بنا بر این گزارش، ابوظبی هم‌اکنون خانه یکی از بزرگ‌ترین مزرعه‌های خورشیدی جهان است. نیروگاه ۲/ ۱ گیگاواتی «نور ابوظبی» از آوریل ۲۰۱۹ آغاز به کار کرده است و این نیروگاه نیز توسط «شرکت ملی انرژی ابوظبی (Taqa)» اداره می‌شود. به ادعای این شرکت، این مزرعه بزرگ‌ترین نیروگاه عملیاتی فتوولتائیک خورشیدی تک‌پروژه‌ای جهان است. در دوبی نیز پارک خورشیدی «محمد بن راشد آل‌مکتوم» ادعای متفاوت و در عین حال مشابهی در زمینه توسعه نیروگاه‌‌ عظیم انرژی خورشیدی دارد. به ادعای دست‌اندرکاران، این پارک بزرگ‌ترین پروژه انرژی خورشیدی تک‌سایتی جهان است که با توسعه در فازهای مختلف تا سال ۲۰۳۰ به ظرفیت تولید انرژی تجدیدپذیر ۵ گیگاوات انرژی خواهد رسید.
دولت‌های عربی حاشیه خلیج‌فارس به‌دنبال آن هستند، بخش عمده انرژی موردنیاز خود را از منابع انرژی‌های تجدیدپذیر تامین کنند. در کنار ایجاد بازار انرژی پایدار و دوستدار محیط‌زیست، حرکت در این مسیر به کشورهای عربی این امکان را می‌دهد تا درآمدهای بالاتری را از منبع فروش مقادیر بیشتر نفت و گاز به مشتریان بین‌المللی کسب کنند. بر همین اساس، رقابت میان این دولت‌ها برای ساخت و توسعه نیروگاه‌های خورشیدی عظیم و گزینه جنجال‌برانگیز یعنی نیروی‌گاه‌های انرژی اتمی، داغ شده است.
البته همه برنامه‌ها طبق خواست آنها پیش نمی‌رود. دولت کویت اوایل جولای به خاطر شیوع بیماری کرونا پروژه توسعه نیروگاه‌ خورشیدی «الدبدبه» را لغو کرد. پیش از این نیز این پروژه ۴/ ۱ میلیارد دلاری که اجرای آن را شرکت ملی نفت کویت بر عهده دارد با تاخیرهای فراوانی مواجه شده بود.
اگر فرض کنیم مزرعه الظفره در ابوظبی طبق برنامه‌ریزی‌ها پیش می‌رود، برق تولیدی از این نیروگاه، انرژی مورد نیاز ۱۶۰ هزار خانوار را تامین خواهد کرد. همچنین با اجرای این پروژه سالانه حدود ۴/ ۲ تن از انتشار گاز دی‌اکسید کربن‌ ابوظبی کاهش می‌یابد که معادل خروج ۴۷۰ هزار خودرو از ناوگان حمل‌ونقلی این شهر است.
دو شرکت محلی مشارکت‌کننده در این پروژه یعنی شرکت ملی انرژی ابوظبی (Taqa) و شرکت «مصدر» در مجموع سهم۶۰‌درصدی از آن دارند و ۴۰ درصد بقیه نیز در اختیار دو شرکت فرانسوی و چینی است.