به گزارش تاسیسات نیوز، محققان به این نتیجه رسیدند که جانمایی ساختمان‌ها و خیابان‌ها در یک شهر نقش مهمی را در اثر “جزایر گرمایی شهری” ایفا می‌کند به طوری که شهر گرم‌تر از اطراف شهر می‌شود. اکتشافات جدید به شهرسازان کمک می‌کند که اثر این پدیده را کنترل کنند.
برخی از شهرها، مثل نیویورک و شیکاگو، مثل اتم‌های موجود در بلوره هستند و برخی دیگر مانند بوستون و لندن مانند اتم‌های موجود در سیالات، آشفته هستند.
محققان به این نتیجه رسیدند که شهرهایی مثل نیویورک گرمای بیشتری را در مقایسه با پیرامون خود تولید می‌کنند، یعنی هرچه شهر کریستالی‌تر باشد، گرمای تولیدشده بیشتر است.( The researchers found that the “crystalline” cities had a far greater buildup of heat compared to their surroundings than did the “glass-like” ones.)
این تحقیق که در مجله فیزیکال ریویو لترز (Physical review letters) چاپ‌شده است، نشان می‌دهد که تفاوت در الگوهای شهرسازی که بافت نامیده می‌شود، مهم‌ترین عامل در پدیده جزایر گرمایی شهری به شمار می‌آید. در این تحقیق یکی از استادان ایرانی دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین، محمدجواد عبدالحسینی قمی نیز در این تحقیق همکاری داشته است.
پدیده جزایر گرمایی شهری به این معنی است که مصالح ساختمانی، اعم از بتن، آسفالت و دیگر مصالح ساختمانی در طول روز گرما را جذب می‌کنند و در شب گرما در محیط انعکاس می‌دهند. این پدیده موجب افزایش مشکلات سلامتی و مصرف انرژی در شهرها می‌شود.
انتهای خبر