به گزار تاسیسات نیوز ،بر اساس پژوهش های جدیدی که در دانشگاه «سورری» انگلیس انجام شده است، گیاهان مناطق خشک و بیابانی، غیر از گیاهانی مانند ذرت که منبع غذایی هستند می توانند تبدیل به سوخت هایی از جمله بنزین شوند. پژوهشگرها معتقدند که گروهی از گیاهان که پیش از این توجهی به اهمیت آنها نمی شد می توانند فراهم کننده انرژی زیستی پایدار برای نسل های آینده باشند.
سوخت های طبیعی سنتی مانند بیواتانول از محصولات کشاورزی مانند ذرت و نیشکر تهیه می شوند که برای کاشت آنها به زمین های کشاورزی مرغوب نیاز است. با این توصیف رقابتی بین محصولات سوختی و محصولات غذایی در می گیرد. چنین رقابتی بیانگر این است که تولید بیواتانول در مقیاس زیاد موضوعی جدالی و بحث برانگیز است.
بر اساس برآوردهای انجام شده بین ۴ تا ۱۲ درصد از زمین های نیمه بیابانی موجود را باید به کار برد تا سالانه ۵PWh جریان برق تولید کرد. موادی که از گوارش بی هوازی، فاضلاب مملو از مواد مغذی و هضم و دفع به شکل جامد به دست می آیند را می توان دوباره برای آبیاری یا به عنوان کود استفاده کرد. همچنین از فاضلاب می توان برای تولید زیاد محصولات کشاورزی وابسته به آب استفاده کرد. این امر به طور بالقوه تولید سوخت های زیستی که از محصولات گیاهی به دست می آیند را افزایش می دهد.
«ریچارد مورفی»، کارشناس سوخت های زیستی دانشگاه «سورری» عقیده دارد که بهره برداری از اکوسیستم های کشاورزی برای اهداف غیر تغذیه ای ترکیبی از هنر و فن آوری است و ما را نسبت به آینده خوش بین می کند. با این حال باید در مورد مسائلی مانند چرخه غذایی، زیرساخت های انرژی الکتریکی و مدیریت حفاظت بسیار دقت کرد و همه جوانب را در نظر گرفت تا پایداری دراز مدت این اکوسیستم های کشاورزی تضمین شود.
اگر چه گیاهانی مثل آناناس و کاکتوس تا کنون در مقیاس گسترده پرورش داده شده اند، ولی در حال حاضر برای تولید بیوگاز از آنها استفاده نمی شود. بی تردید کسب دانش مربوط به گیاهان و پرورش و تکثیر آنها باعث ارتقای محصولات غذایی و سوخت های زیستی می شود. دانش امروزی ما برای بهره برداری غیر خوراکی از گیاهان و میوه ها در نقطه ای است که ۱۰۰۰۰ سال پیش نسبت به حبوبات داشتیم. یعنی راه درازی در پیش داریم، ولی با پژوهش های بیشتر و تقاضای بیشتر برای برخورداری از انرژی الکتریسیته پایدار این وضعیت به سرعت تغییر خواهد کرد.
*منبع: Scientific American