ما در صنعت هر روز با اثرات عدم مهار نقدینگی از جمله چالش تامین سرمایه و هزینه‌گران تسهیلات، تورم مداوم همه چیز از نهاده‌های تولید تا دستمزد نیروی انسانی، نوسانات نرخ ارز و مشکل واردات تجهیزات و مواد اولیه به خاطر تحریم، مهاجرت نیروی انسانی متخصص و تامین انرژی و افزایش بوروکراسی دولتی می‌جنگیم. ما صنعتگران هزینه سیاست‌های نادرست و تصمیمات اشتباه مسوولان را می‌پردازیم. ماجرای تثبیت ساعت و تعطیلی واحدهای تولیدی به دلیل کمبود تولید برق در تابستان و گاز در زمستان از نمونه‌های آشکار تصمیمات نادرست مسوولان و شانه خالی کردن آنها در تامین زیرساخت‌های اساسی تولید است که هزینه‌اش را ما می‌پردازیم.
خیلی‌ها می‌پرسند راهکار پیشنهادی برای برون‌رفت از این وضعیت و گذر از این بحران‌ها چیست؟ به نظرم بیان راهکارها به مسوولان، غیر از ایجاد دلخوری آنان فایده خاصی ندارد. تولید نه اولویت کشور است نه مساله دولت. در تبلیغات البته همه حرف از تولید و اشتغال می‌زنند، اما در عمل هیچ اتفاقی نمی‌افتد. نگاه کنید ما در تابستان با ناترازی شدید برق روبه‌رو هستیم اما مجلس چه کار می‌کند؟ ساعت تابستانی را لغو می‌کند، دولت هم سکوت می‌کند و ساعت کاری ادارات را ۶ صبح اعلام می‌کند!