تاسیسات نیوز: براساس مفاد قانون «مجری ذی‌صلاح» در ماده ۲ بند (ب)، سازنده حقیقی باید دارای پروانه اشتغال به کارمهندسی، کاردانی یا تجربی در یکی از رشته‌های اصلی عمران و معماری باشد؛ این در حالی است که شاهد حضور این‌گونه سازنده‌های متخصص که سال‌ها در این مسیر گام برداشته باشند، نیستیم. متاسفانه نگاه صرفا سود‌محور جایگزین ارتقای کیفیت و تامین نیازهای شهر در امر ساختمان شده و جولان دست‌اندر‌کاران غیرفنی لطمه‌های زیادی را به بافت شهری تحمیل کرده است. ضرورت شرایط قانونی برای پاسخگو بودن سازنده و کوتاه کردن دست افراد غیرمتخصص کاملا محسوس است، اما با وجود تدوین و بایسته بودن «دستورالعمل نحوه فعالیت سازندگان مسکن و ساختمان» از سال ۸۶ تاکنون، همچنان شاهد ساختمان‌های بی‌کیفیت در سراسر کشور؛ در سطح انبوه هستیم که در فقر حضور و نظارت متخصصان به سر میبرند.
مجری ذی‌صلاح باید از نظر علمی و فنی تجربه‌های لازم برای اجرای ساختمان را داشته باشد، بنابراین عدم استفاده بهینه از مصالح ساختمانی مناسب و استاندارد باعث افت سطح کیفیت زندگی در شهرهای ایران شده است. محسن صبوری با اشاره به ضرورت ایجاد یک سازوکار از سوی نهادها و سازمان‌ها و وزارتخانه‌های ذی‌‌ربط بیان کرد: عدم حضور مجموعه کارشناسان و کاردانان از جمله مهندسان و معماران ناظران باتجربه سبب ایجاد یک دیوار بی‌اعتمادی از سوی مردم شده است که این امر موجب شده تا خود در ساختوساز پیشقدم شوند.
به اعتقاد وی برای داشتن سازنده پاسخگو باید پیش‌نیازهای لازم را فراهم کنیم و در تمام حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی و… این مهم وجود دارد؛ اما برای ورود به عرصه ساختمان هیچ پیش‌نیازی تعریف نشده است.
جایگاه سازنده پاسخگو در ساختوساز چیست؟
تسلط و احاطه اجرایی همچنین تعهد و اخلاق حرفه‌‌ای از ویژگی‌های مهم یک سازنده حرفه‌‌ای مسکن و ساختمان است. در این میان پایبندی به ضوابط و مقررات نه فقط به لحاظ قانونی بلکه به لحاظ اخلاقی ویژگی شاخص یک سازنده حرفه‌‌ای است؛ بنابراین سازندگان باید خود را در قبال آیندگان و کلیه افرادی که از محصول آنان بهره‌‌مند می‌شوند پایبند و متعهد بدانند.
اکنون کشور ما در طراحی و معماری کمبودی ندارد، چرا که معماران طرح خود را طبق استانداردهای دنیا ارائه می‌دهند، اما فقدان سازندگان حرفه‌‌ای موجب شده طرح استاندارد معمار، به خوبی پیاده‌‌سازی نشود.