۶ اصل برای اعضا و مدیران سازمان نظام مهندسی ساختمان

حامد خانجانی
عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران
اول: وابسته به هر قوم و نژادی باشیم، در هر طبقه و گروه اجتماعی که تعریف شویم، نسبت به «رفتار فردی» خود «مسوول» هستیم. حتی اگر رهبران و زعمای جامعه امر به موضوعی کنند، این ما هستیم که باید بر اساس «درستی» یا «نادرستی» به آن امر تن بدهیم یا از آن سرپیچی کنیم.
دوم: ما تا وقتی خودمان هستیم، بدون حضور در هیچ جمعی، می توانیم بر اساس منافع شخصی عمل کنیم، بر اساس آنچه می پسندیم، ولی وقتی در جمع قرار می گیریم و عضوی از گروه می شویم، «اولویت»، توجه به اعمالی است که «منفعت جمعی» را تامین می کند. حتی اگر منافع جمع را در تضاد با منافع شخص خود بیابیم. در موقعیتهای گروهی و جمعی، بهترین نوع تصمیم گیری و انتخاب، ایجاد همسویی در منافع شخصی با منافع جمعی است.
سوم: مورد دوم وقتی حاد و مهمتر می شود که نه تنها عضوی از گروه و جمع هستیم، که از طرف گروه به عنوان «مسوول» برآورد انتفاع گروه هم انتخاب می شویم. به این منظور که در موقعیتی قرار می گیریم که «مسوولیت» تامین انتفاع گروه را داریم. در این صورت بدون شک توجه و اولویت قرار دادن انتفاع جمع نسبت به انتفاع شخصی از اهم موضوعات و به عبارتی اوجب واجبات است. به هر دین و مسلکی که اعتقاد داشته باشیم فرقی نمی کند. اصول اخلاقی و زیست اجتماعی در همه اقوام و جوامع یکی است.
چهارم: «سازمان نظام مهندسی ساختمان» لازم است در همه ابعاد نسبت به «نوسازی» خود اقدام کند. نحوه ارتباط اعضا با سازمان، مناسبات و روابط مهندسان با جامعه، نحوه ارائه خدمات مهندسی، نحوه عمل مدیران سازمان، دستورالعملها، مقررات و تعرفه ها و بسیاری از موارد دیگر لازم است مورد نظر قرار گیرد.
از اولویت نوسازی ها، «نحوه عمل مدیران» سازمان است. که وجهی از آن تغییر و اصلاح در نحوه تعاملات هیات مدیره ۲۵ نفره با یکدیگر است. باید به این امر توجه شود که اختلافات داخل هیات مدیره وقتی حل و فصل نشده باقی می ماند به ابعاد و اندازه ۱۱۲ هزار عضو، بزرگ و مخرب می شود.
پنجم: هیچ گروهی از هیات مدیره مجاز نیست، به خاطر منافع شخصی و گروهی نسبت به اقدماتی که منجر به از دست رفتن منافع اعضا سازمان می شود اقدام کند. حال به هر خاستگاه و دیدگاهی که متعلق باشد، فرقی نمی کند.
از جمله این موارد، عدم شرکت در جلسه و لغو آن به خاطر منافع شخصی و گروهی است!
ششم: هر یک از افراد هیات مدیره، برای انتخاب افراد در سمتهای سازمانی باید معیار و شاخص داشته باشد. معیار و شاخصی اصولی برای تعیین فرد حائز شرایط آن سمت. انجام ائتلاف برای انتصاب افراد بر مبنای انتفاع شخصی و گروهی همانقدر مذموم و ناپسند است، که اعتصاب و عدم حضور در جلسه. افراد هیات مدیره به جای توجه به گروه و دسته ای که مورد حمایت ایشان برای ورود به سازمان قرار گرفته اند، باید کل اعضا را در تصمیماتشان مد نظر داشته باشند.
افراد هیات مدیره، گروه و دسته خود در زمان انتخابات را باید رها کنند و نحوه تعامل با یکدیگر را برای تامین منافع کل اعضا بیاموزند.
منبع صما
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

;