استفاده از آجرهای لگویی برای ساخت‌‌‌‌وساز در فضا

به گزارش تاسیسات نیوز، دانشمندان آژانس فضایی اروپا (ESA) از ساختمان آجری لگو برای طراحی سکوهای پرتاب و پناهگاه فضانوردان در برنامه آرتمیس الهام گرفتند. برای بررسی امکان‌سنجی استفاده از مواد فضایی برای ساخت‌‌‌‌وساز، دانشمندان آجرهایی شبیه به لگو را با استفاده از گردوغبار یک شهاب سنگ قدیمی، پرینت سه‌بُعدی کردند و قابلیت حیات آنها را به عنوان بلوک‌های ساختمانی برای سازه‌های کوچک‌شده مورد آزمایش قرار دادند. آژانس فضایی اروپا همراه با ناسا در حال بررسی فناوری‌های مختلف چاپ سه‌بُعدی برای ارزیابی امکان‌سنجی ساخت قطعات با استفاده از مواد یافت شده در ماه یا مریخ است.
اگرچه ایجاد یک آجر با استفاده از مخلوط گردوغبار در یک زمینه پلیمری خیلی کاربردی به‌نظر نمی‌رسد، اما انتظار می‌رود آزمایش‌های آینده بر روی آجر، بینش‌های ارزشمندی را درباره پایداری و دوام آن در شرایط سخت فضا ارائه دهد.
دانشمندان گفتند: درحالی‌‌‌‌که سازه‌های واقعی درنهایت با استفاده از مواد محلی بر روی ماه ساخته می‌شوند، چالش اولیه این است که تعیین کنیم آیا مواد فضایی را می‌توان به بلوک‌های ساختمانی بادوام تبدیل کرد یا خیر و این کار با آزمایش‌هایی در مقیاس کوچک شروع شد.
ماده اولیه بر روی ماه ریگولیت است و نمونه موجود روی زمین بسیار محدود است و از مأموریت‌های آپولو سرچشمه می‌گیرد. بنابراین دانشمندان از شهاب‌سنگ‌ که یک ماده فضایی بسیار مشابه ریگولیت‌ هستند، بهره بردند که آنها را به صورت گردوغبار آسیاب و با مقدار کمی پلی‌لاکتید و سنگ‌لیت که شبیه‌ساز آجر است، مخلوط کردند و چاپ سه‌بُعدی آنها را مانند آجرهای لگویی انجام دادند و به این ترتیب آجرهای فضایی ایجاد شدند. شهاب‌‌‌‌سنگ مورد استفاده حدود ۴.۵ میلیارد سال قدمت دارد و در سال ۲۰۰۰ در شمال غربی آفریقا کشف شد. از نظر فنی این شهاب‌‌‌‌سنگ به عنوان سنگ برشی L۳-۶ طبقه‌بندی می‌شود و حاوی عناصر مختلفی ازجمله دانه‌های فلزی بزرگ، اجزای کندرول‌ها و سایر اجزای شهاب سنگ است.
این آجرها به دانشمندان آژانس فضایی اروپا این امکان را می‌دهد تا تکنیک‌های مختلف ساخت فضایی را بر روی زمین آزمایش کنند.
آیدان کاولی، افسر علمی آژانس فضایی اروپا گفت: هیچ‌کس تاکنون سازه‌ای بر روی ماه نساخته است، بنابراین ما علاوه بر شیوه ساختن آنها، باید این موضوع را که از چه موادی آنها را بسازیم هم بررسی کنیم، چراکه نمی‌توانیم هیچ ماده‌ای را با خود ببریم.