در حال حاضر جامعه مهندسان با فارغ التحصیلان بسیار زیادی مواجه است و این در حالی است که از سوی دیگر بیکاری و نبود اشتغال، دامن مهندسان را گرفته است.
معضل بیکاری نه تنها در حوزه سازمان های نظام مهندسی، بلکه در سایر رشته ها نیز وجود دارد و در بین جامعه مهندسی، این گرفتاری منجر به هدررفت نیروی عظیم و سرمایه ملی می شود. درواقع ما همانطور که منابع طبیعی خود را هدر داده ایم و می دهیم، منابع انسانی خود را نیز هدر می دهیم.
علاوه بر اینکه نیاز است تا این بخش از رکود خارج شود و سرمایه ها به بخش ساخت و ساز وارد شود؛ بهبود روابط ما با کشورهای خارجی نیز لازمه کار است.
مشکلات سیاسی کشور باید حل شود تا کشور از این بحران خارج شود. در غیر این صورت در شرایط بحرانی کنونی که تحریم های زیادی به کشور وارد می شود، ادامه کار در حوزه مهندسی نیز بسیار سخت خواهد بود و به تدریج سخت‌تر نیز خواهد شد.
در شرایط فعلی اقتصادی هر روز مشاهده می کنیم که یک سلطان در بخش اقتصادی پیدا می شود و مانع از این می شود که جریان پولی کشور به سمت تولید و از جمله تولید مسکن حرکت کند.
به طور حتم باید یک اتفاق مثبت در این زمینه بیفتد تا نقدینگی به جای اینکه وارد بانک ها و سیستم های سوداگرانه شود، به بخش های تولیدی و اقتصاد سالم وارد شود تا بتوان تکانی در اقتصاد کشور و به تبع آن در بخش مسکن و ساختمان ایجاد کرد.
با توجه به بلاتکلیفی موجود در آیین نامه و قانون و معضلاتی که طی چند سال گذشته در این حوزه به وجود آمده است؛ باید یکسری از قوانین در حوزه نظام مهندسی شفاف شود.
