ای کاش آب داشتیم کاش برق داشتیم!هوا داشتیم!
پارادوکس وعده «برق رایگان» وزارت نیرو و قطعی های ۶ ساعته برق در مناطق مختلف کشور به ویژه پایتخت، کارِ چرخش چرخِ لنگان اقتصاد را در شرایط بحرانی کرونا بسیار دشوارتر ساخت، این در حالی است که هر روز خبرهای حل شدن مشکلات تحریم و بالارفتن از پله های برجام و رسیدن به قله پنهان در ابرهای ابهام شنیده می شود.
وزیر نیرو در عذرخواهی از مردم جهت قطع برق های مکرر و نامنظم ، دلایل مختلفی را ذکر کرد و تاثیر ماینرها را در این خاموشی ها زیاد موثر ندانست ولی تصریح کرد که “هیچ پشت پرده ای در این خاموشی ها وجود ندارد”!
اما هنوز این ابهام وجود دارد که کشوری که تا سال گذشته دغدغه افزایش صادرات برق و توسعه بازارهای هدف را دنبال می کرد، چگونه است که اکنون توانایی تامین برق داخلی را ندارد و عاجزانه تاکید می کند که به شدت نیازمند واردات برق، برای گذر از این بحران را دارد، بحرانی که حتی با توصیه کَندنِ کُت از تن کارمندان نیز حل نشد و بیماران کرونایی و غیرکرونایی در بیمارستان ها را با چالش سلامتی و زندگی مواجه ساخت و ورزشکاران در عرصه بین المللی را با خاموشی چراغ در عرصه رقابت در فضای مجازی، روبرو ساخت و آنگاه بود که صدای «ای کاش های» بسیاری برخاست که «ای کاش آب داشتیم» «ای کاش برق داشتیم» «ای کاش هوا داشتیم» «ای کاش زندگی داشتیم»……
« ای کاش» کسی پاسخگوی این «ای کاش های» مردم در عرصه های مختلف بودند و کمی از پشت پرده های موجود را به نمایش می گذاشتند… ای کاش….