبیت عمومی بدل کرده است؟ آیا نباید کسانی اجازه ثبت نام در این انتخابات را داشته باشند که به‌واقع قادر باشند گره‌ای از مشکلات شهرهای کشور باز کنند؟
به‌نظر می‌رسد انتخابات شوراها به‌خصوص در کلانشهر تهران به نردبانی برای پیشرفت کسانی تبدیل شده است که پس از تجربه موفقیت در دیگر عرصه‌ها، اکنون می‌خواهند تجربه دل‌انگیز دیگری را به تجربیات خود بیفزایند.
چنین رویکردی مشکلی از مشکلات تهران و دیگر شهرهای کشور را حل نمی‌کند بلکه تصمیم‌سازی‌های احتمالا غیراصولی چنین جماعتی می‌تواند به معضلات موجود بیفزاید.
جا دارد شهروندان تهرانی در انتخابات شوراها به تخصص‌ها رای دهند و نه به نام‌های آشنا و خوشایند ورزشکاران یا هنرمندان. هنرمندان و ورزشکاران در همان عرصه‌های تخصص خود باید به‌کار گرفته شوند، نه در عرصه خطیر مدیریت شهری.
پایان پیام/.