عیار غیرت!

تاسیسات نیوز – روح اله واصف، مدیرمسئول و سردبیر پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا، در فیلم محبوس در قفس یکی از زندانیان می‌گوید من این آشغال را نمی‌خورم. زندانبان می‌گوید غذایش را بگذار زمین. دومی می‌گوید من هم نمی‌خورم. غذای او هم روی زمین. سومی هم نمی‌خورد. زندانبان می‌گوید غذاها را جمع کن. به اتاق خود می‌رود و بقیه مدیران را جمع می‌کند: زندانی ها غذا نمی‌خورند. معاونش می‌پرسد همه؟ و او می‌گوید همه! نتیجه می‌گیرند اگر فردا هم همین‌طور شد فکری کنند. و جالب اتفاق فرداست. برایتان خواهم گفت.

اتفاق تحقیرآمیزی که اکنون در کشور ما جریان دارد، نگاه ترسناک و بی‌رحمانه‌ای است که به مهندسان درگیر ساخت‌وساز می‌اندازند. کسانی که اهمیت ندارند، گرانی مسکن به دلیل حق‌الزحمه‌های آن‌هاست و می توان به‌راحتی آن‌هارا نادیده گرفت. اگر بابت طراحی گاز حق خود را می‌خواهند باید سال‌ها دوندگی کنند. بعد از تلاش زیاد با منت فراوان حق آن‌ها داده شود؛ بلافاصله مجریان گاز را حتی با حداقل سواد در مهندسی و طراحی با آن‌ها شریک کنند؛ برای این کار حتی یک ویرایش جدید مبحث ارائه شود و در نهایت از حق‌الزحمه سالیانه آن‌ها کم کنند زیرا حق طراحی گاز می‌گیرند.

مدیران پشت تریبون‌ها با تفاخر از سواد نداشته خود، تاسیسات را قلب ساختمان بدانند ولی درواقع دست در جیب مهندسان تاسیسات کنند و این انبان خالی را برای دیناری بکاوند چرا که مهندس است و پول دارد. چنان تحقیرآمیز که هر که می‌تواند از این صنعت خارج می‌شود و هرکس کار دیگری بلد نیست از کشور. چه باک که حقوق مدیران از درصد ناچیز مهندسان می‌رسد. ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است!

در این میان عده‌ای بنا را بر مرخصی می‌گذارند تا بلکه مدیرانی را به هوش آورند. حالاست که عیار مرد و نامرد مشخص می‌شود. تا زمان انتشار این شماره مجله، به نقل از منابع آگاه نیمی از مهندسان ناظر گاز، تکرار می‌کنم تنها نیمی از ناظران گاز استان تهران مرخصی گرفته‌اند. نیمی دیگر به دنبال چه هستند؟ پرونده‌های نگرفته دیگران؟ نه حتماً در ایران نیستند و گرنه نمی‌توان هم از توبره خورد و هم از آخور!

عیار شما چند است؟ لطفاً یک‌بار به جای آن که از پزشکان و اتحاد آن‌ها تعریف کنید خود را محک بزنیم. این آزمونی برای خود مهندسان است. این همه تحقیر را خودمان باید تمام کنیم! چه چیزی در کشور ارزان شده است که حقوق ما ارزان شود؟

فردا هم هیچ زندانی‌ای غذا نخورد. زندانبان نماینده زندانی ها را خواست. چرا نمی‌خورید؟ این غذا بسیار بد است زندانی می‌گوید و ادامه می‌دهد می‌دانیم که نیرو ندارید. آشپزخانه را بدهید به خودمان تا غذا بپزیم. خودم مسئولیتش را می‌پذیرم. رییس مرخصش می‌کند و موضوع را به جلسه می‌گذارد. بسیاری مخالفند ولی رییس می‌گوید نمی‌شود که بازهم غذا نخورند. بگذارید آشپزی کند. خودم کنارش می‌مانم. فردا زندانبان‌ها هم از همین غذا خوردند. اتحاد جواب داده بود. برای همه جواب داده بود.

تا بعد!