روح اله واصف
یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 85 میباشد.
سلام
چند روز پیش دو عکس مرا به تأمل واداشت. چنان‌که تصمیم گرفتم موضوع سرمقاله این شماره را تغییر دهم و از دردی بگویم که سال‌هاست با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنم و البته فقط با من نیست که با تمام کارآفرینان ایران و البته جهان است.
اصل ماجرا از چه قرار بود؟
عکس اول از حضور آموزشگاهی در نمایشگاه استان کرمان بود که بسیار راحت! لوگوی «حرفه‌ای باش» آکادمی کاشانه – که ثبت‌شده است و سال‌هاست در نمایشگاه‌ها و سربرگ کاشانه و … استفاده می‌شود- را بر روی پیشانی خود گذارده بود.
عکس دوم از غرفه‌ای در نمایشگاه تأسیسات اصفهان بود که لوگوی کنفرانس گرمایش، سرمایش و تهویه
مطبوع را به همراه نام یکی از سایت‌های فروش تجهیزات در کنار هم بر روی پیشانی غرفه انتخاب کرده بود!
چند سالی است که در سایت‌ها و حتی بروشورهای چاپ‌شده دیگران چنین ردپایی را می‌بینم. این هنر یعنی دزدی ایده‌های انجام‌شده دیگران درجایی که آن دیگران حضور ندارند! -و گاهی حضور هم دارند- واقعاً قابل دفاع نیست و البته پیام زشتی را نیز با خود دارد: من ناتوان‌تر از آن هستم که خود صاحب ایده‌ای باشم.
این مشکل در همه دنیا وجود دارد؛ اما نه با این شدت. مثلاً سال‌هاست دو برند بزرگ سازنده موبایل در دنیا بر سر کپی باهم مشکلات حقوقی دارند؛ اما این کپی‌برداری در حد میزان انحنای گوشه گوشی موبایل است و نه دقیقاً برند و شعار تبلیغاتی. حتی جالب است که اگر اتومبیلی به شکلی بهینه در ظاهر خود رسیده است سایرین از آن برداشت نمی‌کنند بلکه سعی در تولید ایده‌ای جدید می‌کنند.
قبول کنیم که مشتری هم به ایده ما و نوآوری ما توجه می‌کند. آیا نمی‌شود چند دقیقه فکر کنیم و ایده‌ای بیافرینیم که هنر و هوش خودمان را نشان دهد و نه دیگران را؟ توجه کنیم که ایده گرفتن با کپی کردن بسیار متفاوت است. دزدی، دزدی است. من و شما هم ندارد. خوب نیست که همه‌جا به راحت‌ترین کار ممکن فکر کنیم.
تا بعد!