انقلابی دیگر

روح الله واصف/ سردبیر و پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا ، همکاران گرامی سلام و خدا قوت؛ سال‌ها قبل مردم ایران تصمیم گرفتند تغییری بزرگ را رقم بزنند. صرف‌نظر از شکل، دلایل و نتایج این تصمیم، که بررسی این موارد فرصتی دیگر و حوصله‌ای دیگر می‌طلبد، وقوع آن بسیار جالب و قابل‌تقدیر است.

داستان تلاش همه آحاد جامعه برای یک تغییر بزرگ و تلاشی مضاعف برای تسهیل آن گاهی به افسانه می‌ماند. قصه‌هایی چون نفت به هم دادن در سرمای کشنده زمستان، پول در سینی و در کوچه نهادن و ده ها مثال دیگر که همه شنیده‌ایم، نشان می‌دهد تصمیمی بزرگ نیاز به عملی بزرگ نیز دارد که پدران ما در آن سال‌ها به‌خوبی از عهده آن برآمدند.

جنگ در کشور ما برگی دیگر از یک تاریخ خواندنی است. بی‌توجه به حواشی جدی جنگ، نقش مردم در آن سال‌ها قابل‌مطالعه و البته پرافتخار است. مردمی که جان خود را فدا کردند. مردمی که در صف‌های طویل شیر و تخم‌مرغ و بنزین ایستادند. مردمی که بی پتو ماندند ولی برای جبهه‌ها پتو فرستادند همه و همه داستان‌هایی آفریدند که می‌توان سال‌ها و سال‌ها خواند و تعریف کرد.

دوران سازندگی نیز بخشی از تاریخ خواندنی ماست. بازهم نگاه به نقش مردم در این دوران جالب و این قصه نیز شنیدنی است. مردم خسته از جنگ و زخم‌خورده از سال‌ها مرارت اقتصادی، پای دوران ساخت‌وساز ماندند و تورم گاهی بیش از پنجاه‌درصد را پذیرفتند. طنز نویسان و هنرمندان به میدان آمدند و گذر از این دوران را شدنی‌تر کردند. این مثالی است از تلاش اقشار مختلف مردم به امید رسیدن به دوران شکوفایی اقتصادی.

داستان‌های تلاش مردم همیشه خواندنی و جالب است. برگ‌های این تاریخ به این مردم است که زرین است. مردمی که گاه در لباس هنرمندان ما، گاه در لباس دانشمندان ما، گاه در لباس مدیران ما و همیشه در لباس عوام خوش درخشیده‌اند؛ اما این ‌همه ماجرای ما نیست. به قول یکی از دانشمندان غربی، در دوره رنسانس اختراع از خون مردم می‌جوشید. اروپایی که بحث اصلی دانشمندان آن تعداد فرشتگانی بوده است که بر سر یک سوزن جا می‌شدند در مواجهه با جامعه شکوهمند مسلمانان با نظام دقیق دیوان‌سالاری، دانشگاه‌های متعدد، دانشمندانی چون رازی، غزالی، بوعلی سینا باده‌ها کتابخانه عظیم ناگهان متوجه شدند که قافیه را بد باخته‌اند. آن‌ها نیز به همان راهی رفتند که مردم ایران پس از دوران ساسانی به آن سمت رفته بودند. ایرانیانی که دو قرن در سکوت را گذرانده بودند و ناگهان نه‌تنها مدارس که حتی کاخ‌ها را تسخیر کردند و خلفا و حاکمان نادان و ظالم را در سلطه خود گرفتند.

اکنون نیاز به چنین مردمی است که با همین دانشمندان برخاسته از میان خود برگی دیگر از تاریخ را بسازند. برگی که مشکلات متعدد اقتصادی و فرهنگی فعلی را حل کند و نشان دهند که ایرانیان در تمام تاریخ صلح‌طلب و البته حکیم بوده‌اند. این مردم هستند؛ ولی خسته و سر در گریبان چنان‌که سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت!